دانشمندان دانشگاه "استنفورد" دریافتند که بزرگترین حیوانات زنده زمین، مقادیر زیادی از کوچکترین ذرات پلاستیک را می‌بلعند.

این مطالعه که در مجله "Nature Communications" منتشر شده است، بر روی نهنگ‌های باله آبی و گوژپشت تمرکز داشته و مصرف قطعات پلاستیکی که از چند دانه شن کوچک‌تر هستند و معمولاً میکروپلاستیک نامیده می‌شوند را در آن‌ها مورد بررسی قرار داده است.

نویسندگان این مقاله داده‌های مربوط به غلظت میکروپلاستیک در سطح و اعماق آب‌های سواحل کالیفرنیا را با آمار دقیقی از جایی که صد‌ها نهنگ حامل دستگاه‌های ردیاب برای جستجوی غذا بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹ در آن شنا می‌کردند، ترکیب کردند.

آن‌ها دریافتند که نهنگ‌ها به طور عمده ۵۰ تا ۲۵۰ متر زیر سطح آب تغذیه می‌کنند، عمقی که بالاترین غلظت میکروپلاستیک در آب‌های آزاد را دارد. نهنگ آبی که بزرگ‌ترین جانور این سیاره است، بیشترین پلاستیک را مصرف می‌کند. این پستاندار تقریباً ۱۰ میلیون قطعه پلاستیک مصرف می‌کند در حالی که غذای آن متشکل از حیواناتی همچون میگو است.

متیو ساووکا (Matthew Savoca)، از نویسندگان این مطالعه و محقق فوق‌دکتری از آزمایشگاه دریایی هاپکینز در دانشگاه استفورد می‌گوید: این حیوانات نسبت به آنچه براساس جثه بزرگ‌شان انتظار می‌رود در زنجیره غذایی پایین‌تر قرار دارند که باعث می‌شود آن‌ها به مناطقی که پلاستیک در آب وجود دارد، نزدیک‌تر شوند.

نهنگ‌های گوژپشت که عمدتاً از ماهی‌هایی مانند شاه ماهی و آنچوی تغذیه می‌کنند، حدود ۲۰۰ هزار قطعه میکروپلاستیک در روز مصرف می‌کنند، در حالی که آن دسته از نهنگ‌هایی که از سخت‌پوستانی موسوم به کریل تغذیه می‌کنند، دستکم یک میلیون قطعه در روز می‌بلعند. نهنگ‌های باله‌آبی که هم از کریل و هم از ماهی تغذیه می‌کنند نیز روزانه سه تا ۱۰ میلیون قطعه میکروپلاستیک می‌خورند. ساووکا می‌گوید که نرخ مصرف میکروپلاستیک در نهنگ‌هایی که در مناطق آلوده‌تر مانند دریای مدیترانه شنا می‌کنند از این نیز بالاتر است.

نویسندگان این مقاله دریافتند که تقریباً تمام میکروپلاستیک‌هایی که نهنگ‌ها مصرف می‌کنند از طعمه‌هایشان وارد بدن آن‌ها می‌شود و نه از حجم عظیمی از آب دریا که این نهنگ‌ها برای شکار دسته‌هایی از کریل و ماهی‌های کوچک می‌بلعند.

شیرل کاهانه راپورت (Shirel Kahane-Rapport)، سرپرست این تیم تحقیقاتی که به عنوان دانشجوی دکترا بر روی این تحقیق کار کرده است، می‌گوید: این یک کشف نگران‌کننده است، زیرا نشان می‌دهد که نهنگ‌ها ممکن است مواد غذایی مورد نیاز برای رشد خود را دریافت نکنند.

او افزود: ما به تحقیقات بیشتری نیاز داریم تا بفهمیم آیا کریل‌هایی که میکروپلاستیک مصرف می‌کنند روغن کمتری دارند یا خیر و آیا ممکن است ماهی‌ها گوشت و چربی کمتری داشته باشند و همه آن‌ها با خوردن میکروپلاستیک تصور کنند که سیر شده‌اند. اگر این فرضیه درست باشد، بدان معناست که هر بار تغذیه انرژی‌بر نهنگ ممکن است کالری کمتری برای او فراهم کند. هزینه‌ای که یک جانور به اندازه یک تریلر ۱۸چرخ نمی‌تواند از عهده آن بر بیاید.

کاهانه راپورت که در این زمینه فعالیت می‌کند، می‌گوید: اگر طعمه‌ها با مواد مغذی همراه نباشند، وقت آن‌ها تلف می‌شود، زیرا آن‌ها چیزی خورده‌اند که اساسا زباله است.

نگهبانان تغییرات محیطی

این تحقیقات مبتنی بر بیش از یک دهه جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل داده است که از طریق آن محققان به سوالات به ظاهر ساده، اما اساسی پاسخ داده‌اند، مانند اینکه نهنگ‌ها چقدر غذا می‌خورند، چگونه تغذیه می‌کنند، چرا تا یک اندازه مشخص بزرگ می‌شوند و قلب آن‌ها تا چه حد آرام می‌تپد.

آن‌ها از طیف وسیعی از فناوری‌ها، از جمله پهپاد‌ها و دستگاه‌های مملو از حسگر معروف به برچسب‌های بیولوژیکی استفاده می‌کنند و آن‌ها را برای جمع‌آوری اطلاعات حرکتی و فیزیولوژیکی به نهنگ‌ها متصل می‌کند. آن‌ها از قایق‌های تحقیقاتی کوچک نیز استفاده می‌کنند و پژواک‌هایی ایجاد می‌کنند که با استفاده از آن امواج صوتی برای ترسیم عمق و تراکم ماهی‌ها و کریل‌های نزدیک به محل تغذیه نهنگ‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

نهنگ‌ها در مصرف پلاستیک تنها نیستند. این آلودگی اولین بار ۵۰ سال پیش در شبکه‌های غذایی دریایی گزارش شد و اکنون در دستکم ۱۰۰۰ گونه یافت شده است.

ساووکا می‌گوید: نگرانی منحصر به فرد در مورد نهنگ‌ها به این علت است که مقادیری تا این حد زیاد پلاستیک مصرف می‌کنند.

جرمی گلدبوگن (Goldbogen)، از نویسندگان این مطالعه می‌گوید: نهنگ‌های بی‌دندان برای تصفیه مقادیر زیادی از آب اقیانوس‌ها تکامل یافته‌اند، بنابراین آن‌ها نگهبانان تغییرات محیطی از جمله آلودگی‌هایی مانند میکروپلاستیک‌ها هستند.

دانشمندان همچنان به بررسی این موضوع خواهند پرداخت که چه بر سر میکروپلاستیک‌های بلعیده شده توسط نهنگ‌ها می‌آید.

کاهان راپورت می‌گوید: ممکن است میکروپلاستیک‌ها دیواره‌های معده آن‌ها را خراش دهد. می‌تواند وارد جریان خون شود، یا از بدن حیوان خارج شود. ما هنوز نمی‌دانیم. از صفحات الک مانند درون دهان نهنگ‌ها برای توسعه سیستم‌های بهتر برای فیلتر کردن قطعات پلاستیکی و سایر مواد ناخواسته در محیط‌های صنعتی، مانند تصفیه خانه‌های فاضلاب الهام گرفته می‌شود.

گلدبوگن گفت: این نتایج جدید گام مهمی به سوی درک اثرات بالقوه شیمیایی و فیزیولوژیکی میکروپلاستیک‌ها بر نهنگ‌ها و سایر حیوانات بزرگی است که دارای این صفحات الک مانند هستند.