حجت الاسلام سید عباس سیدنژاد گفت: امروزه حضور فیزیکی در جامعه و گاهی فقط قدم زدن در خیابان، ساده ترین، هنرمندانه‌ترین و اثرگذار‌ترین شیوه امر به معروف و نهی از منکر است.

دبیر ستاد راهبری عفاف و حجاب حوزه‌های علمیه می گوید:شاید فکر کنیم برای امر به معروف و نهی از منکر نیاز است دوره‌های مختلف ببینیم، گشت ارشاد باشد، تذکر لسانی بدهیم و یا نیاز است حمایت‌های مالی و معنوی بشویم یا اینکه طرح بنویسیم و ایده پردازی کنیم؛ اگر چه همه این‌ها خوب و لازم است، ولی چه بسا بسیاری از این طرح‌ها و ایده‌ها و روش‌ها پاسخگو نیاز جامعه یا مورد علاقه اکثریت جامعه نباشد، ولی چیزی که می‌شود با قاطعیت روی آن برنامه ریزی کرد و آثار معنوی آن را در جامعه دید، اصل حضور در اجتماعات است.

او گفت:متاسفانه در سال‌های اخیر جامعه دینی به دلیل غلبه فضای غیر دینی و معنوی در برخی از سینماها، تفریح گاه‌ها و مراکز تجاری، با خانواده به آنجا نمی‌روند و توجیه شان این است که آنجا دیگر سالم نیست و جای ما‌ها نیست و دل می‌بندند به برخی از مراکز خاص و محدود که به نوعی برای این جمع تخصیص داده شده است. نام جایی را نمی‌برم، ولی همه ما دانیم که مذهبی‌ها برای تفریح بیشتر به یک پارک‌خاصی‌می روند یا به فلان سینما و ... این کار بسیار غلط و نادرست است.

 حجت الاسلام سیدنژاد می گوید:امروزه بزرگترین وظیفه دینی ما، حضور فیزیکی در همه مراکز است. حتی برای چند دقیقه قدم زدن یا خرید یک چیز معمولی.امروز در تهران جامعه گسترده‌ای از زنان محجبه هستند، ولی وقتی کسی در چند خیابان تهران قدم می‌زند، احساس می‌کند حتی یک چادری یا محجبه در این محله وجود ندارد. آیا اینگونه است؟ قطعا خیر، دلیل این برداشت نادرست عدم حضور فیزیکی است.

او گفت:ممکن است آقای مذهبی و یا خانم محجبه‌ای توجیه کند که ما بیکار و علاف نیستیم که خیابان گردی کنیم.
در پاسخ به این عزیزان باید بگوییم همانطور که حضور فیزیکی ما در راهپیمایی بیست و دوم بهمن یا روز قدس ضروری و واجب است، حضور فیزیکی ما در شهر جمهوری اسلامی نیز واجب است.

 حجت الاسلام  سیدنژاد می گوید: ما با عدم حضورمان، در حال از دست دادن تمام عرصه‌ها هستیم و این خطرناک است؛ چراکه در آینده فرزندان ما در همین محیط باید رشد و زندگی کنند.

دبیر ستاد راهبری عفاف و حجاب حوزه‌های علمیه گفت:اجتماعات اخیر جامعه دینی در پویش مردمی سرود سلام فرمانده نشان داد که چقدر فرزندان ما به این اجتماعات نیاز دارند.
از بس حضور فیزیکی ما در جامعه کم شده، امروز عده‌ای جامعه دینی را اقلیت می دانند در حالی که اینگونه نیست.

او می گوید:یکی از مهمترین آثار حضور فیزیکی جامعه دینی در مراکز جمعی شهر، پیوند اجتماعی به سایر اقشار است، همین روابط معمولی در مترو، اتوبوس، مراکز خرید و پیاده روی در پارک‌ها و مراکز تفریحی، باعث ارتباطات و گفتگو‌هایی روزمره و معمولی می‌شود که این خود عامل اصلی نزدیکی و وحدت زندگی اجتماعی اقشار مختلف جامعه است.