مقاله «اثر دوش» که با همراهی استاد روانشناسی دانشگاه مینه سوتا، کیتلین میلز و دیگران نوشته شده است، اخیراً در مجله روانشناسی زیبایی شناسی، خلاقیت و هنر منتشر شده است.ایروینگ گفت: تصور کنید، که در مشکلی گیر کرده اید.چه کار میکنید؟
احتمالاً کاری برای مشغول کردن خود انجام میدهید، مانند پیادهروی، باغبانی یا دوش گرفتن.همه این فعالیتها نسبتاً جذاب هستند.
این مطالعه شواهد را تأیید میکند و مدل تجربی ایروینگ را برای این اثر ارتقا میدهد.هنگامی که ما یک کار "بدون نیاز" را انجام میدهیم، مغز ما تمایل به سرگردانی و رها شدگی دارد.زمانی که مغز ما تمایل به سرگردانی دارد، خلاقیت به جریان میافتد.
این تحقیق در سال ۲۰۱۲ به نام "الهام گرفته از حواس پرتی" توسط بنجامین برد و همکارانش انجام شد، هم از نظر علمی و هم از نظر رسانهای و هم در تخیل عمومی، که به نظر میرسد ذهن پراکنده به نفع خلاقیت باشد.
ایروینگ گفت: در مطالعه مورد بحث محققان از شرکت کنندگان خواستند تا پس از یک "دوره نهفتگی" که شامل وظایف سطوح مختلف تقاضای ذهنی است، به استفادههای جایگزین خلاقانه برای کارهای روزمره بپردازند.
این مطالعه نشان داد که هر چه تقاضا کمتر باشد، شرکت کنندگان در آزمون خلاقیت نمرات بیشتری کسب کردند. اگر فردی با یک دغدغه ذهنی، خود را آسوده کند و به کار دیگر بپردازد، ذهنش زودتر برای آن دغدغه راه حل پیدا میکند.
نویسندگان این مطالعه نوشتند، در مقایسه با درگیر شدن در یک کار سخت، استراحت یا عدم استراحت، «درگیر شدن در یک کار غیر ضروری در طول دوره نهفتگی منجر به بهبود قابل توجهی در عملکرد مشکلاتی شد که قبلاً با آن مواجه شده بودیم.»
ایروینگ گفت: یکی دیگر از مسائل مربوط به این مطالعه و موارد مشابه آن، تنوع وظایف آزمایشگاهی است که از شرکت کنندگان خواسته میشود انجام دهند.
او گفت: تکلیف معمولی که در تحقیقات رهایش ذهن استفاده میکنید، تست پاسخگویی توجه پایدار نامیده میشود و آنچه شامل این تست میشود، برای مثال دیدن جریانی از ارقام ۱ تا ۹ و کلیک نکردن با دیدن عدد «۳» است.
ایروینگ در مورد نظریه خود میگوید: رهایی در ذهن ممکن است در برخی زمینهها، مانند پیاده روی، کمک کند.اما در موارد دیگر، مانند یک کار کسل کننده، نه.
در بخش دیگری از مطالعه، برای رها شدگی ذهنی، داوطلبان دو دسته شدند و به هر کدام فیلمی نمایش داده شد، یک دسته فیلم کسل کننده دیدند و دسته دیگر فیلمی جذاب تماشا کردند.
نتیجه این گونه بود رها شدگی ذهنی منجر به تعداد بیشتری از ایدهها شد، اما تنها زمانی که شرکتکنندگان بهجای ویدیوی «کسالتآور» ویدیوی «جذاب» را تماشا میکردند.
منبع: سایت مدیکال اکسپرس