انگور یاقوتی سیستان یکی از زود رس‌ترین انگور ها در سطح کشور است که هر ساله در اوخر اردیبهشت ماه و اوایل خرداد برداشت آن آغاز می‌شود که همین موضوع نیز باعث بازار پسندی بیشتر این محصول می شود.

ارقام متنوعی از انگور یاقوتی شامل انگور یاقوتی قرمز، یاقوتی سفید، فخری، سنگک، امیری، لعل، حاجی عباسی، چشم گاوی، قندهاری، مایه میش، غلامی، شست عروس و... در این سرزمین یافت می شود. انگور یاقوتی قرمز که رقم غالب تاکستانهای سیستان است، از گروه انگورهای اروپایی Vitis vinifera و از انواع انگورهای بی دانه می باشد که به مصرف تازه خوری می رسد. این صفت بی دانگی در انگورهای رومیزی بسیار اهمیت داشته و نقش زیادی در بازارپسندی آنها دارد. از این رو در حال حاضر، تحقیقات گسترده ای در دنیا روی این صفت و انگورهای حائز آن متمرکز شده است. انگورهای بی دانه در واقع حاصل وقوع موتاسیون بوده و خاستگاه این دسته مهم از انگورهای جهان را ایران و افغانستان می دانند .

مدیر باغبانی سازمان جهاد کشاورزی سیستان و بلوچستان  به خبرنگار ما می گوید:  برداشت انگور یاقوتی به عنوان زودرس‌ترین انگور کشور از باغات این استان آغاز و وارد بازار شد.

اردشیر شهرکی  گفت: ۴ هزار هکتار از باغ‌های این استان به کشت انگور اختصاص دارد که ۳ هزار و ۲۵۰هکتار آن بارور و بقیه غیربارور است.

او گفت: برداشت انگور در سیستان و بلوچستان تا اوایل تیرماه ادامه دارد، پیش‌بینی کرد امسال بیش‌از ۳۷هزار تن انگور در استان تولید و رونه بازار مصرف شود.

مدیر باغبانی سازمان جهاد کشاورزی سیستان و بلوچستان می گوید: ۹۰ درصد انگور تولیدی این استان از نوع یاقوتی و بقیه شامل انواع فخری، لعل، امیری، سنگک، غلامی، چشم گاوی، قندهاری و حاجی عباسی است.

به گفته او ویژگی‌های انگور یاقوتی این است که  این نوع از انگور با شرایط سخت محیطی در سیستان و بلوچستان سازگاری دارد.

شهرکی  گفت: درخت انگور یاقوتی در نیمه دوم اسفند شکوفه می‌زند، اواخر فروردین میوه‌اش سبز می‌شود و در اردیبهشت شاهد تغییر رنگ حبه‌های آن هستیم.

مدیر باغبانی سازمان جهاد کشاورزی می گوید: انگور یاقوتی به دلیل زودرس بودن از بازار پسندی مناسبی برخوردار است و درآمد خوبی عاید کشاورزان این منطقه می‌شود.

او گفت:  بیشترین سطح زیر کشت انگور در منطقه سیستان شامل زهک، زابل، هیرمند، هامون و نیمروز و در شهرستان‌های خاش، زاهدان و میرجاوه است

انگور سیستان دارای ویِژگیهای خاصی نظیر عطر، طعم و جلوه و جلای ظاهری و منحصر به فرد است که در نوع خود یک مزیت نسبی به شمار می رود که باید به آن توجه کرد. در صورت فراهم شدن زیر ساختهای لازم در چرخه تولید، توزیع و بازاررسانی، این محصول می تواند نقش موثری در بهبود وضعیت معیشتی کشاورزان، اوضاع اقتصادی و اجتماعی منطقه و حتی تأمین بخشی از نیاز کشور ایفا کند.