مطالعه ای جدید یک خطای رایج در فضای سه بعدی را تصحیح کرده است که توسط فیزیکدان اروین شرودینگر برنده جایزه نوبل، و دیگران توسعه یافته و توسط دانشمندان برای توضیح اینکه چگونه چشم شما می‌تواند یک رنگ را از دیگری تشخیص دهد، طی صد سال گذشته از آن استفاده شده است.

رکسانا بوژاک، دانشمند علوم کامپیوتری عضو آزمایشگاه ملی لوس آلاموس می‌گوید: تحقیقات ما نشان می‌دهد که مدل ریاضی کنونی در مورد اینکه چگونه چشم تفاوت‌های رنگی را درک می‌کند، نادرست است. "

مدل‌سازی درک رنگ انسان، خودکارسازی پردازش تصویر، گرافیک کامپیوتری و کار‌های تجسم را امکان‌پذیر می‌سازد.

بوژاک افزود: ایده اولیه ما توسعه الگوریتم‌هایی برای بهینه‌سازی خودکار نقشه‌های رنگی برای تجسم داده‌ها بود تا درک و تفسیر آن آسان‌تر شود، بنابراین تیم ما از کشف این موضوع شگفت‌زده شد که آن‌ها اولین کسانی بودند که متوجه شدند اجرای طولانی‌مدت هندسه ریمان که امکان تعمیم خطوط مستقیم به سطوح منحنی را فراهم می‌کند، کارساز نبوده است.

این تجسم فضای سه بعدی ریاضی، نقشه درک رنگ توسط انسان را به تصویر می‌کشد. این تحقیق با مفروضات دیرینه در تناقض است و به نظر می‌رسد که انواع کاربرد‌های عملی تئوری رنگ را بهبود می‌بخشد.

برای ایجاد استاندارد‌های صنعت رنگ، یک مدل ریاضی دقیق از فضای رنگ تصویر شده مورد نیاز است. در تلاش‌های اولیه از فضا‌های اقلیدسی استفاده می‌شد (هندسه آشنایی که در بسیاری از دبیرستان‌ها تدریس می‌شد). اما بعد‌ها از مدل‌های پیشرفته تری (هندسه ریمانی) استفاده شد و این مدل‌های پیشرفته رنگ‌های قرمز، سبز و آبی را در فضای سه بعدی به نمایش گذاشت. این‌ها رنگ‌هایی هستند که به شدت توسط مخروط‌هایی که نور را روی شبکیه چشم ما تشخیص می‌دهند ثبت می‌شوند.