در کتاب « مِصْباحُ الْمُتَهَجِّد و سِلاحُ الْمُتَعَبّد یا المِصباحُ الکَبیر» تألیف شیخ طوسی، در روايتی از امام حسن عسکری آمده است: «زيارت او در آن روز ، يعنی اربعين مستحب است و از ابی محمد، حسن بن علی عسکری(ع) روايت است که فرمودند: علامت مؤمن پنج چيز است: پنجاه و يک رکعت نماز خواندن، زيارت اربعين، انگشتر به دست راست کردن، نهادن پيشانی بر خاک و بلند گفتن بسم الله الرحمن الرحيم.» و در کتاب «العقد النضيد والدر الفريد»، مفضل بن عمر می گويد: «امام صادق(ع) نشسته بودند. ابونصير و صفوان جمال به نزد ايشان آمدند و عرضه داشتند: فدايت شويم، ما را به (نشانه) شيعيانتان راهنمایی بفرما. آن حضرت(ع) پاسخ دادند: شيعيان ما نشانه های مختلفی دارند. به حضرت(ع) عرضه کرد: فدايت شوم به چه نشانه ای شناخته می شوند؟ (حضرت ضمن شمردن چند نشانه) فرمودند: به سخاوت و... و زيارت اربعين.» 

از آن جایی که مصیبت اباعبدالله الحسین(ع) برای هیچ امام و پیامبری در تاریخ اسلام رخ نداده است. از اینرو، مصیبت سیدالشهداء (ع) از همه مصیبت ها بزرگ تر و سخت تر بوده است.