کشف سیاهچاله‌ای در حال استفراغ ستاره‌های بلعیده شده
اخترشناسان دانشگاه هاروارد، سیاهچاله‌ای را کشف کردند که در حال استفراغ ستاره‌ای بود که سال‌ها پیش بلعیده است.
ستاره شناسان سیاهچاله‌ای بسیار پرجرم را مشاهده کرده‌اند که ظاهرا پس از خرد کردن و خوردن یک ستاره، سوء‌هاضمه گرفته است.
این سیاهچاله، در مرکز کهکشانی در فاصله ۶۶۵ میلیون سال نوری از زمین، حدود سه سال پس از اینکه ستاره‌ای را که در فاصله‌ای نزدیک سرگردان بود، بالا آورده است. این اولین بار است که محققان تاکنون شاهد سیاهچاله‌ای با پرتاب تاخیری مواد پس از بلعیدن هستند.
ایوت سندس، نویسنده اصلی این مطالعه در مرکز اخترفیزیک هاروارد و اسمیتسونیان، در بیانیه‌ای گفت: «گویی این سیاهچاله به‌طور ناگهانی شروع به آروغ زدن دسته‌ای از مواد ستاره‌ای که سال‌ها پیش بلعیده کرده است».
سیاهچاله‌ها برخی از گریزان‌ترین چیز‌ها در فضا هستند. رایج‌ترین نوع آن که سیاهچاله ستاره‌ای نامیده می‌شود، اغلب تصور می‌شود که نتیجه مرگ یک ستاره عظیم در یک انفجار ابرنواختری باشد که مواد ستاره را روی خود فرو می‌ریزد و در ناحیه نسبتا کوچکی متراکم می‌شود.
اما چگونگی شکل گیری سیاهچاله‌های عظیم پرجرم مانند این که میلیون‌ها تا میلیارد‌ها بار از خورشید جرم دارد، مرموزتر است. بسیاری از اخترفیزیکدانان و کیهان شناسان بر این باورند که این غول‌ها تقریبا در مرکز همه کهکشان‌ها کمین کرده‌اند. مشاهدات اخیر تلسکوپ فضایی هابل این نظریه را تقویت کرده است که سیاهچاله‌های پرجرم از هسته‌های غبارآلود کهکشان‌های ستاره‌باران شروع می‌شوند، جایی که ستاره‌های جدید به سرعت بیرون می‌آیند، اما دانشمندان هنوز در حال کشف آن هستند.
سیاهچاله‌ها مانند سیاره یا ستاره سطحی ندارند در عوض آن‌ها مرزی به نام «افق رویداد» دارند که به آن نقطه بدون بازگشت می‌گویند. اگر چیزی خیلی نزدیک شود، بلعیده می‌شود. دانشمندان مدت‌هاست گفته‌اند که وقتی ماده بلعیده شود، هرگز نمی‌تواند از کشش گرانشی حفره بگریزد.
پس چگونه یک سیاهچاله تکه‌هایی از وعده غذایی خود را پرتاب می‌کند، اگر گفته می‌شود شکمی چدنی دارد؟ در واقع اخترشناسان می‌گویند بسیار معمول است که سیاهچاله‌ها بلافاصله پس از بلعیدن یک ستاره، نور را به بیرون بریزند، اما آن‌ها این را به این حفره‌ها تشبیه می‌کنند که به نوعی خورنده‌های آشفته هستند. این فعالیت فلاشی را ایجاد می‌کند که ستاره شناسان با تلسکوپ مشاهده کرده‌اند.
این واقعیت است که ظاهرا این ستاره برای مدت طولانی با سیاهچاله خوب نمی‌نشیند که آن‌ها را شگفت زده کرده است. ادو برگر، استاد نجوم هاروارد و یکی از نویسندگان این مقاله می‌گوید محققان بیش از یک دهه است که این رویداد‌ها را با تلسکوپ‌های رادیویی مطالعه می‌کنند.
این کشف نشان می‌دهد خروج تدریجی نور از یک سیاهچاله پس از بلعیدن یک شیء کیهانی ممکن است بیشتر از آنچه تصور می‌شد اتفاق بیفتد.
بیشتر بخوانید
منبع: Mashable
