یابت نوع ۲، شایع‌ترین شکل دیابت، زمانی ایجاد می‌شود که بدن در برابر انسولین تولید شده توسط پانکراس (لوزالمعده) مقاوم شود یا زمانی که پانکراس انسولین کافی تولید نمی‌کند. انسولین هورمونی است که سطح گلوکز خون را تنظیم می‌کند.

در یک مطالعه جدید، محققان دانشگاه ناپل فدریکو در ایتالیا، شواهدی را جمع‌آوری کردند که نشان می‌دهد برخی غذا‌ها می‌توانند خطر ابتلاء به دیابت نوع۲ را کاهش دهند.

دستورالعمل‌های غذایی فعلی برای پیشگیری از دیابت نوع ۲، مصرف محدود بیشتر محصولات حیوانی را توصیه می‌کند.

دیابت نوع ۲ یکی از علل اصلی مرگ و میر ناشی از رژیم غذایی در سراسر جهان است.

دکتر «آنالیزا جیوسو»، عضو تیم تحقیق، گفت: «یادگیری بیشتر در مورد اینکه چگونه اجزای مختلف رژیم غذایی باعث افزایش یا کاهش خطر ابتلاء به دیابت نوع ۲ می‌شود، کلید پیشگیری از دیابت است.»

برای این منظور، محققان ۱۳ متاآنالیز موجود را در مورد اینکه کدام غذا‌ها با افزایش خطر دیابت نوع۲ مرتبط هستند، بررسی کردند.

بررسی‌ها نشان داد مصرف روزانه ۱۰۰ گرم گوشت با ۲۰ درصد خطر بیشتر ابتلاء به دیابت نوع۲ همراه است.

مصرف ۵۰ گرم گوشت‌های فرآوری شده، مانند بیکن و سوسیس، ممکن است در افزایش ۳۰ درصدی خطر ابتلاء به دیابت نوع۲ نقش داشته باشند.

به گفته جیوسو، «گوشت، به ویژه گوشت‌های قرمز و فرآوری شده، منبع اسید‌های چرب اشباع، کلسترول، و آهن هِم [مشتق شده از حیوان]است که در تحریک التهاب مزمن و اختلال در حساسیت به انسولین نقش دارند.»

جیوسو همچنین توضیح داد: «سدیم، نیترات و نیتریت‌های موجود در گوشت‌های فرآوری‌شده ممکن است نه تنها به سلول‌های پانکراس تولیدکننده انسولین آسیب بزنند، بلکه باعث استرس اکسایشی و اختلال عملکرد عروقی شوند که به نوبه خود، حساسیت سلول‌ها به انسولین را کاهش می‌دهند».

از سوی دیگر، ۵۰ گرم گوشت سفید، که شامل مرغ و بوقلمون می‌شود، تنها با ۴ درصد بیشتر خطر ابتلاء به دیابت نوع۲ مرتبط است.

این تیم تحقیق دریافت که غذا‌های لبنی ممکن است در برابر دیابت نوع۲ نفش محافظتی داشته باشند یا تأثیری در شروع آن نداشته باشند.

مصرف ۲۰۰ گرم (تقریباً ۱ فنجان) شیر با ۱۰ درصد کاهش و ۱۰۰ گرم ماست با کاهش ۶ درصدی خطر ابتلاء به دیابت نوع۲ مرتبط بود.

یک فنجان لبنیات پرچرب و لبنیات کم چرب هر کدام به ترتیب با ۵% و ۳% کاهش خطر ابتلاء به دیابت نوع۲ مرتبط بودند.

از نظر تغذیه‌ای، محصولات لبنی منبعی از مواد مغذی، ویتامین‌ها و سایر اجزا یعنی کلسیم، پروتئین‌ها، پپتید‌ها و غیره، با اثرات مفید بالقوه بر متابولیسم گلوکز هستند. به عنوان مثال، پروتئین آب پنیر موجود در شیر تأثیر شناخته شده‌ای بر تعدیل افزایش سطح گلوکز خون بعد از غذا و همچنین بر کنترل اشتها و وزن بدن دارد.