سیدمحمد علوی گفت: اگرچه ممکن است این دو بیماری به لحاظ ظاهری شباهت‌هایی داشته باشند، اما تفاوت‌های عمده‌ای با همدیگر دارند، اول اینکه بیماری آبله میمونی ناشی از ویروس پاکس ورید‌ها است، در حالی که آبله مرغان ویروس‌هایی از نوع ویروس‌های تبخال یا هرپس ورید‌ها است؛ دوم اینکه از نظر اپیدمیولوژی انتشار بیماری آبله مرغان یک انتشار سریع و بیماری به شدت واگیرداری است، به گونه‌ای که بیش از ۸۵ درصد از افرادی که مورد تماس قرار می‌گیرند در صورتی که ایمن نباشند مبتلا خواهند شد.

او می گوید: انتقال ویروس آبله میمونی کمتر و بیشتر از طریق تماس نزدیک پوستی است و افرادی که بدون علامت هستند بیماری را منتقل نمی‌کنند، حتی آن‌هایی که در دوره کمون بیماری هستند نیز بیماری را منتقل نمی‌کنند در حالی که آبله مرغان می‌تواند این اتفاقات را صورت دهد.

معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی اهواز گفت: آبله میمونی وآبله مرغان تفاوت‌های عمده‌ای دارند، آبله میمونی به صورت دو مرحله ظاهر می‌شود، یعنی مرحله اول مرحله مقدماتی است که کاملاً شبیه یک بیماری سرماخوردگی یا آنفلوانزا است و با تب و عضله درد، خستگی، سردرد و کوفتگی ایجاد می‌شود، در این مرحله یک علامت ویژه دارد که آبله مرغان ندارد و آن هم بزرگ شدن غدد لنفاوی است.

به گفته او در مرحله بعد بثورات پوستی ظاهر می‌شوند که این بثورات یا ضایعات پوستی ممکن است به شکل‌های مختلفی باشند، از یک لکه گرفته تا به صورت یک وزیکول یا به صورت دانه‌ای که آب روشنی دارد و یا به صورت پیستول یا تاول که آب چرکی زرد رنگی دارد.

علوی گفت: در مورد آبله میمونی این ضایعات در یک مرحله هستند، در حالی که در آبله مرغان این ضایعات را ممکن است در هر مرحله‌ای در آن واحد در فرد مبتلا ببینیم.

رئیس مرکز بهداشت خوزستان گفت: تفاوت دیگری که بین آبله میمونی و آبله مرغان وجود دارد این است که در آبله مرغان تظاهرات بیشتر رو به مرکز بدن هستند یعنی بیشتر شکم درگیر می‌شود، در حالی که در آبله میمونی بیشتر ضایعات، صورت را در برمی‌گیرند و بیش از ۸۵ درصد موارد، صورت درگیر است، حدود ۷۰ درصد موارد دست‌ها و پا‌ها درگیرهستند، حدود ۳۵ درصد کف دست و پا درگیر می‌شوند و البته در آبله میمونی ضایعات در ناحیه تناسلی هم وجود دارد.

اوگفت: راه عمده انتقال بیماری آبله میمونی بیشتر از طریق تماس پوستی است و انتقال تنفسی کمتر در آن دخالت دارد؛ در حالی که در آبله مرغان بیشترین راه انتقال از طریق تنفس و ذرات ریز تنفسی صورت می‌گیرد.