اهدای عضو علاوه بر اینکه جان بیماران در معرض خطر را نجات می‌دهد، یاد و خاطره اهدا کننده اعضا را نیز تا ابد زنده نگه می‌دارد.

گاهی مرگ پایان زندگی یک شخص نیست و او می‌تواند زندگی ببخشد و یادش را جاودانه کند.

اهدای عضو در چند سال گذشته به عنوان عاملی مهم در نجات جان انسان‌ها شناخته شده است و اهمیت این امر نیز بر هیچ کس پوشیده نیست.

خانواده‌های اهدا کننده عضو با وجود سختی فراوان، اهدای اعضای عزیزشان را می‌پذیرند و نام و یادش را جاودانه می‌سازند.

یاد برادرم از بین نمی رود

برادر یکی از افراد اهدا کننده عضو در خراسان جنوبی گفت: در ابتدا که بحث مرگ مغزی برادرم و اهدای عضو او مطرح شد، خواهرانم مخالفت کردند و از اهدای اعضا ناراضی بودند.

او گفت: پس از رضایت پدر و اقناع خواهران، اعضای بدن برادرمان را که پزشکان مرگ مغزی او را تأیید کرده بودند اهدا کردیم و الان می‌دانیم که برادرمان همچنان زنده است و یادش هیچگاه از بین نمی‌رود.


بیشتر بخوانید


مادر نوجوانی ۱۴ ساله که قلب دریافت کرده بود گفت: پسرم تا چند سال پیش هیچ مشکل و عارضه‌ای نداشت، اما به یکباره، مشکل قلبی او را ناتوان ساخت و مجبور به پیوند قلب بودیم.

او گفت: تا ابد شکرگزار خداوند هستم و برای شادی روح فردی که قلبش را به پسرم پیوند زده اند نیز دعا می‌کنم، زیرا اهدای این عضو، ما را از غم نجات داد.

افزایش طول عمر بیماران دیالیزی با پیوند کلیه

یکی از پزشکان بیرجندی گفت: در خراسان جنوبی ۳۰۰ بیمار داریم که تحت دیالیز و همودیالیز قرار دارند.

او گفت: در صورتی که پیوند کلیه برای این دسته از بیماران انجام شود، طول عمر این افراد افزایش پیدا می‌کند و از سختی‌های بیماری نیز نجات می‌یابند.

در خراسان جنوبی تاکنون ۲۵۰ نفر موفق به پیوند کلیه شده اند و در دنیا نیز بیشترین درخواست برای پیوند اعضا، مربوط به کلیه است.

پارسال ۷ بیمار مرگ مغزی در خراسان جنوبی با اهدای اعضا، جان ۴۲ بیمار را نجات دادند.

اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.