فرخ شیرعلی گفت: با شروع فصل برداشت غلات، گندم و کلزا در اوخر بهار و اوایل تابستان، عده‌ای از کشاورزان براساس یک باور غلط و بدون پایه علمی، اقدام به آتش زدن بقایای گیاهی می‌کنند.

او می گوید: این اقدام و باور غلط می‌تواند مشکلات زیست محیطی، اقتصادی و معیشتی، مخاطرات بهداشتی و خسارات جبران ناپذیری را برای سلامت شهروندان، محیط زیست، تنوع زیستی و منابع خاکی به دنبال داشته و حاصلخیزی خاک‌های کشاورزی را به شدت کاهش دهد و تشدید آلودگی‌های هوا و حجم وسیع پیامد‌های آتش سوزی گواه بر این ادعا است.

به گفته شیرعلی از جمله مهمترین مضرات آتش زدن کاه و کلش می‌توان به آلودگی هوا و تخریب لایه ازن، تشدید پدیده گلخانه‌ای و گرمایش زمین، فرسایش و کاهش شدید مواد آلی و حاصلخیزی خاک، هدر روی نیتروژن، کربن و گوگرد درخاک، کاهش راندمان تولید محصول، تغییر شرایط فیزیکی و میکروبیولوژی خاک، ازبین رفتن موجودات زنده و کاهش تنوع زیستی، کاهش راندمان مصرف آب، گسترش آتش سوزی به جنگل‌ها و مراتع اطراف، پراکندگی سموم شیمیایی در هوا، عدم تامین علوفه و خوراک دام، افزایش تصادفات جاده‌ای ناشی از دود وکاهش دید رانندگان، اختلاط گاز‌های سمی و خطرناک در هوا و تشدید و بروز بیماری‌های تنفسی در اثر استنشاق هوا توسط شهروندان و مسافران اشاره کرد.

این مقام مسئول گفت: این درحالی است که با راهکار‌هایی ازجمله سیستم‌های خاک ورزی حفاظتی، چون استفاده ازکمباین‌های دارای سیستم کاه خردکن، دیسک و شخم زدن بقایای گیاهی در خاک و آبیاری سنگین به همراه اوره پاشی جهت تسریع در پوسیدگی در کشت مجدد غلات، پخش کردن کاه و کلش برداشت شده بین ساقه‌های باقی مانده غلات و به سبب آن جلوگیری از رشد علف‌های هرز، افزایش ماده آلی خاک، حفظ رطوبت و بهبود وضعیت ساختمان خاک، بسته بندی کاه و کلش و فروش به عنوان منبع درآمد برای استفاده‌های خوراک دام، تولید کود وکمپوست، صنایع چوب، کاغذ، نئوپان و ظروف یک‌بار مصرف گیاهی و تامین سوخت نیروگاه‌ها می‌توان از مضرات سوزاندن کاه و کلش بعداز برداشت شالی و گندم جلوگیری کرد.

 براساس ماده ۶۸۸ قانون مجازات اسلامی، ماده ۲۰ قانون هوای پاک، مواد ۴ و ۶ قانون مدیریت پسماند و ماده ۴۵ قانون حفاظت و بهره برداری از جنگل‌ها، آتش زدن بقایای گیاهی جرم محسوب می‌شود و مرتکبین به جزای نقدی و حبس تا یکسال محکوم خواهند شد.