در گویش یزدی به فعل و انفعال بافندگی سنتی، شعربافی گفته می‌شود که از تولیدات شعربافی می‌توان به زری بافی، شمدبافی، احرامی بافی، ترمه بافی، دارایی بافی و کاربافی اشاره کرد.

در سال‌های اخیر صنعتی شدن دستگاه‌های بافندگی، هنر شعربافی را کمرنگ کرده است. دارایی بافی نیز به علت اینکه رنگریزی آن با دست انجام می‌شود و متراژ آن کم است و انتهای دستگاه به عنوان وزنه عمل می‌کند، نمی‌توان آن را ماشینی و صنعتی کرد.

این دست آفریده با رنگ‌ها جان می‌گیرد و طرح و نقش آن از ترکیب سه رنگ اصلی سبز، زرد و قرمز تشکیل می‌شود. رنگ‌هایی که تنوع و غلظت آن هم جوان پسند است و هم فرهنگ و آداب یزد را انتقال می‌دهد. یکی از دلایل خاص بودن دارایی بافی، شیوه بافت و تهیه آن است. برای مثال در دارایی بافی ابتدا نخ‌ها رنگ‌آمیزی شده و با گره‌هایی دسته‌بندی می‌شوند.

این هنر ۸۰۰ ساله در فهرست آثار ملی کشور به شماره ۶۴ به ثبت رسیده است. این بافته در گذشته به عنوان رومیزی، لحاف و چادر شب استفاده می‌شده، اما امروزه کاربردی‌تر شده و به عنوان مانتو، روسری، شال و کیف استفاده می‌شود.

کمترین عرض دارایی ۷۵ سانتی متر و بیشترین آن ۲ متر و ۱۰ سانتی متر است.