ورزش یکی از مقولاتی است که مستقیماً به سلامت جامعه مرتبط است. دانش آموزان نیز از همان سنین پایین شور و شعف خاصی نسبت به ورزش کردن دارند و یکی از لذت بخش‌ترین ساعات مدرسه برای آن‌ها زنگ ورزش است. از طرفی، آموزش و پرورش به عنوان یک نهاد اجتماعی و جایی که از همان ابتدا در رشد و نمو دانش آموزان تأثیر دارد، نقش مهمی در شناسایی و رشد استعداد‌های ورزشی دارد.

 چند نکته اجمالی را باید مدنظر قرار داد!

بک: در مرحله اول، هدف از ورزش در مدارس، ایجاد روحیه نشاط و شادابی در دانش آموزان است. به همین دلیل از جنبه‌های مختلف علمی و با یک نگاه کارشناسی باید وارد مقوله ورزش دانش آموزان شد.

متأسفانه تلقی بسیاری از دانش آموزان از زنگ ورزش مدارس، یک توپ و مدتی دویدن برای تصاحب آن توپ و گل زدن است؛ در بسیاری از مدارس حتی به مقوله نرمش کردن و حرکات ورزشی که دارای پشتوانه علمی هستند، به اندازه کافی بها داده نمی‌شود.

دو: البته اگر بخواهیم به صورت علمی و هدفمند به مقوله ورزش دانش آموزان بنگریم، همزمان با افزایش کیفیت، تعداد ساعات ورزش آن‌ها هم باید افزایش پیدا کند.

سه: بسیاری از ورزش‌های غیر فوتبالی به جز چند رشته محدود اساساً در میان گزینه‌های انتخاب دانش آموزان وجود ندارد. در محیط خارج از مدرسه نیز دانش آموزان به هر دلیلی  مانند نداشتن شرایط مالی و غیر مالی ممکن است به غیر از فوتبال به سمت ورزش دیگری نروند.

چهار: به نظر می‌رسد که برای افزایش کیفیت و تنوع رشته‌های ورزشی و همچنین شرایط مناسب مکانی، ضروری است که ارتباط میان آموزش و پرورش و مجتمع‌های ورزشی افزایش پیدا کند. این اتفاق به دو صورت می‌تواند رخ دهد؛ یا در نزدیک و اطراف هر مدرسه ای، سالن‌ها و مراکز ورزشی احداث شود و یا اینکه مدارس را در نزدیکی و اطراف این مراکز و مجتمع‌های بزرگ ورزشی احداث کنیم. اگر به هر دلیلی این امکان وجود نداشت، مدارس، برنامه ریزی کرده و با این مراکز مرتبط باشند.

پنج: در سال‌های اخیر، مشاهده شده است که سالن‌های ورزشی در کنار مدارس احداث می‌شود. هر چند که احداث سالن به تنهایی کفایت نمی‌کند، اما در هر صورت اقدام مثبت و روبه جلویی است.

شش: قهرمانان ورزشی اول از همه باید در داخل نظام آموزش و پرورش شناسایی شوند. ۱۲ سال حضور در یک نظام آموزشی و پرورشی وقت کمی برای کشف نخبگان ورزشی نیست.

هفت: اینکه می‌گوییم قهرمانان ورزشی باید در آموزش و پرورش شناسایی شوند، به معنی تنها گذاشتن آموزش و پرورش نیست؛ اتفاقاً وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک و فدراسیون‌های ورزشی هر کدام وظیفه دارند که در این زمینه گام به گام با آموزش و پرورش قدم برداشته و این را جزو وظایف ذاتی خود بدانند.

هشت: در المپیک‌های گذشته، بسیاری از مدال‌های ما مربوط به رشته‌های کشتی، وزنه برداری و تکواندو بوده است؛ این در حالی است که با توجه به تعداد جمعیت کشورمان و همچنین وجود اقلیم‌های متفاوت در آن، شکی وجود ندارد که در رشته‌های گوناگون ورزشی این استعداد وجود دارد که در سطح جهانی و المپیک می‌توانیم قهرمان داشه باشیم.

البته در سال‌های گذشته در آموزش و پرورش قدم‌هایی برداشته شده است، اما می‌طلبد که بیش از این‌ها اقدام صورت گیرد.

منبع: جهان نیوز