علی ملاقلی‌پور، نویسنده، کارگردان و مستند‌ساز در برنامه «آن» از شبکه دو سیما درباره مستندسازی درباره روضه‌های خانگی گفت: اینکه چرا به سراغ روضه‌های خانگی و سید محمد حوله‌ای رفتم، بخش زیادی اش به سوژه‌یابی برمی‌گردد و بخش دیگر آن رزق فیلم‌ساز است که نصیبش شده است. مستند‌سازی کسب معرفت است. ما مستندسازان وقتی می‌خواهیم مستند بسازیم، دست و دلمان را به روی آسمان بلند می‌کنیم و می‌گوییم خدایا پلان‌های خوب نصیب‌مان کن.

به گفته ملاقلی‌پور، حتی وقتی مصاحبه‌شونده مقابلمان می‌نشیند و می‌خواهد مصاحبه کند، نمی‌دانیم چه اتفاقی خواهد افتاد. وقتی بخواهی مستند تهیه کنی، نمی‌دانی چه اتفاقی قرار است بیفتد.

وی با اشاره به اینکه در دو حوزه داستانی و مستند کار کرده است، ادامه داد: مستندساز در حوزه داستانی فقط خرج می‌کند و چیزی کسب نمی‌کند. اما در مستند رزق است که کیفیت کار را تعیین می‌کند.

این مستند ساز درباره مستند روضه‌های خانگی این را گفت: هر وقت در دوران کودکی‌ام به خانه مادربزرگم می‌رفتم، حال دلم خوب می‌شد. خانه مادربزرگم محل آرامشی بود که دلیلش را نمی‌دانستم. بعد‌ها فهمیدم روضه‌های خانگی که در آن خانه برگزار می‌شد، دلیل حال خوب من است. مشابه این موضوع در خانه دیگری که هم بود که ایشان هرسال به صورت هفتگی روضه برگزار می‌کردند.

علی ملاقلی‌پور با بیان اینکه در خانه سید محمد حوله‌ای هم از همین جنس آرامش وجود دارد، گفت: قبل‌تر می‌گفتند که اگر کسی برای حضرت اباعبدالله گریه کند، حالش خوب می‌شود. من تازه در سن ۴۰ سالگی به این ماجرا رسیدم که گریه برای اباعبدالله حسین حال دل آدم را خوب می‌کند. در مستندم  مصاحبه‌شونده‌هایم اشاره کرده بودند که خانه‌ای که در آن اسم خدا، آل‌الله و معصومین بیاید، به محل ملائکه تبدیل می‌شود. من معتقدم که همه آدم‌ها می‌فهمند که آن خانه سبک است.

ملاقلی‌پور در حاشیه برنامه «آن» گفته بود، کارگردانی به من گفته بود که راحت فیلم می‌سازی؟ گفتم چطور؟ گفت که اگر پنج سال دیگر به این نتیجه برسی که صحبتی که در فیلم داشتی غلط بوده، چه می‌کنی؟ گفتم ممکن است. گفت که اگر آن دسته از آدم‌هایی که فیلمت را دیدند و به فیلم تو ایمان آوردند، به رحمت خدا رفته باشند، آخرت را چه کار خواهی کرد؟

این مستندساز گفت: آن کارگردان به من گفت که شاید آخرت یک فیلم‌ساز این باشد که ۴۰۰ هزار نفر جلویش را بگیرند و بگویند که تو ما را به اشتباه بردی؛ بنابراین به آن چیز‌هایی که ثابت است، چنگ بزن. نمی‌گویم فیلم نساز، بساز، ولی با احتیاط بساز. من به این نتیجه رسیدم که اساساً فیلم‌ساز نیستم و نباید فیلم‌ساز باشم؛ بنابراین نباید غایت ذهنم را در فیلم‌سازی محدود کنم.