مرحوم حاج اسماعیل دولابی رحمت الله علیه فرمودند: خدای منان نه تنها انسان ها را اسیر و گرفتار امام حسین(ع) کردند، بلکه دل ها را نیز عاشق و شیدای حضرت نمودند و برای همین، نمونه های فراوانی از عاشقان امام حسین(ع) را در عالم می بینیم که برای هیچ شخص دیگری مشاهده نمی شود؛ یک نمونه اش مرحوم حاج هادی ابهری است. 

ایشان در حرم مولا امیرالمومنین (ع) نشسته بود و چپق می کِشید. طلبه ای از جلوی ایشان رد می شود و می گوید: این پیرمرد خجالت  نمی کِشد در حرم حضرت (ع) چپق می کِشد. وقتی پیرمرد این جمله را می شنود به طلبه می گوید: بالام جان گل بورا(بیا این جا) یک پک بزن. 

طلبه می گوید: من به تو اعتراض می کنم که چرا این جا چپق می کِشی حالا می گویی من هم یک پُک بزنم؟! بالاخره با اصرار، طلبه چپق را به لبش می گذارد، یک مرتبه می بیند فرشتگان، فوج فوج در حال صعود و نزول هستند.

حاج هادی می گوید: چپق را به من بده. می گیرد و دوباره به طلبه می دهد و می گوید: دوباره پک بزن و طلبه همان صحنه را می بیند.

مرحوم ابهری می گوید: من این جا دارم کِیف می‌کنم و چپق می کِشم وگرنه می دانم در این جا نباید چپق کِشید. طلبه می گوید: نوش جانت! من فکر می کردم مثل مردم عادی این جا نشسته ای و چپق می کِشی. ایشان آن قدر عاشق و واله امام حسین(ع) بود که گاهی می دیدند در مجالس به طرف شخص ناشناسی می رود و با او روبوسی کند.

به او می گفتند: آقای حاج هادی! مگر او را می شناسی؟ این چه کاری است انجام می دهی؟ 

می گفت: این آقا بوی کربلا می دهد، بویش به من رسید، فهمیدم از کربلا برگشته است.