مطالعه جدیدی که در Nature Medicine منتشر شده است، اولین تجزیه و تحلیل ژنومی قوی ویروس را پس از موج کنونی آبله میمون که در سراسر جهان منتشر شده است، ارائه می‌دهد.

این تحقیق ردیابی این ویروس را به شیوع آبله میمون در سال ۲۰۱۷ در نیجریه نشان داد و مشاهده شد که به سرعت حجم بالایی از جهش‌ها را ایجاد کرده است که می‌تواند با افزایش انتقال انسان به انسان مرتبط باشد.

در اوایل ماه مه یک مورد آبله میمون در یکی از ساکنان بریتانیا که اخیراً از سفر در نیجریه بازگشته بود، تایید شد. تا پایان ماه ده‌ها مورد دیگر در سراسر جهان شناسایی شده بودند؛ از اسپانیا، آلمان و فرانسه گرفته تا استرالیا، مکزیک و آمریکا.

ماهیت گسترده انتشار ویروس بی سابقه بود. علی رغم بومی بودن در بخش‌هایی از آفریقای مرکزی و غربی، آبله میمون قبلاً هرگز به طور قابل توجهی در سراسر جهان گسترش نیافته بود.

دانشمندان به سرعت شروع به مطالعه ژنوم این ویروس کردند تا بفهمند از کجا آمده است و چگونه می‌تواند متفاوت از آنچه در این ویروس دیده می‌شود، باشد.

گذشته این تحقیق جدید به رهبری تیمی از دانشمندان در پرتغال، ۱۵ نمونه ویروسی مختلف را از افراد آلوده، مورد مطالعه قرار داد.

اولین پیوند ژنومی که در تحقیقات شناسایی شد، ارتباط با مجموعه‌ای از موارد آبله میمون بود که در اسرائیل، سنگاپور و بریتانیا از سال ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ شناسایی شد.

همه این موارد قبلاً به مسافرانی که از نیجریه بازمی‌گشتند، مرتبط بوده‌اند و یک ارتباط ژنومی بیشتر به شیوع آبله میمون در نیجریه از سال ۲۰۱۷/۲۰۱۸ بازمی‌گردد.

شاید غیرمنتظره‌ترین یافته در مطالعه جدید این باشد که به نظر می‌رسد سویه فعلی آبله میمون یک دوره جهش غیرمعمول سریع را پشت سر گذاشته است.

پژوهشگر ارشد این پروژه، ژائو پائولو گومز گفت: به طور معمول تنها انتظار می‌رود این ویروس چند جهش جدید در سال انباشته کند؛ اما به نظر می‌رسد تکراری که در حال حاضر در گردش است، حاوی حدود ۵۰ جهش جدید است. با توجه به این که این ویروس آبله میمون ۲۰۲۲ احتمالاً از نسل ویروسی است که در سال ۲۰۱۷ در نیجریه شیوع یافت، انتظار نمی‌رود بیش از ۵ تا ۱۰ جهش اضافی، به جای حدود ۵۰ جهش مشاهده شده، وجود داشته باشد.

فرضیه غالب این است که ویروس برای چندین سال بین سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۲ به‌طور غیرقابل شناسایی در یک کشور بومی در گردش بوده است.

شیوع جهانی کنونی به احتمال زیاد از یک مبداء منشاء گرفته است و سپس با یک یا چند رویداد فوق‌پراکنده در اوایل سال ۲۰۲۲ تقویت شده است؛ سپس باعث گسترش توده وسیعی شد که متعاقباً در ماه‌های آوریل و می‌ شناسایی شد.

گومز در صحبت با MedPage Today گفت: بسیاری از جهش‌هایی که در حال حاضر شناسایی شده‌اند با پروتئین‌های سیستم ایمنی انسان مرتبط هستند. این مطلب نشان می‌دهد که ممکن است ویروس به سرعت با انتقال انسان به انسان سازگار شده باشد.

جهش‌های متعددی که در طول انتقال فرد به فرد در سال ۲۰۲۲ مشاهده می‌کنیم، بر پروتئین‌های مرتبط با سیستم ایمنی انسان تاثیر می‌گذارد، بنابراین ممکن است به معنای فرآیند سازگاری با انسان باشد.

به نظر می‌رسد با سرعتی سریعتر از حد انتظار رخ می‌دهد که با مشاهده غیرمنتظره بیش از حد جهش [سویه]۲۰۲۲ در مقایسه با اجدادش مطابقت دارد.

هیو آدلر، از دانشکده پزشکی گرمسیری لیورپول گفت: این مطالعه جدید نشان می‌دهد که ما در مورد ژنتیک آبله میمون، ویروسی که بیش از ۵۰ سال است در گردش است، اطلاعات کمی داریم.

آدلر همچنین تاکید کرد که هنوز خیلی زود است که دقیقا بدانیم جهش‌های جدید ذکر شده در این مطالعه چه معنایی برای انتقال یا شدت بیماری دارند.

آدلر گفت: نویسندگان تعداد غیرمنتظره‌ای از جهش‌ها در ویروس را توصیف می‌کنند، اما پیامد‌های آن‌ها برای شدت بیماری یا قابلیت انتقال نامشخص است.

ما هیچ تغییری در شدت بیماری بالینی در بیمارانی که در شیوع فعلی تشخیص داده شده اند، شناسایی نکرده ایم. تا ۲۴ ژوئن ۲۰۲۲، بیش از ۴۱۰۰ مورد آبله میمون در حدود ۵۰ کشور گزارش شده است. سازمان بهداشت جهانی (WHO) اخیراً یک هیئت مشاوره اضطراری برای ارزیابی وضعیت جهانی تشکیل داده است.

در حالی که این پانل «ماهیت اضطراری رویداد» را تشخیص داد، از توصیه به سازمان جهانی بهداشت برای اعلام این همه‌گیری به‌عنوان اورژانس بهداشت عمومی با نگرانی بین‌المللی (PHEIC) خودداری کرد. PHEIC زمانی توسط WHO اعلام می‌شود که یک بیماری جدید در سطح بین المللی در حال گسترش است و برای مدیریت نیاز به یک واکنش هماهنگ جهانی دارد.

در حال حاضر دو بیماری عفونی با اعلامیه PHEIC وجود دارند: فلج اطفال و COVID-۱۹. تردید سازمان بهداشت جهانی در اعلام این همه‌گیری آبله میمون به عنوان یک اورژانس بهداشت عمومی مورد انتقاد چندین متخصص بیماری‌های عفونی قرار گرفته است.

الکساندرا فیلان، کارشناس سیاست جهانی بهداشت، در صحبت با ساینس اینسایدر، هدف از سیاست اعلام اضطراری سازمان بهداشت جهانی را زیر سوال برد.

فیلان در ایمیلی به ساینس گفت: این مکانیزم هشدار جهانی بهداشت عمومی است و من نگرانم که انتظار چند هفته قبل از جلب توجه کافی سیاسی برای انتقال جامعه چه معنایی خواهد داشت. من فکر می‌کنم کاملاً واضح است که زمان بازنگری در مورد هدف PHEIC و این که آیا معیار‌ها برای هدف آن‌ها برای هشدار دادن به جامعه جهانی مناسب هستند.

راینا مک اینتایر، متخصص بیماری‌های عفونی که در گذشته بر روی آبله میمون مطالعه کرده است، گفت: انتشار جدید این ویروس «قطعاً غیرمعمول» است.

او در کنار درخواست از مقامات بهداشت جهانی برای انجام هر کاری که می‌توانند برای جلوگیری از انتشار این ویروس انجام دهند، احتمال می‌دهد کووید ۱۹ ممکن است در ظهور ناگهانی این شیوع نقش داشته باشد.

در حالی که کاهش ایمنی ناشی از واکسیناسیون‌های قبلی آبله ممکن است عاملی در افزایش شیوع ویروس باشد، مک اینتایر متعجب است که آیا عفونت‌های SARS-CoV-۲ پاسخ‌های ایمنی را در افراد مختل کرده است و آن‌ها را مستعد ابتلا به عفونت‌های ناشی از آبله میمون می‌کند یا خیر.

مک اینتایر در مقاله‌ای برای The Conversation نوشت: هنگامی که افراد از COVID-۱۹ بهبود می‌یابند، سیستم ایمنی بدنشان مختل می‌شود؛ بنابراین افرادی که مبتلا به کووید بوده اند ممکن است بیشتر مستعد ابتلا به عفونت‌های دیگر باشند. ما همین را در مورد عفونت سرخک می‌بینیم. این ویروس سیستم ایمنی را ضعیف می‌کند و خطر ابتلا به عفونت‌های دیگر را برای دو تا سه سال بعد افزایش می‌دهد.

مطالعه جدید در Nature Medicine منتشر شده است.

منبع: سایت نیواطلس