امید رضایی‌فر گفت: در حال حاضر ما به علت اصلی مسائل و مشکلات نمی‌پردازیم. ما رویکردهای نمایان و نماهایی که در مجموعه‌های مختلف در سطح دنیا به‌صورت فناوری ایجاد می‌شوند را مشاهده می‌کنیم و اولین مکانی که برای تحقق این مسئله به ذهنمان می‌رسد، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری است.

وی افزود: واقعیت این است که کوچک‌ترین فناوری‌ها ارزش اقتصادی زیادی در بستر اقتصاد ایجاد می‌کنند. اکنون ما به یک بستر اقتصادی جدی نیاز داریم تاکنون بستر اقتصادی به‌صورت مستقیم و زیرساختی نداشتیم. این فرآیندها تاکنون با کمک دانش‌آموختگانی که در این حوزه‌ها فعالیت می‌کنند، فراهم‌شده است.

رضایی‌فر بیان کرد:ما مشکل مقاومت اقتصادی در پذیرش فناوری داریم. این اتفاق در دنیا هم به سادگی رخ نداده است. کشورهای چین و آمریکا هم به عنوان پیشتازان حوزه اقتصاد در ابتدا با یک سری فرآیندهای فوق‌العاده حمایتی و زیرساختی نیاز داشتند. شاید اقتصاد در این کشورها پس از مدت‌ها با یک مکانیزم برون‌مرزی به جامعه اقتصادی دیکته شده است.

او تصریح کرد: در فضا و محیط بسته به ارزش‌افزوده نمی‌رسیم، مگر اینکه بخواهیم بازار را از فردگرایی کم کنیم. این کم کردن باید در سطح بین‌المللی رخ دهد. اتفاقاً در حوزه صادراتی ما چنین فضاهایی را از مناطق آزاد انتظار داریم. مجموعه‌هایی که ما را در برون داد صادراتی برای انجام فعالیت‌های فناوری و نوآوری متصل کند.

به گفته او، اکنون پارک ملی علوم و فناوری‌های نرم و صنایع فرهنگی با منطقه آزاد برای ایجاد پردیس فناوری‌های نرم در منطقه آزاد کیش به تفاهم‌نامه رسیده است. این فرصت می‌تواند برای پارک‌های دیگر نیز فراهم شود تا بتوانند با مدیریت پارک ملی علوم و فناوری‌های نرم و صنایع فرهنگی از ظرفیت‌های این پارک استفاده کنند.

رضایی‌فر بیان کرد: می‌توانیم با یک فضا و ساختار ویژه‌تر مدل نمایشگاه دائمی و ۶ ماه پیوسته را در حوزه فرهنگی و حتی فناوری داشته باشیم. ایجاد مجموعه جدی تالار و بورس دانش‌بنیان در منطقه آزاد نیز می‌تواند گام مؤثری برای جذب سرمایه‌گذاران باشد.

رضایی فر گفت: در معاونت نوآوری و فناوری وزارت علوم  به دنبال تولید ثروت از دانش‌پایه، دانش‌بنیان و فناوری هستیم. وقتی قصد تعریف ثروت را داریم بازهم در بخش‌بندی ثروت داخلی به بحث مقاومت اقتصاد در پذیرش فناوری و درون‌نگری که مجبوریم بر اساس فناوری به آن نگاه کنیم، می‌رسیم.

او گفت: ما باید برای این حوزه‌ها تعریف جدی داشته باشیم و تعیین کنیم که حد ثروت و مسیر دانش و ثروتمان کجاست؟ در فلسفه تولید ثروت از دانش و فناوری، پارک‌های علم و فناوری یک مسیر ویژه‌ای محسوب می‌شوند که با حمایت دولتی و با یک مکانیزم ویژه و با آیین‌نامه‌های اعتباری مالیاتی به فعالیت می‌پردازند. باید بدانیم که این فرآیند به کجا منتهی می‌شود؟ یکی از راهکارهایی که ما می‌توانیم به عرصه اقتصاد ورود و آن را در حوزه علم و فناوری مدیریت کنیم، گسترش سهامی عام در شرکت‌های پارک علم و فناوری است. اکنون چند درصد شرکت‌های ما به سهامی عام رسیده‌اند؟ شاید به تعداد انگشت‌شمار باشد.

او یادآور شد: اگر این فرهنگ را در اجتماع‌پذیری و به اشتراک گذاشتن آنچه داریم و آنچه می‌خواهیم به‌دست بیاوریم را انجام ندهیم حتی پذیرش فناوری در دیگر سطح جامعه نیز رخ نخواهد داد. باید بتوانیم فرهنگ مشارکت و استفاده از توانمندی‌های مالی و همچنین استفاده و سهامدار کردن عموم جامعه در این فرآیند به‌عنوان پشتوانه جدی برای پارک‌ها و جنبش فناوری قلمداد کنیم.

رضایی فر ادامه داد: این مجموعه می‌تواند حتی برای شکست‌های ما نیز یک نقطه حمایتی محسوب شود. در حال حاضر ما در حوزه بورس درزمینه فناوری و نوآوری ضعیف عمل کرده‌ایم اما این حوزه می‌تواند نقطه مؤثر و مفیدی در همین وضعیت موجود بازار باشد. بنابراین باید به این مجموعه تعاریف بیشتر بپردازیم.

سرپرست دفتر پشتیبانی امور فناوری و نوآوری وزارت علوم گفت: مجموعه پارک علوم و فناوری‌های نرم باید با حوزه‌های مختلف و تکنولوژی‌های مالی به مسئله فرهنگ‌سازی ثروت و دانش بپردازند. همواره می‌گوییم باید با دانش، ثروت تولید کنیم اما نمی‌گوییم باید چگونه آن را مورد مصرف قرار دهیم. چگونه باید به نقطه ایده آل برسیم؟ نقطه ایده آلی که یک نقطه سرمایه‌داری یا مقابلش است. متأسفانه ما فرآیند ایده آل و بهینه و حتی برگرفته‌شده از گذاره های اعتقادی خودمان را جایی تأمین نکرده‌ایم. این می‌تواند نقطه کاری فوق‌العاده مؤثر باشد.

او گفت: علاوه بر اینکه اعتباری به فناوری‌های فرهنگی اعطا می‌کنیم باید نگاه ویژه‌ای نیز به حوزه فرهنگی داشته باشیم. باید بستر فرهنگی برای فناوری‌های نوین ایجاد کنیم. بستری که اثرات مثبتی در جامعه ایجاد می‌کند اما ممکن است همراه با بازخوردهای منفی نیز داشته باشد اما در آینده تبدیل به دستاوردی ماندگار و میراث فرهنگی می‌شود.

به گفته سرپرست دفتر پشتیبانی امور فناوری و نوآوری وزارت علوم، هر میراث فرهنگی در اصل یک نوآوری بوده است. اگر غیر از این بود ماندگاری و بقایی برای آن رخ نمی‌داد. هنگامی‌که درباره فناوری صحبت می‌کنیم درواقع از میراثی برای آیندگان سخن می‌گوییم. ضرورت دارد که این نوع نگاه و فرایند چنین بستری با درایت مجموعه‌های پارک‌های علم و فناوری، سیاست‌گذاری در سطح دولت و مجلس ایجاد شود.