یک مطالعه جدید نشان می‌دهد، در واقع با یکی از رایج‌ترین انگل‌ها در جهان، توکسوپلاسما گوندی (T.gondii) جذابیت شما دو چندان می‌شود، این انگل به طور بالقوه ظاهر میزبان انسانی خود را دستکاری می‌کند تا از نظر جنسی جذاب‌تر شود.

خاویر بوراز-لئون از دانشگاه تورکو، مدت‌هاست که از روشی که انگل‌ها بر رفتار میزبان به عنوان راهی برای انتقال به میزبان جدید تأثیر می‌گذارند شگفت زده شده است.

انگل T.gondii به‌ویژه مورد مطالعه‌های قبلی قرار گرفته است و محققان دریافته‌اند که این انگل می‌تواند، برای مثال بوی ادرار گربه‌های شکارچی را جذب یک میزبان حیوان کند. این امر میزبان را به انجام رفتار‌های مخاطره آمیز سوق می‌دهد و احتمال خورده شدن آن توسط گربه شکارگر را افزایش می‌دهد و به این ترتیب به انگل اجازه می‌دهد تا به میزبان مطلوب خود برسد.

یکی از راه‌های مؤثر برای انجام آن، دستکاری رفتار میزبان است، مانند آنچه برای «پدیده کشنده کشش» توصیف شده است، که در آن عفونت توکسوپلاسما، بیزاری ذاتی موش‌ها از ادرار گربه را مسدود می‌کند و احتمال ابتلای گربه به عفونت را افزایش می‌دهد. (نتایج مشابهی نیز برای شامپانزه‌ها، کفتار‌ها و انسان‌های آلوده مشاهده شده است.)

همانطور که انگل‌ها ممکن است بر رفتار میزبان برای انتقال بیشتر تأثیر بگذارند، حیوانات نیز تمایل دارند از جفت گیری با حیوانات دیگر که بیمار به نظر می‌رسند اجتناب کنند.

یکی از محققان آن را "فرضیه شاخص سرایت" نامید و نشان داد که ماده‌ها به طور طبیعی از جفت گیری با نر‌های آلوده به انگلی به عنوان راهی برای جلوگیری از آلوده شدن فرزندان آینده خود اجتناب می‌کنند؛ بنابراین برای جلوگیری از این نوع مشکل، برخی از انگل‌ها ممکن است استراتژی‌های متقابلی را برای دستکاری ظاهر میزبان خود ایجاد کرده باشند. این نظریه می‌تواند به سادگی زندگی بدون علامت انگل در بدن میزبان خود باشد و از ایجاد هر یک از ویژگی‌های کلیدی قابل مشاهده عفونت انگلی جلوگیری کند.

یک مطالعه قانع‌کننده در سال ۲۰۱۱ این فرضیه را یک قدم جلوتر برد و نشان داد که عفونت T.gondii در موش‌های نر در واقع جذابیت آن‌ها را برای موش‌های ماده افزایش داده است.

خاویر بوراز-لئون گفت: قابل قبول است که فکر کنیم Toxoplasma gondii ممکن است برخی تغییرات فنوتیپی را برای افزایش جذابیت میزبان خود ایجاد کند که در عین حال مزایای مربوط به انتقال را برای انگل افزایش دهد.

در واقع، مشاهده شده است که موش‌های نر که به‌طور تجربی با توکسوپلاسما گوندی آلوده شده‌اند، تغییراتی در سطح تستوسترون خود دارند و همچنین از نظر جنسی جذاب‌تر هستند و توسط موش‌های ماده غیر آلوده به عنوان شریک جنسی ترجیح داده می‌شوند، که از تفسیر تکاملی ما پشتیبانی می‌کند.

ابراین بوراز-لئون با یک سؤال اساسی روبرو شد: اگر این انگل ویژگی‌های فیزیولوژیکی و رفتار‌های میزبان جوندگان را برای کمک به تکمیل چرخه زندگی خود دستکاری می‌کند، آیا می‌تواند کار‌های مشابهی را در میزبان انسان انجام دهد؟

در نگاه اول این فرضیه کاملاً وجود دارد. اماخاویر بوراز-لئون، به مجموعه معقولی از شواهد اشاره می‌کند که نشان می‌دهد، عفونت‌های T.gondii در انسان بر تعدادی از ویژگی‌ها تأثیر می‌گذارد.

چندین مطالعه نشان داده اند که عفونت‌های T.gondii در مردان با سطح تستوسترون بالاتر در مقایسه با مردان غیر آلوده مرتبط است.

به نظر می‌رسد کسانی که این انگل را در خود جای داده‌اند، «ترس از شکست» کمتری نسبت به سرمایه‌گذاری‌های تجاری جدید جسورانه داشتند.

خاویر بوراز-لئون گفت: در مرحله اول مطالعه، ما متوجه شدیم که مردان مبتلا به توکسوپلاسما از تقارن چهره بالاتری نسبت به افراد غیر آلوده برخوردار بودند، در حالی که زنان مبتلا به توکسوپلاسما دارای شاخص توده بدنی کمتری بودند.

زنان آلوده به توکسوپلاسما همچنین تمایل به تقارن صورت بالاتر، درک بالاتری از جذابیت، نسبت به افراد غیر آلوده داشتند.

بخش دوم این مطالعه حدود ۲۰۰ نفر را انتخاب کرد تا به مجموعه‌ای از عکس‌های افراد آلوده یا غیر آلوده نگاه کنند و جذابیت و سلامت درک شده آن‌ها را ارزیابی کنند. صرف نظر از جنسیت، شرکت کنندگان مبتلا به عفونت T.gondii به طور مداوم سالم‌تر و جذاب‌تر از افراد غیر آلوده رتبه بندی شدند.

در این مقاله، یک تصویر ترکیبی مشاهده می‌شود که ۱۰ تصویر مجزا را با هم ادغام می‌کند تا ناشناس ماندن شرکت کنندگان در مطالعه حفظ شود.

تصاویر (a) سمت چپ مربوط به مردان و زنان آلوده به T.Gondii و تصاویر (b) مربوط به شرکت‌کنندگان غیر آلوده است، همانطور که مشاهده می‌شود تصاویر a از جذابیت بیشتری برخوردارند.

شواهد تجربی در جوندگان نشان داده است که این اثرات ممکن است توسط انتقال‌دهنده‌های عصبی مغز و هورمون‌های جنسی و استرس و تأثیر آن‌ها بر مغز ایجاد شود.

به عنوان مثال، نشان داده شده است که توکسوپلاسما گونادی به طور مستقیم فعالیت سروتونرژیک و دوپامینرژیک مغز را در میزبان خود از طریق تغییرات در بیان ژن افزایش می‌دهد.

بنابراین، می‌توان پیشنهاد کرد که تغییرات رفتاری و فیزیکی مشاهده شده در افراد آلوده به توکسوپلاسما، از جمله انسان‌ها، می‌تواند با اثرات این انگل بر معماری مغز و همچنین در سنتز و تنظیم انتقال دهنده‌های عصبی و هورمون‌های استروئیدی مرتبط باشد.

همه این‌ها در حال حاضر حدس و گمان‌های علمی هستند، اما فراتر از هر توضیحی در مورد اینکه چگونه این انگل‌ها می‌توانند ظاهر ما را تغییر دهند، یک سوال حتی بزرگتر در مورد اینکه چه چیزی اساساً ما را برای همسرمان جذاب می‌کند، است.

جذابیت فیزیکی در انسان به شدت تحت تأثیر عوامل فرهنگی است، بنابراین باید به این عامل هم در مطالعات بعدی توجه شود.

خاویر بوراز-لئون می‌گوید: اگرچه ترجیحات همسر ممکن است بر اساس تغییرات در شرایط اجتماعی و بوم شناختی نوسان داشته باشد، اما شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد برخی از ویژگی‌های فنوتیپی "کلی" جذابیت هستند، که در مورد تقارن صورت است و این جذابیت در واقع برای افراد آلوده به توکسوپلاسما بیشتر بود.

علاوه بر این، این واقعیت که در مطالعه ما افراد آلوده به توکسوپلاسما توسط افراد کشور‌های مختلف (به عنوان مثال فنلاند، انگلستان، فرانسه و مکزیک) جذاب‌تر و سالم‌تر ارزیابی شدند، این فرضیه را تأیید می‌کند که نشان می‌دهد برخی از تغییرات ناشی از این انگل ممکن است به‌عنوان جذابیت «جهانی» دیده شود.

یافته‌های این مطالعه جدید تازه شروعی برای خاویر بوراز-لئون است.

تخمین زده می‌شود که نیمی از جمعیت جهان به T.gondii آلوده هستند؛ بنابراین به احتمال زیاد کسی که در حال حاضر این مقاله را می‌خواند، ناخودآگاه این انگل را در خود جای داده است و شاید رفتار شما را به روش‌های ظریفی که هرگز متوجه آن نمی‌شوید تحت تأثیر قرار می‌دهد.
آیا یک انگل می‌تواند شما را برای دیگران جذاب‌تر نشان دهد؟

تحقیق جدید در مجله PeerJ منتشر شده است.

منبع: سایت نیواطلس