بازگشت حیوان‌های منقرض شده به حیات وحش
یک شرکت آمریکایی مدعی شده که می‌تواند گرگ تاسمانی و ماموت پشمالو که سال‌ها پیش منقرض شده‌اند را به حیات وحش بازگرداند.
دانشمندان در تلاش برای بازگرداندن گونه‌های جانوری منقرض‌شده هستند در همین راستا محققان یک شرکت نوپای آمریکایی اطمینان دارند که می‌تواند دو گونه منقرض‌شده را در پنج تا ۱۰ سال آینده به طبیعت بازگرداند.
پروژه این شرکت آمریکایی که به سرپرستی جورج چرچ، متخصص علوم ژنتیک آمریکایی در جریان است، این هدف را دنبال می‌کند که بتواند ماموت پشمالو را تا سال ۲۰۲۷ به حیات وحش بازگرداند. آن‌ها همچنین با کمک دانشگاه ملبورن پروژه‌ای را برای بازآفرینی گرگ تاسمانی یا تیلاسین، یک جانور کیسه‌دار که از دهه ۱۹۳۰ منقرض شده است، شروع کرده‌اند.
چگونگی انجام کار
روش مورد نظر محققان برای بازیابی جانوران منقرض شده، مهندسی معکوس است؛ دانشمندان سلول‌های بنیادی را از گونه زنده‌ای که دی‌ان‌ای مشابه دارد، می‌گیرند و سپس از فناوری ویرایش ژن برای بازگرداندن گونه‌های منقرض‌شده استفاده می‌کنند. برای ماموت پشمالو، نزدیکترین حیوان فعلی فیل آسیایی است چرا که این فیل دی‌ان‌ای مشابه ماموت پشمالو دارد.
برای دستیابی به دی‌ان‌ای گرگ تاسمانی نیز، این گروه مشغول کار روی یک نوزاد این حیوان هستند که از کیسه مادرش بیرون آورده شده و در موزه‌ای در ملبورن در الکل قرار داده شده است.
بزرگ‌ترین مانع برای دانشمندان یافتن دی‌ان‌ای است که به اندازه کافی دست نخورده و سالم باشد تا بتوان آن را با دقت و تا حد امکان نزدیک به اصل بازسازی کرد. مشکل این است که وقتی حیوانات می‌میرند، دی‌ان‌ای آن‌ها تکه‌تکه می‌شود یا به رشته‌های کوتاه‌تر تقسیم می‌شود که کنار هم قرار دادن این‌ها به ترتیبِ درست دشوار است.
بن لام، یکی از بنیانگذاران این شرکت اظهار کرد: بازگرداندن حیوانات منقرض‌شده می‌تواند به حفظ تنوع زیستی، بازیابی زیست‌بوم‌های به تحلیل رفته و خنثی کردن صدمات ایجاد شده به دست انسان‌ها در گذشته کمک کند.
وی گفت: ماموت پشمالو و ببر تاسمانی هر دو نقشی کلیدی در محیط زیست خود داشتند و انقراض‌زدایی از هر دو، گونه این قابلیت را دارد که تأثیر مثبتی بر این زیست‌بوم تخریب شده داشته باشد که حاصل خلأ اکولوژیکی پدید آمده از غیبت این گونه‌هاست. تحقیقات ما می‌تواند دانش جلوگیری از انقراض موجودات دیگر را ارتقا دهد.
خطرات چیست؟
منتقدانی مانند ویکتوریا هریج، زیست‌شناس تکاملی در موزه تاریخ طبیعی، می‌گوید فرآیند ایجاد یک بچه ماموت زنده، در صورتی که جنینی با ژن ویرایش‌شده در یک فیل جایگزین کاشته شود، می‌تواند خطراتی را برای حیوانات دیگر به همراه داشته باشد. فیلی که قرار است برای انجام این پروژه استفاده شود، باید به مدت ۲۲ ماه حامله باشد و سپس زایمان کند. این پروسه برای فیل مادر خطراتی را ایجاد می‌کند و حمل یک گونه متفاوت نیز فرآیندی کاملاً تهاجمی است.
برخی از منتقدان فکر انقراض‌زدایی را غیراخلاقی می‌دانند. آن‌ها معتقدند که هیچ‌کس نمی‌داند که معرفی مجدد گونه‌ای مانند ماموت پشمالو که بیش از ۴۰۰۰ سال است که در زمین پرسه نزده است چه تأثیری خواهد داشت. درک این نکته مهم است که هر حیوانی که به این شیوه ایجاد شده باشد، نسخه‌ای مشابه به آنچه قبلاً بوده است، نخواهد بود.
مخالفان پروژه اعتقاد دارند که چیزی به نام انقراض‌زدایی وجود ندارد و فرآیندی که قرار است اتفاق بیفتد خلق یک موجود کاملاً جدید است. آن‌ها بیان می‌کنند: وقتی چیزی منقرض شد، منقرض شده است، از بین رفته است، شما آن را از دست داده‌اید و می‌توانید فقط نسخه‌ای از آن را برگردانید.
بیشتر بخوانید
