توافق با رژیم صهیونیستی یک روز پس از توهین به مقدسات اسلام

خبرگزاری سی‌ان‌بی‌سی در ادامه‌ی گزارش خود درباره‌ی امضای توافق تجاری میان امارات و اسرائیل، این‌گونه می‌نویسد:

امضای این توافق در میانه‌ی بروز دوباره‌ی خشونت میان اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها بود. روز دوشنبه [یک روز پیش از امضای توافق]، هزاران ملی‌گرای اسرائیلی مجموعه‌ی الاقصی در اورشلیم، سومین مکان مقدس اسلام، را محاصره کردند و علیه مسلمان‌ها شعار دادند. برخی از آن‌ها به فلسطینی‌ها حمله‌ی فیزیکی کردند و چند نفر از آن‌ها به خاطر پاشیدن گاز اشک‌آور به یک خبرنگار فلسطینی، دستگیر شدند. تظاهرات‌کنندگان برای بزرگداشت سالگرد تصرف «شهر قدیم» اورشلیم به دست اسرائیل در جنگ شش‌روزه‌ی سال ۱۹۶۷ گرد هم آمده بودند... شهرهای و شهرک‌های دیگر در کرانه‌ی باختری نیز شاهد خشونت و حمله‌ی گروه‌های اسرائیلی به خانه‌ها در محله‌های فلسطینی بودند. بیش از ۱۶۰ فلسطینی در این حملات مجروح شدند؛ که به گزارش صلیب سرخ فلسطین، شماری از آن‌ها پس از برگزاری یک تجمع متقابل، با گلوله‌های جنگی هدف قرار گرفته بودند.

یک معترض فلسطینی با پرچم کشورش کنار لاستیک‌های در حال سوختن پس از درگیری نیروهای اسرائیلی با فلسطینی‌ها به دنبال تجمع اعتراضی آن‌ها علیه راهپیمایی ملی‌گراهای صهیونیست در بیت‌المقدس، یک در ایست بازرسی تحت کنترل صهیونیست‌ها در نزدیکی شهر «نابلوس» در کرانه‌ی باختری در اواخر ماه می سال ۲۰۲۲

درگیری‌ها در نتیجه‌ی برگزاری مراسم سالیانه‌ی راهپیمایی «اهتزاز پرچم» توسط شهرک‌نشین‌های ملی‌گرای صهیونیست در بیت‌المقدس آغاز شد؛ مراسمی که هر سال جرقه‌ی درگیری‌های مشابهی را می‌زند، اما رژیم صهیونیستی جلوی آن را نمی‌گیرد. اگرچه وزارت خارجه امارات، «یورش» به مسجدالاقصی توسط «شهرک‌نشین‌های افراطی تحت حمایت نیروهای اسرائیلی» را محکوم کرد، اما چنان‌که سی‌ان‌بی‌سی نیز می‌نویسد، «روابط روبه‌رشد اقتصادی میان اسرائیل و امارات، که کشوری مسلمان و رسماً حامی تشکیل کشور فلسطین است، تا کنون عمدتاً از اختلاف‌نظرهای سیاسی دو طرف بر سر مناقشه‌ی اسرائیل-فلسطین، تأثیری نپذیرفته است.» اگرچه اشغال بیت‌المقدس توسط رژیم صهیونیستی حتی در قوانین بین‌المللی نیز به رسمیت شناخته نشده است، اما ظاهراً اماراتی‌ها می‌خواهند به هر قیمتی شده روابط اقتصادی‌شان با این رژیم را حفظ کنند.

«یائیر لاپید» وزیر خارجه‌ی وقت و نخست‌وزیر کنونی رژیم صهیونیستی در دیدار با «شیخ عبدالله بن زاید بن سلطان آل‌نهیان» وزیر امور خارجه و همکاری بین‌المللی امارات، در مراسم افتتاح سفارت رژیم صهیونیستی در ابوظبی، پایتخت امارات، در اواخر ماه ژوئن سال ۲۰۲۱

«میوه‌های صلح» و کودهای شیمیایی: آیا امارات به سرنوشت عراق دچار می‌شود؟

روابط تجاری امارات و رژیم صهیونیستی تا پیش از بیش از هر چیز حول محور الماس، جواهرات، مواد معدنی، سوخت، نفت و تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی، مانند تراشه، بود. اکنون به نظر می‌رسد حوزه‌های جدیدی مانند مواد غذایی، دارو، کود و مواد شیمیایی دیگر نیز، با حذف شدن تعرفه‌یشان، به این سبد محصولات اضافه شود. دقیقاً دو سال قبل (۱۹ اکتبر ۲۰۲۰ - ۲۸ مهر ۱۳۹۹) همزمان با پهلو گرفتن اولین کشتی باری از مبدأ امارات در بندر حیفا در فلسطین اشغالی، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر وقت رژیم صهیونیستی، پس از این‌که به او خبر دادند درون کانتینرها ماشین لباس‌شویی است، گفت: «این‌ها میوه‌های [ثمرات] صلح است که شما، شهروندان اسرائیل، اکنون دارید از آن‌ها بهره‌مند می‌شوید.»

مراسم عرضه‌ی محصولات کشاورزی صهیونیستی در بازار میوه‌ی دبی در اواسط ماه نوامبر سال ۲۰۲۰ برای اولین بار 

برخی از محصولات کشت‌شده در فلسطین اشغالی با پرچم رژیم صهیونیستی در بازار میوه‌ی دبی در امارات در معرض فروش قرار داده شده‌اند.

مقامات اماراتی در عین محکوم کردن تجاوزگری رژیم صهیونیستی علیه فلسطینی‌ها، ظاهراً از درک یک واقعیت ساده عاجز هستند: مشکل رژیم صهیونیستی با مسلمان‌ها مستقیماً ریشه در نژادپرستی این رژیم دارد؛ نه به فلسطینی بودن فلسطینی‌ها. این یعنی تل‌آویو با هر انگیزه‌ای هم که به دنبال برقراری روابط با امارات باشد، باز هم این کشور را به عنوان یک کشور مسلمان، دشمن خود و مردم آن را پست‌تر از نژاد یهود می‌داند. این انگیزه در حال حاضر، ممکن است صرفاً کسب درآمد اقتصادی، تلاش برای دستیابی به مشروعیت، ادغام در منطقه، یا چیز دیگری باشد، اما به طور خاص، تبادل مواد غذایی و کودهای شیمیایی میان دو رژیم، یادآور اتفاقی است که برای مردم عراق رخ داد.

سال‌ها قبل، آمریکایی‌ها با دولت عراق قراردادی بستند که چه‌بسا از حمله با بمب اتم به این کشور مخرب‌تر بود. به موجب این قرارداد، کشاورزان عراقی ملزم به استفاده از بذرهایی شدند که غول‌های صنعت کشاورزی آمریکا به عراق صادر می‌کردند. اما این دانه‌ها یک مشکل داشتند: عقیم بودند. این یعنی کشاورزی عراق دست‌کم تا سال‌ها وابسته به واردات دانه از آمریکا شد و عملاً تأمین خوراک مردم این کشور به دست واشینگتن افتاد. ضمن این‌که مفاد قرارداد مذکور، حتی تولید و بازتولید بذرها، دستکاری آن‌ها به منظور بارورسازی، همچنین فروش، صادرات، واردات از منابع دیگر، و ذخیره‌ی آن‌ها را نیز برای کشاورزان عراقی ممنوع می‌کرد.رژیم صهیونیستی شاید دقیقاً همین بلا را بر سر امارات نیاورد، اما اصلاً بعید نیست اماراتی‌ها که اکنون در حوزه‌های فناوری با رژیم صهیونیستی همکاری می‌کنندو میوه‌های اسرائیلی می‌خورند، به‌زودی نتیجه‌ی رابطه با رژیمی را ببینند که لزوماً آن‌ها را به اندازه‌ی مردم خودش «انسان» نمی‌داند.

در پایان ضروری است نهادهای امنیتی و مسوولان ایرانی هم هشدارهای لازم را به شرکت‌های ایرانی فعال در بازار امارت بدهند تا ناخواسته در دام همکاری با شرکای رژیم صهیونیستی نیفتند.

منبع: مشرق