بقول معروف :
مال بی صاحب هست و دل بیرحم و بی مروت.
اموال دولتی چون حفاظت و حراست از آنها و نیز پی گیری آنها به حداقل ده سازمان مربوط میشود و همه آنها برای راحتی خود و عدم درگیری از زیر بار مسیولین شانه خالی می کنند حکم مال بی صاحب دارد بهمین خاطر هست که اموال عمومی و دولتی در هر زمان و مکان به یغما می رود و نابود میشود و نسل‌های آتی از این مواهب بی نصیب خواهند شد و در غیر و حرج خواهند افتاد چون ما لیاقت و شایستگی حفاظت مطلوب از آنها نداریم تا چه رسد به گسترش و توسعه آنها و همین امر باعث میشود که ایران هرساله بیابانی تر و بی آب و علف تر و خشکتر ودر نتیجه برهوت گردد و در آینده نه سرسبزی داشته باشد و نه آب خوردن و همه مردم مجبور به مهاجرت به ناکجاآباد گردند.