دور زمانی نبود که کریم باقری چهره‌ه‎ای بی‌حاشیه در فوتبال معرفی می‌شد. اما شرایط امروز زمین تا آسمان با آن روز‌ها فرق کرده است. حالا او مرد شماره یک خبر‌ها در رده ملی به شمار می‏‌رود، مردی که با دستمزد جنجالی‎‌اش برای هر بازی تیم‌ملی حسابی در سر تیتر خبر‌های ورزشی قرار گرفته و اکنون هم بحث بر سر ماندن و رفتنش در تیم‌ملی است. البته اگر بخواهیم بیشتر دقیق شویم باید به این اشاره کنیم که حاشیه‌ها از روزی شروع شد که او به جای همراهی تیم‌ملی فوتبال ایران ترجیح داد به امارات برود تا در کنسرت یک خواننده مشهور حضور پیدا کند. شاید اگر آن زمان چنین تصمیمی نمی‏‌گرفت جرقه حواشی بعدی زده نمی‌‏شد و حساسیت‌ها در رابطه با او تصاعدی بالا نمی‌رفت.

کریم این روز‌ها بابت دستمزد چشمگیرش بابت هر بازی تیم‌ملی به شدت زیر ذره‎بین نقد قرار دارد. حالا انتقاد از این موضوع باعث شکل‎گیری انتقاد‌های دیگری هم از او شده است، از جمله این‌که او اصلا مربی نیست و نقش قابل‌‎توجهی در تیم‌ملی فوتبال ایران ایفا نمی‌‎کند.

دستیار یا مبصر؟

خیلی عجیب است. هنوز بسیاری کریم باقری را با بیش از یک دهه سابقه دستیاری و کمک مربی‎گری در کارنامه‌‎اش، یک مربی نمی‌دانند. منتقدانش می‌‎گویند او در افزایش بار فنی تیم‌ملی فوتبال ایران چندان تاثیرگذار نیست. نقش او در این تیم بیشتر شبیه کسی است که نظم و انضباط را اعمال می‎کند. باقری شخصیتی متمایز و اقتدار خاصی در اعمال قوانین و نظم دارد. به دلیل شخصیت و رفتار کریم باقری، بازیکنان تیم‌ملی از او تاثیر می‎پذیرند که این موضوع خود در افزایش نظم و انضباط در تیم‌ملی و جلوگیری از هر گونه حواشی نقش مهمی ایفا می‎کند. اما مبصر بودن برای حضور در تیم‌ملی کافی نیست. کریم باقری باید خیلی بیشتر از این‌ها در چنته داشته باشد. تیمی که می‌‎خواهد به جام‌‎جهانی برود مربی سطح بالا و با دانش می‌خواهد نه مبصر. این را ما نمی‌گوییم، منتقدان می‌‎گویند.

دانش مربی‎گری کریم

یکی مثل فرهاد مجیدی دوره‌های پیشرفته مربی‎گری را در فرانسه و اسپانیا پشت سر می‌گذارد، یکی دیگر مثل وحید هاشمیان عالی‌‎ترین مدارج مربی‎گری را در آلمان طی می‌‎کند. یکی هم مثل کریم باقری بی‌‎خیال همه این دوره‏‌هاست. شگفت‌آور این‌که نقش کنونی او در تیم‌ملی بسیار تاثیرگذارتر از وحید هاشمیان در تیم‌ملی است.

بیش از یک دهه از وداع کریم باقری با فوتبال می‎گذرد. او کار خود را برای مربی‎گری مدتی کوتاه بعد از آویختن کفش‎ها آغاز کرد. باقری نخستین‌بار در فصل ۹۲-۹۱ به عنوان دستیار روی نیمکت پرسپولیس نشست. باقری از سال گذشته نیز به مجموعه تیم‌ملی فوتبال ایران اضافه شد. او در تمام این سال‎ها سعی نکرد سطح دانش مربی‎گری خود را ارتقا دهد و این عمده دلیل انتقاد‌ها به اوست.

اگر باقری نبود...

همه این‌ها ظاهر قضیه است. شاید باقری نقش فنی پررنگ‎تری نسبت به اسکوچیچ در تیم‌ملی دارد و ما نمی‌‎دانیم. اما چیزی که مشخص به نظر می‌‎رسد این است که او احترام فوق‌‎العاده بالایی در تیم‌ملی فوتبال ایران دارد و به برقراری نظم و آرامش در تیم‌ملی کمک شایانی می‌‎کند.

احتمالا با توجه به خصوصیات اخلاقی برخی بازیکنان تیم‌ملی اگر باقری نبود جنجال‌‎های متعددی به وجود می‌‎آمد. چه خوب که تیم‌ملی کریم باقری را دارد. اما او هم باید بالاخره به این نتیجه برسد که مبصر بودن کافی نیست. او به عنوان یکی از اساطیر فوتبال ایران باید نقش و جایگاه بالاتری در تیم‌ملی داشته باشد.

نگاه

جسته و گریخته شنیده شد که خداداد عزیزی قرار است جانشین کریم باقری در تیم‌ملی فوتبال ایران شود. خداداد در یک مصاحبه به این اشاره کرد که برای دیدار تدارکاتی ایران و کانادا از او دعوت شده همراه ملی‎پوشان به کانادا برود، اما به دلیل زمان طولانی پرواز تمایلی به این سفر ندارد.

موضوع رفتن کریم نیست، موضوع آمدن خداداد عزیزی است، مردی که حتی یک دوران کوتاه موفقیت‏‌آمیز هم در فوتبال ایران به عنوان مربی ندارد. حالا با چه متر و معیاری خداداد عزیزی را برای تیم‌ملی در نظر گرفته‏‌اند مشخص نیست. همین موضوع که خداداد نمی‌‏تواند پرواز‏های طولانی را تحمل کند نشان می‌‏دهد او نمی‌‏تواند مربی صبوری باشد. از توانایی‏‌های فنی‏‌اش هم که بگذریم. حماسه‏‌ساز ملبورن بی‌‏شک از بزرگ‎ترین ستاره‌‎های تاریخ فوتبال ایران است، اما در شرایط کنونی حضورش روی نیمکت تیم‌ملی بی‌‎فایده به نظر می‌‎رسد.

منبع: جام جم