ممکن است بین خواهر و برادرها دعوا وجود داشته باشد اما شاید ندانید که  چه زمانی باید از آن دوری کنید. برخی والدین تصور می‌کنند باید کارآگاهی دعوا را مدیریت و با نصیحت حل و فصل کنند یا به صورت گاز انبری یکی از طرفین یا دو طرف را تنبیه کرد تا درس عبرتی برای آنها شود که دیگر با هم دعوا نکنند. اما اینها راه حل مناسبی نیستند.

در این مطلب چند راهکار کاربردی را به شما می‌گوییم.

با یکدیگر مقایسه نکنید: اگر فرزندان خود را با شعار "برادرت خیلی آرامتر این کار را انجام می دهد" با یکدیگر مقایسه کنید، در اصل به رقابت و اختلاف دامن می زنید.

هیچ طرفی نگیرید: وظیفه شما این نیست که طرفداری کنید. به خصوص اگر همیشه از همان کودک (معمولاً کوچکتر) محافظت می‌کنید، به درستی احساس می کند که با دیگری ناعادلانه رفتار شده است.

حل تعارضات: سعی نکنید مقصر را بازسازی کنید. در عوض، باید به نزاع‌کنندگان نشان دهید که آنها را جدی می‌گیرید. تهدید و مجازات بی فایده است.

درگیر نشوید: بهتر است والدین فقط زمانی مداخله کنند که فرزندان  همه چیز را گفته شده باشند.

جدایی فیزیکی: خواهر و برادرهایی که با هم خوب نیستند نباید در یک اتاق مشترک باشند. اگر فضای کافی وجود نداشته باشد، پارتیشن ها کمک خواهند کرد.

اسباب‌بازی‌ها را جدا نگهداری کنید: اگر در مورد اسباب‌بازی‌های خاصی اختلاف وجود دارد، آن‌ها را جدا نگه دارید تا مشخص شود مثلا این ماشین متعلق به یک نفر است و این بیل مکانیکی متعلق به دیگری.

مراقب نیاز‌های هر کودک باشید: فرزندان شما باید احساس کنند که شما همه آن‌ها را به یک اندازه دوست دارید و برای آن‌ها ارزش قائل هستید. به این ترتیب آن‌ها فکر نمی‌کنند که برای جلب توجه و محبت شما باید با یکدیگر رقابت کنند.

الگوی فرزندتان باشید: زمانی که شما بدون دعوا اختلافات را حل می‌کنید، کودکان متوجه این رفتار شما می‌شوند و الگوبرداری می‌کنند. اگر دوست دارید که کودکانتان با آرامش و احترام، مسائل به وجود آمده را مدیریت کنند، باید این رفتار را در شما هم ببینند. اگر در بعضی مواقع از کلمه "متاسفم" استفاده کنید، آن‌ها نیز عذرخواهی کردن از دیگران را می‌آموزند.

منبع: FAMILIE.DE