سرمربی تیم ملی فوتبال ایران در مصاحبه با شبکه آمریکایی ESPN به سوالاتی درباره جام جهانی، تیم ملی ایران و حریفان یوز‌ها در جام جهانی پاسخ داد.

از ایران به‌عنوان تیمی نام برده می‌شود که شانسی برای صعود از مرحله گروهی ندارد؛ این در حالی است که ایران تیم بیستم رده‌بندی فیفاست و کمی پایین‌تر از ولز، تیم نوزدهم و آمریکا، تیم شانزدهم قرار گرفته است. آیااین به شما انگیزه بیشتری می‌دهد؟

هرگز. من هرگز این‌طور فکر نمی‌کنم و به اینکه دیگران درباره ما چه فکری می‌کنند، اهمیت نمی‌دهم. ما به خودمان فکر می‌کنیم. ما نقاط قوت و کیفیت خودمان را داریم و البته مثل همه تیم‌های دیگر، نقاط ضعفی نیز داریم. هیچ طرفی در حال حاضر کامل نیست. الان زمان صحبت‌کردن در زمین مسابقه است.

آن حس و حال‌ها و اظهارنظر‌ها به حساب آورده نمی‌شود، اما در آخر مسابقه، موضوعی که مهم است، عملکرد عالی و فوتبال بازی‌کردن خوب است و باید نتیجه را به خدا واگذار کرد. این چیزی است که ما می‌توانیم انجام دهیم.

ایران هرگز از مرحله گروهی جام جهانی صعود نکرده است. انتظارات از شما در قطر چگونه است؟

از نظر من، این بد نیست که این فشار را برای بالابردن مسئولیت‌ها، انگیزه و وظایف خود احساس کنیم، اما در داخل تیم انتظارات برای اینکه عملکرد خوبی داشتیم، دقیقا در همان سطح بقیه است. می‌خواهیم رو به جلو حرکت کنیم، بهتر باشیم و مطمئناً انتظارات خودمان را داریم تا به مرحله دوم جام جهانی برسیم. چیزی تغییر نکرده است. ما با همان اعتقاد و جاه‌طلبی به سومین جام جهانی خود می‌رویم.

اولین بازی شما با انگلیس خواهد بود؛ تیمی که از شانس‌های قهرمانی است. آن‌ها چقدر قوی هستند؟

من خوشحالم که با انگلیس بازی می‌کنیم؛ همانطور که ما در فوتبال ایران خوشحال شدیم که با پرتغال و اسپانیا بازی کردیم. ما خوشحال هستیم که با بهترین تیم‌های جهان بازی می‌کنیم چراکه این زندگی ماست. ما تلاش می‌کنیم در جمع بهترین تیم‌ها و بازیکنان جهان باشیم.
آنجا بودن برای ما یک لحظه شادی است. ما تمام زندگی خود را تلاش می‌کنیم تا در جام جهانی باشیم. وقتی به جام جهانی می‌رویم، ما به‌عنوان بازیکنان کم نام و نشان به آنجا خواهیم رفت، اما وقتی ما در میان ۳۲ تیم برتر جهان هستیم، خب بیایید از آن لذت ببریم.

شما به دلیل کار کردن در منچستریونایتد، با انگلیس و ناکامی‌های تیم آن آشنا هستید و پیش‌تر شاهد شکست‌های آن‌ها هم بوده‌اید.

انگلیس تیم سطح بالایی است. شکی نیست که در طول چند سال گذشته و در سطح ملی، انگلیس با آماده‌سازی بهتر و دید شفاف‌تر، رشد کرده است. این از نتایج انگلیس در زمین مسابقه مشخص است. اما من نمی‌خواهم بگویم که این تیم یا بازیکنان آن از روز‌هایی که «دیوید بکام» یا «پل اسکولز» بودند، بهتر هستند. آن‌ها در آن نقطه نیستند، اما در حال حاضر تفاوت در این است که انگلیس مسیر و دید روشن را نشان داده که بازیکنان و تیم به کدام مسیر باید بروند. این ویژگی‌ها تیمی را درست می‌کند که انسجام بیشتری دارد و قادر به رقابت است.

اما این جام جهانی متفاوت است چراکه ما با آماده‌سازی کاملا متفاوتی روبرو هستیم. زمان‌های کوتاه استراحت بین بازی‌ها و برگزاری رقابت‌ها در ماه نوامبر کاملا شرایط متفاوتی را در مقایسه با جام‌های جهانی قبلی رقم زده است. ما بازیکنانی در اروپا داریم که وقتی به قطر می‌آیند، در ۱۵ تا ۲۰ بازی به میدان رفته‌اند. در جام‌های جهانی قبلی آن‌ها با ۶۵ تا ۷۰ بازی به تورنمنت می‌آمدند. ببینیم چه می‌شود.

بازی شما با آمریکا هم آخرین بازی است و ممکن است تیم صعودکننده را تعیین کند. شما سابقه مربی‌گری در MLS در دهه ۹۰ را داشتید. تیم آمریکا و پیشرفت آن‌ها را چگونه می‌بینید؟

من پیشرفت‌هایی را می‌بینم. پیشرفت فوتبال را در هر جایی می‌بینم. اکثریت مردم آن‌را نمی‌بینند، اما افراد حرفه‌ای چرا. فوتبال در آمریکا به جلو می‌رود؛ و بازیکنان سریع‌تر می‌شوند، سریع‌تر فکر می‌کنند و سریع‌تر تصمیم می‌گیرند. ما باید نسبت به آن آگاه باشیم.

این البته در تمام کشور‌های اتفاق می‌افتد، از جمله آمریکا، اما سال به سال رو به جلو می‌روند و با دیگر قاره‌ها مقایسه می‌شوند. حالا آن‌ها ارتباطاتی با بازیکنانی در کشور‌ها و مسابقات بزرگ دارند. بازیکنان آمریکایی در حال پیشرفت سریع هستند و با کشور‌ها و قاره‌های دیگر مقایسه می‌شوند.

آیا ایران می‌تواند همه را در جام جهانی غافلگیر کند؟

آنچه ما در جام جهانی انتظار داریم، بازی‌ها، مسابقات و عملکرد فوق‌العاده است. ایران، انگلیس، ولز، اسپانیا، پرتغال، آمریکا و همه باید فقط به یک هدف چشم داشته باشند؛ ایجاد شادی، خوشحالی و افتخار برای هوادارنمان.