هیات وزیران در جلسه دوم شهریور ۱۴۰۱، به پیشنهاد سازمان برنامه و بودجه کشور و در راستای دستور رئیس‌جمهور مبنی بر لزوم پرداخت تسهیلات بهسازی و نوسازی مسکن روستایی در سال ۱۴۰۱، با اعطای تسهیلات مذکور موافقت کرد.

به موجب این مصوبه، بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران موظف است نسبت به تعیین بانک‌های عامل و سهمیه آن‌ها برای پرداخت تسهیلات طرح ویژه بهسازی و نوسازی مسکن روستایی در روستا‌ها اقدام کند.

سقف فردی تسهیلات در سال ۱۴۰۱ با رعایت مقررات ملی ساختمان برای ۲۰۰ هزار واحد مسکن روستایی، مبلغ ۲ میلیارد ریال برای دوره مشارکت مدنی و فروش اقساطی (در مجموع ۲۰ سال) تعیین شد.

شرایط استفاده از تسهیلات مسکن روستایی موضوع این تصویب‌نامه شامل رعایت احراز پنج سال سابقه سکونت دائم در روستا، نداشتن سابقه استفاده از تسهیلات مسکن روستایی (مندرج در فرم بانکی «ج») و ارایه سند مسکن روستایی برای استفاده از تسهیلات نزد بانک عامل است.

سود سهم متقاضی برای تسهیلات مسکن روستایی ۵ درصد است و به استناد قانون جهش تولید مسکن، وزارت راه و شهرسازی/ صندوق ملی مسکن موظف است یارانه سود تسهیلات (مابه التفاوت سود تعیین شده سهم متقاضی تا نرخ مصوب شورای پول و اعتبار) برای دوره مشارکت مدنی و فروش اقساطی (در مجموع به مدت ۲۰ سال) موضوع این تصویب‌نامه را از محل منابع صندوق ملی مسکن تضمین و تعهد کند. هزینه‌های یادشده پس از اعلام بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران از محل منابع مذکور به بانک‌های عامل پرداخت می‌شود.

وزارت راه و شهرسازی موظف است نسبت به احراز شرایط مندرج در این مصوبه، در قالب سامانه ملی املاک و اسکان کشور اقدام کند. همچنین بنیاد مسکن انقلاب اسلامی مکلف است سهم استانی تسهیلات را تعیین و براساس سهمیه ابلاغ شده توسط بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران، نسبت به توزیع سهمیه بانک‌های عامل به تفکیک هر استان، شناسایی متقاضیان واجد شرایط و درج اطلاعات در سامانه ملی املاک و اسکان کشور، معرفی آنان جهت دریافت تسهیلات و نظارت بر ساخت و ساز در چارچوب قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان اقدام کند.

گزارش عملکرد این تصویب نامه توسط وزارت راه و شهرسازی در شورای عالی مسکن ارایه و این وزارتخانه مسئول نظارت بر حُسن اجرای مصوبه است.