محققان یک مدل ریاضی برای پیش‌بینی مقاومت ژنتیکی به دارو‌های ضد مالاریا در آفریقا ایجاد کرده‌اند تا یکی از بزرگترین تهدیدات برای کنترل جهانی مالاریا را مدیریت کنند.

مالاریا یک بیماری تهدید کننده حیات است که توسط انگل‌ها ایجاد می‌شود و از طریق پشه‌های آلوده به انسان سرایت می‌کند. قابل پیشگیری و درمان است، اما مقاومت در برابر دارو‌های ضد مالاریا تا کنون باعث مرگ بسیاری از افراد شده است.

سازمان جهانی بهداشت تخمین زده است که در سال ۲۰۲۰، ۲۴۱ میلیون مورد مالاریا در سراسر جهان وجود داشته است که بیش از ۶۰۰۰ هزار مرگ و میر به همراه داشته است.

در تحقیق منتشر شده در PLOS Computational Biology، یک تیم تحقیقاتی بین‌المللی از داده‌های شبکه جهانی مقاومت ضد مالاریا (WWARN)، یک همکاری جهانی و مستقل از علم، برای ترسیم شیوع نشانگر‌های ژنتیکی که نشان‌دهنده مقاومت به پلاسمودیوم فالسیپاروم - انگلی است، نشان داده است.

جنیفر فلگ، استادیار ارشد نویسنده از دانشگاه ملبورن، گفت: مالاریا اثرات مخربی بر کشور‌های کم درآمد دارد و درمان موثر کلید حذف آن است.

داروی ضد مالاریا سولفادوکسین پیریمتامین (SP) معمولاً در برنامه‌های مختلف درمان پیشگیرانه مالاریا در آفریقا، به ویژه برای نوزادان، کودکان خردسال و در دوران بارداری استفاده می‌شود.

اما ما می‌دانیم که اثربخشی آن به عنوان یک درمان در مناطقی که مقاومت به SP بالا دارد، پایین است.

دانشیار فلگ گفت: ابزار نقشه‌برداری آماری که ایجاد کرده‌ایم، در سازمان‌های بهداشتی برای درک گسترش مقاومت ضد مالاریا بسیار مهم است.

این مدل، داده‌های موجود را دریافت می‌کند و شکاف‌ها را با پیش‌بینی‌های مداوم در مکان و زمان پر می‌کند.

آژانس‌های بهداشتی می‌توانند از این ابزار برای درک زمان و مکان مناسب استفاده از SP به عنوان بخشی از درمان‌های پیشگیرانه مالاریا و مکان‌هایی که سایر روش‌های ضد مالاریا در آن نیاز به بررسی دارند، استفاده کنند.

پروفسور کارن بارنز، رئیس فارماکولوژی و حذف WWARN گفت: نیاز فزاینده‌ای، برای پیشگیری از مالاریا (دارو‌هایی که از عفونت مالاریا جلوگیری می‌کنند) وجود دارد، اما گزینه‌های درمانی محدودی در دسترس است.

بسیاری از نقشه‌برداری‌های مقاومت به طور قابل‌توجهی بر مقاومت در حال ظهور در برابر دارو‌های ضد مالاریا مبتنی بر آرتمیزینین متمرکز شده‌اند که برای درمان مالاریا استفاده می‌شوند.

پروفسور‌تر کویل گفت: این مطالعه تمام داده‌های مقاومت SP موجود در دو دهه گذشته را در یک مدل واحد ترکیب می‌کند و به برنامه‌های کنترل مالاریا و محققان اجازه می‌دهد تا داده‌های مورد نیاز را در مورد درجه مقاومت در یک منطقه معین در یک سال مشخص به دست آورند.

باید تاثیر مقاومت سولفادوکسین- پیریمتامین بر اثربخشی این مداخلات پیشگیرانه را بهتر درک کنیم تعیین شود که چه زمانی دارو‌های جایگزین برای پیشگیری از شیمی درمانی در نظر گرفته شود.

دانشیار فلگ گفت: این ابزار تحقیقاتی باید به هدایت سیاست‌های بهداشتی کمک کند که هدف بلند پروازانه سازمان بهداشت جهانی برای حذف مالاریا تا سال ۲۰۳۰ را یک قدم به آن نزدیک‌تر کند.

این تیم شامل محققانی از دانشگاه ملبورن، دانشگاه آکسفورد، دانشگاه جانسون سی اسمیت، دانشگاه کیپ تاون و دانشگاه ویتواترزند بود.

منبع: سایت مدیکال نیوز منتشره از دانشگاه ملبورن