با قدم زدن در کوچه‌های قدیمی شهر بشرویه کارگاهی کوچک به چشم می‌خورد که با وجود قدیمی بودن اما هنوز درب آن باز است.

یکی از اهالی این شهر گفت: حدود ۷۰ سال پیش پدربزرگم در منطقه قدیمی بشرویه مشغول به گیوه بافی بود.

او افزود: حالا از همان خانه‌ای که پدربزرگم در آن جا مشغول به گیوه بافی بود صدای کار و تلاش بانویی هنرمند به گوش می‌رسد.

کفشی که با دستان بانویی هنرمند جان گرفت

امروز بانویی هنرمند جانی دوباره به گیوه بافی سنتی در شهر بشرویه بخشیده است.

این بانوی هنرمند گفت: علاقه‌ای که به هنر و صنایع دستی داشتم باعث شد در مسیر احیا هنر گیوه باقی قدم بردارم.

او با اشاره به اینکه بشرویه منطقه‌ای گرمسیر است، افزود: مردم بهتر است از کفشی استفاده کنند که خنک باشد و گیوه بهترین انتخاب است.

کفشی که در خاطرات و صندوق‌های مادربزرگ و پدربزرگ هایمان جا داشت حالا مورد پسند بسیاری از افراد جامعه است.

او ادامه داد: با تغییراتی که روی این کفش انجام داده ام این گیوه به شکل امروزی و مورد پسند مردم قرار گرفته است.

بیشتر بخوانید

• جان گرفتن صنایع دستی با سرپنجه‌های طلایی/ بانوانی که مردانه پای کار ایستاده اند

سلیمانی مسئول نمایندگی میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بشرویه گفت: حدود ۴۰ سال پیش گیوه بافی در بشرویه منسوخ و به صورت کامل به فراموشی سپرده شده بود؛ حالا با عزمی جدی در کارگاهی هر چند کوچک این هنر رواج پیدا می‌کند.

این بانوی هنرمند گفت: تاکنون ۴ دوره به صورت حضوری و مجازی برای ۵۰ نفر کلاس آمورش گیوه بافی برگزار کرده ام.

از ویژگی‌های این نوع کفش می‌توان به قابل شست و شو و خنک بودن، مناسب برای افرادی که کمر درد یا میخچه پا دارند، اشاره کرد.

یکی دیگر از بانوان گفت: بافت این نوع کفش برای درآمد زایی مناسب است، کفش‌ها را به تهران و مشهد ارسال می‌کنیم.

برای دوخت این گیوه‌های ارزشمند کمترین مواد اولیه صرف می‌شود؛ با حدود ۱۰۰ گرم نخ و کفی کفش می‌توان گیوه‌ای بافت که به طور میانگین حدود ۳ سال استفاده می‌شود.

گیوه بافی هنری است که هیچ صنعتی به صورت حرفه‌ای در آن استفاده نمی‌شود به همین دلیل می‌توان گفت هنری سنتی، از مصادیق اقتصاد مقاومتی است.

ماهانه بیش از ۵۰ جفت گیوه زیبا و رنگارنگ توسط این بانوی هنرمند بشرویه‌ای تولید و روانه بازار می‌شود.