«آنه هیدالگو» شهردار پاریس پانزدهم مهرماه در تجمعی ضدایرانی که در این شهر برگزار شده بود، بخشی از موهای خود را در حمایت از «مهسا امینی» قیچی کرد.

او پس از انجام این کار، با صدای بلند فریاد زد که فرانسه همواره از صدای زنان ایرانی حمایت می‌کند و در کنار آنهایی که برای حقوق‌شان و برای آزادی می‌جنگند، می‌ایستد.

علاوه بر این، خانم شهردار در آن هیاهوی حامیان اجاره‌ای حقوق زنان در ایران گفت پیشنهاد نامگذاری خیابانی به نام «مهسا امینی» را در پاریس مطرح کرده تا نام این بانوی ایرانی برای همیشه در یادها ماندگار شود.

به ۸ مارس ۲۰۲۰ می‌رویم. هزاران نفر از زنان فرانسوی در پاریس به مناسبت روز جهانی زن به خیابان آمده‌اند. طبق آنچیزی که خودِ رسانه‌های فرانسوی نوشته‌اند، پلیس فرانسه ابتدا به بهانه شعارها و طولانی شدن زمان راهپیمایی شروع به دشنام دادن به زنان می‌کند و سپس با خشونتِ هر چه تمام، آنها را با مشت و لگد و باتوم کتک می‌زند و هر زنی که در برابرشان مقاومت کند را از موی سر می‌گیرد و برروی زمین می‌کشد.

نمونه‌ای از برخورد پلیس فرانسه با تظاهرکنندگان زن در ۸ مارس ۲۰۲۰ 

خشونت پلیس در این مراسم به حدی می‌رسد که تصاویر و ویدئوهای زنانی که مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند، با هشتگ‌های #8Mars (۸ مارس) و #JourneeDesDroitsDesFemmes (روز حقوق زنان) سرتاسر فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی را پر می‌کند. یک خانم فرانسوی هم به زبان انگلیسی در زیرِ خبر حمله پلیس به تظاهرکنندگان زن کامنت می‌گذارد که دولت فرانسه تجمع بیش از دو نفر را "تهدید" تلقی می‌کند و با زبان کنایه، از این ابراز نگرانی می‌کند که روزی تجمع یک نفری (!) هم در فرانسه "غیرقانونی" اعلام شود. او همچنین می‌گوید پلیسی که به کودکان، آتش‌نشانان، جلیقه‌زردها، وکلا، معترضان به تغییرات اقلیمی و ... حمله می‌کند، چرا به زنان حمله نکند؟!

اما همین خانم «آنه هیدالگو» که امروز خود را حامی حقوق زنان ایرانی معرفی می‌کند، بزرگترین واکنشی که در آن زمان از خود نشان می‌دهد این است که رفتار پلیس را "غیرقابل قبول" می‌خواند و می‌گوید این حجم از خشونت برای او "قابل درک" نیست!

حتی وزیر «برابری جنسیتی» فرانسه که ابتدا گفته بود از دیدن تصاویر زنانی که با مو برروی زمین کشیده می‌شدند شوکه شده، ساعاتی بعد در گفتگو با رسانه‌ها تقصیر را به گردن زنانِ راهپیمایی‌کننده انداخته و برای توجیه خشونت پلیس مدعی می‌شود که راهپیمایان از مسیری که دولت برای آنها مشخص کرده بود، فراتر رفته‌اند!

البته، خشونت جنسی و فیزیکی علیه زنان فرانسوی یک داستان تکراری است. کافی است سه کلمه "خشونت" (violence)، "زن" (woman) و "فرانسه" (France) را در موتور جستجوی گوگل سرچ کنید تا با انبوهی از اخبار و گزارش‌هایی مواجه شوید که فقط برای خواندن سرتیتر آنها به ساعت‌ها زمان نیاز است.

نکته جالب آنکه، خشونت و تضییع حقوق زنان در فرانسه نه سیاستمدار می‌شناسد و نه شهروند عادی. در مه ۲۰۱۶ بود که هفده وزیر زن سابق فرانسه از جمله «کریستین لاگارد» - رئیس وقت صندوق بین‌المللی پول - با انتشار بیانیه‌ای اعلام کردند که دیگر در برابر "آزار جنسی زنان" در عرصه سیاست سکوت نخواهند کرد.

در بیانیه آنها آمده بود: وضعیت اخلاق در ساختار قدرت در فرانسه به حدی تاسف‌بار است که زنان پس از ورود به این عرصه یا باید تن به خواسته‌های غیراخلاقی مردان دهند یا اینکه در برابر این "فرهنگ نهادینه‌شده" دست به مبارزه بزنند.

آزار جنسی زنان عادی در کوچه و بازار و وسایل حمل و نقل عمومی از جمله مترو نیز از چنان شیوعی برخوردار است که یک گروه حامی حقوق زنان در فرانسه در سال ۲۰۱۸ همزمان با روز جهانی زن اقدام به نصب پوسترهایی در ایستگاه‌های متروی پاریس کرد که در آن مردان به شکل حیواناتی وحشی نشان داده شده بودند. برروی این پوسترها نوشته شده بود: «چه قربانی باشید و چه شاهد، آزار و اذیت جنسی را گزارش کنید.»

در خشونت خانگی علیه زنان نیز فرانسه حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. همین سال گذشته بود که وزیر برابری جنسیتی فرانسه در اعتراض به افزایش خشونت علیه زنان در این کشور به یورونیوز گفت که خشونت خانگی جسم و رویای زنان ما را نابود می‌کند.        

حال با چنین کارنامه درخشانی در احترام به حقوق زنان، فرانسه امروز حامی حقوق زنان ایرانی شده است و مقامات آن -در حالیکه تظاهرات مسالمت‌آمیز زنان سرزمین خود را در روز جهانی زن (!) به شدیدترین شکل ممکن سرکوب می‌کنند- خود را حامی آزادی و حقوق زنان ایران معرفی می‌کنند.

رهبر انقلاب هجدهم مهرماه در دیدار اعضای کنگره شهدای ورزشکار فرمودند: "هر جا منافع غربی‌ها اقتضاء کند به‌راحتی از خطوط قرمز خود عبور می‌کنند."