علی مرادی، رئیس فدراسیون وزنه برداری به دلیل عملکرد ضعیف در چند هفته گذشته تحت فشار زیادی از سوی ملی پوشان، قهرمانان سابق و پیشکسوتان و کارشناسان این رشته قرار گرفته و به نظر میرسد مرادی فعلا قصدی برای اصلاح امور مشکلات ندارد. دوازدهم خرداد بود که اعضای تیم ملی وزنه برداری کشورمان به دلیل مشکلاتی که در اردوی تیم ملی وجود داشت تصمیم به ترک اردو گرفته و در همان روز دست به نگارش بیانیهای علیه علی مرادی، رئیس فدراسیون وزنه برداری زدند.
آنها از فعالیت و عملکرد رئیس این فدراسیون در ماههای اخیر انتقاد کردند، اما نه تنها مشکلات حل نشد، بلکه مرادی در پاسخ به این انتقادها محمد حسین برخواه، سرمربی تیم ملی وزنه برداری را هم از کارش برکنار کرد. حتی مرادی در مصاحبهای اعلام کرد که اگر وزنه برداران هر چه زودتر به اردوی تیم ملی بر نگردند این فرصت را به جوانان خواهد داد تا آنها خودی نشان دهند. همین صحبتهای او با انتقاد بسیاری از پیشکسوتان، کارشناسان و ملی پوشان وزنه برداری مواجه شد.
به همین خاطر با حافظ قشقایی ملی پوش وزنه برداری کشورمان و دارنده مدال نقره مسابقات قهرمانی جهان در سال ۲۰۱۹ گفت و گویی انجام دادیم.
ما ورزشکاران سربازان و نمایندگان ملت ایران هستیم برای اینکه بتوانیم پرچم کشورمان را در مسابقات بین المللی به اهتزاز در بیاوریم. ما میخواستیم در فضای کاملا دوستانه و در خود فدراسیون مشکلات را حل کنیم، اما هر بار خواستیم این کار را انجام دهیم مرادی به جای حل مشکلات درب خروج را به ما نشان داد و گفت هر کسی از شرایط راضی نیست میتواند برود. در نهایت تصمیم گرفتیم این بار همه با هم از اردو خارج شویم تا کسی به تنهایی متضرر نشود و اگر مسئله و مشکلی وجود دارد برای همه باشد. به همین دلیل ما در یک فضای خیلی مودبانه و محترمانه درخواستها و مشکلات خودمان را که برای یک ورزشکار در سطح جهان و المپیک خیلی ابتدایی است را بیان کردیم، اما متاسفانه از طرف فدراسیون ما به عنوان شورشی، ضد انقلاب و با ورزشکاران دهه ۶۰ شاگردان پرویز دهداری مقایسه شدیم که واقعا ناراحت کننده بود.
بحث احترامی که ما همیشه ذکر میکردیم که در فدراسیون به ورزشکاران بی احترامی میشود را در این چند روز اخیر به وضوح مشاهده کردیم. ما میخواستیم این مشکلات در خانواده وزنه برداری حل شود و خواستههایی هم که داشتیم کاملا منطقی بود، اما فدراسیون در یک حرکتی عجیب مسائل و مشکلات را ما را به کشورهای معاند و شبکههای خارجی زبان انتقال داد که اصلا کار شایسته و مناسب وزنه برداری ایران نبود.
علی حسینی قطعا شایستگی حضور به عنوان سرمربی تیم ملی را دارد، زیرا او هم از نظر سواد در سطح بسیار بالایی است و هم یکی از بهترین وزنه برداران تاریخ ایران به حساب میآید و بسیار اهل مطالعه است. از طرفی مسئلهای که ما را وادار کرد تا از اردوی تیم ملی خارج شویم، اصلا بحث سرمربی تیم ملی نبود و ما هیچ جایی در مشکلات اخیر اسم سرمربی را نیاوردیم، اما وقتی دیدیم که برخواه به حمایت از ملی پوشان در آمد، رئیس فدراسیون او را هم از کار اخراج کرد.
با تغییر سرمربی قرار نیست همه مشکلات برطرف شود. ما یک سری مشکلات اولیه داشتیم که آنها را بیان کردیم و هر زمان که آن مسائل برطرف شد ما به اردوی تیم ملی برخواهیم گشت. به هر حال ما آرزو داریم مشکلات هر چه زودتر حل شده و بتوانیم دوباره به تمرینات تیم ملی برگشته و در مسابقات آیندهای که در پیش رو داریم برای کشورمان مدال کسب کنیم. تنها منبع درآمد زندگی ما وزنه برداران همین ورزش است و میخواهیم زودتر به اردو برگشته و از نام کشورمان در بازیهای همبستگی کشورهاس اسلامی که به صورت کاروانی برگزار میشود، به خوبی دفاع کرده و با مدالهایی که میگیریم پرچم ایران را به اهتزاز در بیاوریم.
این موضوع خیلی خنده دار است، زیرا اسامی اولیه ورزشکاران برای حضور در بازیهای کشورهای اسلامی یک ماه پیش اعلام شده و بعید میدانم قابل تغییر باشد. دومین مطلب این است که حضور تیم ملی جوانان و یک سری ورزشکار بی تجربه در یک میدان به این بزرگی که تمام کشورهای مسلمان جهان که با تمام قدرت در آن ظاهر خواهند شد کار بسیار سختی است. ازبکستان، ترکیه، قزاقستان، جمهوری آذربایجان، تونس، الجزایر، مصر، عراق، عربستان از جمله کشورهایی هستند که با تمام توان به این بازیها میآیند و مدعی کسب مدال هستند. حتی ما در مسابقات المپیک دیدیم که وزنه بردار تیم ملی سوریه موفق شد مدال برنز این رقابت را کسب کند. پس نشان میدهد که بازیهای کشورهای اسلامی اصلا آسان نیست. ما وزنه بردران جوان بسیار خوبی داریم، اما آنها اول باید در مسابقات جوانان آسیا و جهان شرکت کنند تا تجربه لازم را به دست آورند. البته حدود یک ماه پیش مسابقات جوانان جهان برگزار شد و از بین وزنه برداران جوان ما که شایسته کسب مدال هم بودند، فقط ۲ نفر از آنها به این رقابتها اعزام شدند که از آن ۲ نفر هم یکی از آنها به ایران باز نگشت. پس اگر بخواهیم از تیم ملی جوانان در بازیهای کشورهای اسلامی استفاده کنیم قطعا ضربه بزرگی به وزنه برداری ایران وارد خواهد شد، زیرا ما ۱۰ مدال قطعی را در این مسابقات از دست خواهیم داد.
ابتدا باید بگویم که وزنه برداران در کل قشر بسیار صبوری هستند و ما سالهای سال با وزنههای پولادین، شرایط سخت باشگاه ها، تکراری بودن حرکات وزنه برداری و نبود تماشاگر در مسابقات دست و پنجه نرم کردیم. هر ورزشکاری که صبور نباشد نمیتواند در وزنه برداری دوام بیاورد. شما اگر ۱۰ دقیقه در سالن تمرین حضور پیدا کنید از همان صدای برخورد وزنهها به روی زمین خسته شده و به سرعت سالن را ترک میکنید، اما یک وزنه بردار باید روزی ۷ ساعت تمرین کند. به همین دلیل است که میگویم وزنه برداران از قشر صبور ورزش هستند. همچنین این صبر را از اینجا میتوان فهمید که در ۷ سال اخیر و برای خود من که ۴ سال است در تیم ملی حضور دارم، این مشکلات همیشه وجود داشته است.
در تمرینات مشکل ریکاوری را به شدت احساساس میکنیم. به طوری ما فقط یک ماساژور داریم آن هم برای ۲۲ ورزشکار. وقتی ماساژور تیم ملی میخواست استراحت کند از شدت خستگی کاملا بیهوش میشد. حتی ماساژور تیم ملی حدود ۳۰ میلیون تومان از جیب خودش هزینه کرده تا برای وزنه برداران تجهیزات تهیه کند که در قبال این هزینهها هیچ دریافتی از سوی فدراسیون نداشته است. مسئله دیگر نبود فیزیوتراپ به شدت کار ما را سخت کرده است. وضعیت خوابگاهها هم که بسیار افتضاح است و فکر میکنم مرادی اصلا به خوابگاه و اردوی تیم ملی نیامده تا شرایط را بررسی کند. او اگر یک بار به اردوی تیم ملی سر میزد قطعا این صحبتها را انجام نمیداد. به غیر از اینها حضور پزشک روان شناس در اردوی تیم ملی یکی از نیازهای اساسی و مهم است، زیرا ورزشی مانند وزنه برداری که به تمرکز بالا احتیاج دارد و درگیریهای ذهنی زیادی که وزنه بردار با خودش دارد، حضور روانشناس میتواند در کنار اعضای تیم ملی بسیار حائز اهمیت باشد.
بیشتر بخوانید
موضوع دیگر راجع به تغذیه است که ورزشکارانمان در چند روز گذشته بارها درباره این موضوع صحبت کرده اند و باعث خجالت است که یک فدراسیون نمیتواند حتی تغذیه مناسبی را برای ورزشکارانش آماده کند. ما در روز ۳ جلسه تمرین میکنیم که بیش از ۶ ساعت فعالیت سنگین وزنه برداری داریم که هر ساعت آن بیش از ۱۰۰۰ کالری انرژی مصرف میشود. ما حتی برای صبحانه هم تغذیه مناسبی نداریم و ۴ گوجه فرنگی و ۲ عدد تخم مرغ کل صبحانهای بود که ما در اختیار داشتیم. زمانی که مشکلات اعلام شد یکی از مسئولان فدراسیون گفت که «حالا بچهها ۲ روز صبحانه نخورند مگر چه اتفاقی میافتد؟» من خودم کارشناسی ارشد تغذیه ورزشی هستم و میتوانم در این زمینه به صورت علمی نظر دهم.
هر ورزشکار به ۵ یا ۶ وعده غذا در روز احتیاج دارد که باید شامل طیف وسیعی از مواد مختلف باشد، از پروتئینها گرفته تا فیبرها و کربوهیدراتهای مفید و.. ما در طول روز ۳ وعده غذا داشتیم که همان ۳ وعده هم از کیفیت بسیار پایینی برخوردار بود. همچنین غذاهای تکراری و تغذیههایی که انرژی لازم را به ورزشکار نمیدهد و سبب ریکاوری خوب هم نخواهد شد. من در طول ۴ سالی که در تیم ملی هستم به یاد ندارم که یک بار هم آب میوه طبیعی در اردوها خورده باشم. تنها سلاح ما وزنه برداران همین بدن است و هیچ چیزی دیگری نداریم. باید تغذیه طوری باشد که فردی مثل من که در سبک وزن است بتواند ۳ برابر وزن خود را بالای سر ببرد. پس وقتی تغذیه نامناسب در اختیار ما قرار داد چه انتظاری میتوان از ملی پوشان داشت.
ما در تمرینات کاملا تابع برخواه بودیم. قبل از آغاز این اردو ما در طول روز ۲ جلسه تمرین میکردیم، حتی در ۲ هفته آخر تمرینات ما به ۳ جلسه در روز هم رسید. شرایط اردو آنقدر بد بود که مشکلات خودمان را با برخواه مطرح کردیم و گفتیم با این شرایط نمیتوانیم تمرین کنیم و اگر این شرایط ادامه داشته باشد قطعا به ضرر وزنه برداری خواهد بود. به همین دلیل باید اردوی تیم ملی را ترک کنیم تا زمانی که شرایط درست شود. برخواه هم ما را در این زمینه محق دانست و حق را به ما داد. متاسفانه نتیجه کار این شد که او هم از کار خود برکنار شد.
ما وزنه برداران در زندگی شخصی خودمان به جزء این رشته کار دیگری نداریم، من خودم از ۱۲ سالگی تا الان وزنه برداری کار میکنم و در کنار آن درس هم خوانده ام. با اینکه من الان مدرک مهندسی نفت از دانشگاه تهران و کارشناسی ارشد تغذیه ورزشی از دانشگاه رازی کرمانشاه دارم، اما تا الان هیچ کسی در فدراسیون کارهای استخدامی ما را پیگیری نکرده است و من با این مدارک هم چنان بیکار هستم. در مورد پاداشهای هم باید بگویم که من در مسابقات جهانی بزرگسالان جهان که در سال ۲۰۱۹ برگزار شد بعد از ۴۲ سال موفق شدم اولین مدال سبک وزن ایران را کسب کنم، بعد از این رقابتها حتی یک ریال هم از طرف فدراسیون پاداش نگرفتم. نه تنها هیچ پاداش دلاری پای سکو به من داده نشد، بلکه زمانی هم که به ایران برگشتیم هیچ پاداشی از سوی فدراسیون به من داده نشد. پاداشها کاملا سلیقهای است و هیچ معیار و شاخصی ندارد که یک ورزشکار اگر مدال بگیرد چه پاداشی باید به او پرداخت شود. علیرضا دبیر (رئیس فدراسیون کشتی) در شهرستانهای مختلف برای ورزشکارانش خانه تهیه کرده و با مسئولان استانی صحبت کرده تا برای کشتی گیران شهرستانی خانه و ماشین در اختیارشان بگذارد. متاسفانه ما آن را در خواب هم نمیبینیم.
لیگ وزنه برداری به هیچ وجه از سوی فدراسیون حمایت نمیشود. به خاطر نبود پخش زنده و نیامدن حامیان مالی لیگ وزنه برداری هم بسیار ضعیف برگزار میشود و مبلغ قراردادها هم خیلی پایین است. به طوری که بهترین قراردادهای امسال در حد ۱۰۰ میلیون تومان بوده است که جوابگوی خرج یک سال وزنه بردار نیست. رشتههای دیگری هستند که پول آن چنانی به ورزشکاران نمیدهند، اما لیگ پویایی دارند. مثلا یک والیبالیست در لیگ خودمان نزدیک به ۳ یا ۴ میلیارد تومان پول میگیرد و دیگر نیازی به حقوق فدراسیون ندارد، اما از ما وزنه برداران هیچ حمایتی نمیشود. واقعا برای یک فدراسیونی مانند وزنه برداری بسیار زشت است که به ورزشکار خود ۲ میلیون تومان حقوق بدهد. کسانی در این رشته فعالیت میکنند که هر کدام قهرمان جهان و المپیک هستند. جالب است رئیس فدراسیون میگوید هر ورزشکاری که به مسابقات اعزام نشود هیچ حقوقی دریافت نمیکند.
کمتر از ۶ ماه دیگر مسابقات گزینشی المپیک در کلمبیا برگزار میشود و با این شرایط ما در آن رقابتها دچار مشکل خواهیم شد. از وزات ورزش و کمیته ملی المپیک خواهش داریم به مشکلات وزنه برداری ورود کرده و به ملی پوشان وزنه برداران کمک کنند. ما یکی از معدود رشتههای مدال آور ایران در المپیک هستیم. در تیم ملی وزنه برداری جوانهای بسیار قدرتمندی داریم که میتوانند برای مسابقات آینده برای ایران مدالهای زیبایی کسب کنند. انتظار داریم از ما حمایت کرده و مشکلات ملی پوشان وزنه برداری را برطرف کنند. مسائل حداقلی را که بارها بیان کردیم در اختیارمان قرار دهند تا با شرایط مناسب و برابر با کشورهایی که در وزنه برداری قدرتمند هستند رقابت کنیم.
مشکلات امروز وزنه برداری فقط مختص به تیم ملی نمیشود، بلکه هیئتهای استانی هم به دلایل مختلفی دچار ضعف شده اند. افرادی از سوی فدراسیون در هیئتهای استانی حضور دارند که تیشه به ریشه وزنه برداری میزنند. خیلی از آنها افرادی هستند که نه تنها وزنه بردار نیستند، بلکه ورزش هم نکرده اند، اما به خاطر یک سری مسائل از سوی فدراسیون انتخاب شده اند و میتوان گفت که وزنه برداری در استانها و شهرستانها رو به نابودی قرار دارد.