«فریاد خاموش» به بررسی تاثیرات جنگ در دوران مختلف می‌پردازد؛ حین جنگ، پس از جنگ و زمان حال حاضر در سال ۱۴۰۱.

نمایش «فریاد خاموش» را محمدرضا عطایی‌فر در سال ۸۱ نوشته است و  هادی عطایی کارگردانش درباره تغییراتی که در  این نمایشنامه اعمال کرده می‌گوید، این نمایشنامه در ۷ اپیزود نوشته شده بود، اما من  فقط از سه اپیزود استفاده کرده ام.  

او از گارد داشتن  تماشاگران نسبت به تئاتر جنگ و  دفاع مقدس می‌گوید و اینکه مخاطب فکر می‌کند تئاتر این حوزه شعار می‌دهد.

به گفته عطایی، «فریاد خاموش» شعارزده نیست. عطایی خود را صرفا راوی اتفاقات رخ داده در جنگ بدون هیچ نگاه سیاسی و اجتماعی می‌داند. او می گويد کارش نشان دادن اتفاقات و موضوعات جنگ بوده و نه قضاوت یا همدردی کردن.   

بازیگران این سه اپیزود به صورت مونولوگ و تک گویی به شرح روایت می‌پردازند و در صحنه آن نیز به صورت مینی مالیستی از المان‌های جنگ استفاده کرده است.  

عطایی در ادامه بر لزوم پرداخت به دفاع مقدس و جنگ در تمام ایام سال تاکید می‌کند و می گوید موضوعات زیادی در حوزه دفاع مقدس داریم که به آن پرداخته نشده است؛ مثلا  برخی جانبازان بخش اعصاب و روان یا کسانی که به هنگام خواب دچار خفگی می‌شوند.