وزیر کشور روز دوشنبه در نخستین همایش ملی حمایت از اطفال و نوجوانان آسیبدیده و در معرض آسیبهای اجتماعی که با حضور فعالان این حوزه در محل وزارت کشور برگزار شد، گفت: جنایتهای صورت گرفته علیه کودکان افغانستانی، سوری و یمنی با حمایت آمریکا بوده و در یک مورد مشخص، اقدام جنایت آمیز آمریکا در افغانستان، باعث افزایش بی پناهی، بی خانمانی و آوارگی کودکان در این کشور شد.
به گفته احمد وحیدی، کودکان در این کشورها مورد هجوم و ظلم واقع شده اند اما صدایی از دولت های غربی نسبت به حفظ حقوق این کودکان دیده و شنیده نمی شود.
به دنبال ایجاد ناامنی در افغانستان به دلیل حمله آمریکا و همراهی کشورهای عضو ناتو با واشنگتن در این حمله، از آن زمان تا کنون تعداد زیاد کودکان افغانستانی هستند که در انفجار ها و حملات گوناگون طرف های جنگ در افغانستان کشته و زخمی می شوند و باند های قاچاق و مافیایی نیز در پی سود جویی های کلان از تجارت اعضای بدن کودکان در کشور های فقیر از جمله افغانستان اند.
از سویی دیگر بر اساس برآوردهای برنامه جهانی غذا وابسته به سازمان ملل، بیش از نیمی از جمعیت افغانستان یا به عبارت دیگر ۲۲ میلیون نفر از جمعیت ۳۵ میلیون نفری آن زیر خط فقر زندگی میکنند و ناامنی غذایی در این کشور رو به افزایش است.
این گزارش تخمین میزند که بیش از ۳ میلیون کودک زیر پنج سال نیز در حال حاضر از سوء تغذیه حاد رنج میبرند.
همچنین گزارش کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان نشان می دهد ۹۰ درصد کودکان کارگر این کشور بیش از ۳۵ ساعت در هفته کار میکنند و ۱۰ درصد آنان نیز در شبانه نیز به کار می پردازند.
در سوریه و یمن نیز بنا به دلایل فوق همین وضع حاکم است و سخنگوی یونیسف پیشتر اعلام کرده بود که از آغاز درگیریها در یمن تا کنون ده هزار کودک در کشور کشته و زخمی شدهاند.
جیمز الدر، سخنگوی صندوق کودکان ملل متحد (یونیسف)، در نشست خبری سازمان ملل در ژنو گفت: «ما اکنون ۱۰ هزار کودک داریم که از مارس ۲۰۱۵ کشته یا معلول شدهاند. به عبارتی هر روز چهار کودک کشته و یا زخمی میشوند.»
در سوریه نیز از زمان حمله داعش به این کشور، بنابر آمار یونیسف، بین سالهای ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۰، نزدیک به ۱۲ هزار کودک سوری کشته یا زخمی شدند؛ نزدیک به ۵ هزار و ۷۰۰ کودک، که برخی به زحمت ۷ ساله بودند توسط گروههای تروریستی برای جنگیدن به خدمت گرفته شدند؛ بیش از ۱۳۰۰ نهاد تحصیلی و پزشکی مرتبط با کودکان نابود شدند؛ و تعداد بیماریهای شدید روحی و روانی در کودکان در سال ۲۰۲۰ نسبت به سالهای قبل دوبرابر شد، چرا که سالها زندگی در جنگ و خونریزی و آوارگی اثرات ناگوار کوتاه مدت و بلند مدت زیادی بر کودکان دارد.