یحیی قبل‌ترهم در پازل براندازان و آشوب‌طلبان بازی کرده بود و انگار مدیریت بی‌عرضه و خنثی باشگاه پرسپولیس مراجع بالاتر یعنی فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش او را توجیه نکرده است که مطابق قوانین ورزشی این گونه اظهارات که تحریک افکار عمومی به‌خصوص در مورد جوانان و نوجوانان و تشویش اذهان عمومی و اقدام علیه امنیت ملی در هیچ رشته ورزشی پذیرفته نیست.

یحیی که در حساس‌ترین شرایط، فوتبالیست‌های تیم ملی را خطاب قرار داده و گفته: «برای بازیکنان تیم ملی این بهترین فرصت بود که صدای مردم داغدیده و مظلوم ایران را به گوش مسئولین برسونن ولی...» خوب می‌داند اگر مدیران باشگاه دولتی‌اش کمی معرفت و مقداری غیرت و وطن‌پرستی داشتند به‌خاطر توهین به پرچم کشور و ادعا‌های واهی فقط از طریق فوتبالی باید او را احضار کرده، تعهد کتبی می‌گرفتند و حداقل چند جلسه از حضور در تمرین و دیدار‌های آینده تیمش محروم می‌کردند و از همه مهمتر جریمه مالی سنگین بابت دخالت در امور غیرفوتبالی برایش درنظر می‌گرفتند.

اگر آن روزی که گل‌محمدی برخلاف تمام قوانین فوتبال به سمت داور دربی حمله کرد و ۶ جلسه محروم شد و در عمل باعث حذف پرسپولیس از کورس قهرمانی شد ۲۰ تا ۳۰ درصد قراردادش در کمیته انضباطی باشگاه و فدراسیون جریمه می‌شد بی‌شک در این روز‌های پرالتهاب جرات و جسارت بی‌حرمتی و بازی در پازل رسانه‌های معاند و دوستان فراری‌اش از کشور را پیدا نمی‌کرد.

هنوز مردم فوتبال‌دوست ایران فراموش نکرده که چگونه با ضربه پنالتی خودخواهانه‌اش آرزوی صعود به فینال جام ملت‌های آسیا را با خونسردی برباد داد. پنالتی چیپ مدافع تیم ملی امید‌های یک ملت را فروریخت، اما او با خونسردی و بی تفاوتی و بدون احساس عذاب وجدان به فوتبال بازگشت.

در کشور میلیون نفر از مردم در غم و اندوه فرورفتند و یحیحی به راحتی از کنار این اشتباه مرگبار گذشت و پله‌های ترقی را طی کرد و به سرمربیگری پرطرفدارترین تیم باشگاهی ایران رسید.

اما گل محمدی باید بداند در حال خوردن نمک ۴۰ میلیاردتومانی و شکستن نمکدان است. این پول کارگر و کارمندان و دانش آموزی است که به سختی ارتزاق می‌کند، اما عاشق تیم محبوبش و از آن مهمتر عاشق پرچم کشورش به عنوان نماد ایران سربلند است. واقعا نمی‌دانم کدام مشاوران به او خط‌دهی می‌کند که در سایه بی تدبیری، عدم قاطعیت، ترس و بی‌عملی مفرط مدیران پرسپولیس و فدراسیون در وانفسای دشمنی بی حدو حصر عده‌ای لمپن ورزشی مثل علی کریمی، سوشا مکانی، مهرداد پولادی و پیام صادقیان ردای خیرخوانه برای فوتبالیست‌های ملی به تن کرده است و ادای میهن‌پرستی را درمی‌آورد. آقای عزیز اگر واقعا میهن‌پرست هستی، به رسم جوانمردی نیمی از مبلغ قرارداد ۴۰ میلیاردی‌ات را خرج همین طرفداران دوآتشه محروم در اقصی نقاط کشور کن تا کمی از آلام و دردهایشان التیام یابد. بنیاد خیریه‌ای به نام خود تاسیس کن و به روستا‌های محروم و کم‌برخوردار برو تا هواداران دو آتشه پرسپولیس از دیدن سرمربی تیم‌شان لذت ببرند. پای درد و دل نوجوانان و جوانان و میانسالان فوتبالی بنشین و با چشم‌هایت ببین مردم با تمام مشکلات و معضلات پای پرچم و نظامشان ایستاده‌اند و حاضرند برای عظمت و مجد کشورشان جان فدا کنند.

رفتار دوگانه‌تان جناب گل‌محمدی انسان‌های مطلع از روابط فوتبالی را آزار می‌دهد. اگر به واقع منتقد هستید و کار ملی پوشان را تقبیح می‌کنید هیچ لزومی ندارد ۴۰ میلیارد تومان بودجه دولتی را صرف گسترش تجارت و افزایش مایملک خود کنید. مثل یک مرد استعفا دهید و به امور بازرگانی و مغازه‌داری‌تان برسید. نمی‌شود ۴۰ میلیارد تومان پول دولت و بودجه بیت المال را بگیرید و از افتخار‌ها و جام‌های پرسپولیس برای خودتان رزومه بسازید و هر روز در خواب و رویا نیمکت تیم ملی فوتبال ایران را ببینید، اما به ملی‌پوشان متعصب، باغیرت عاشق وطن و پرچم مقدس جمهوری اسلامی حمله کنید.

مقصر شما نیستید مقصر کسانی هستند که با کم کاری و مصامحه و پشت‌گوش‌اندازی سلبریتی‌های ورزشی و هنری را گستاخ کرده‌اند و اجازه دادند صد‌ها و یا شاید هزاران برابر ارزش واقعی فعالیتشان دستمزد بگیرند و هر روز هم حاشیه‌ای و مشکلی جدی برای مملکت ایجاد کنند.

اینکه در آستانه مهمترین رویداد فوتبالی جهان که ۶ یا ۷ میلیارد بیننده دارد و ۸۰ میلیون ایرانی بی‌صبرانه منتظر افتخارآفرینی ملی پوشان و شادی در روز‌های بازی تیم ملی هستند با استوری سخیف‌تان قلب ملی‌پوشان و کادر فنی تیم ملی را به درد آورده و تمرکز آن‌ها را در آستانه سه دیدار حیاتی مقابل انگلیس، ولز و آمریکا به هم زدید جای افسوس و تاسف است.

کاش مدیران فوتبالی و ورزشی غیرت و کمی همت داشتند که وقتی یک مربی به خود اجازه ندهد با کنایه نماد‌های اصلی حاکمیت و عظمت یک ملت را زیر سوال ببرد. با برخوردی کاملاٌ حرفه‌ای مانند تمام دنیای فوتبال عذرش را بخواهند و برای همیشه از حضور در سطح اول فوتبال باشگاهی کشور محرومش سازند. مگر توخل و کریس رونالدو وقتی در برابر قوانین و اصول باشگاهی‌شان رفتار غیرحرفه‌ای و غیرمسئولانه نشان دادند از تیم‌هایشان کنار گذاشته نشدند. آیا یحیی از توخل و رونالدو بزرگتر است. در برابر زیاده‌خواهی رفتار غیرحرفه‌ای ورزشی و دشمن شادکن عده‌ای معدود در فوتبال محکم و استوار بایستد و عقب‌نشینی نکند.

فوتبال ایران دریای استعداد است چه در زمینه بازیکن و چه در زمینه مربیگری نسل نورسیده‌ای از راه می‌رسد و جای نفرات قبلی را می‌گیرد. فوتبال ما هیچگاه نگران کمبود استعداد و نابغه‌های فوتبالی نبوده و نخواهد بود.

پرسپولیس آنقدر بزرگ و قابل احترام است که هواداران باعشق به پیراهن تیم محبوبشان و پرچم میهن با تمام وجود از حیثیت و دستاوردهایشان حمایت می‌کنند و آنقدر اسطوره دارد که رفتن برخی افراد کوچکترین لطمه‌ای به اعتبار و افتخار تیم وارد نسازد؛ و سخن آخر با یحیی گل محمدی. بله آقای عزیز «معرفت درّ گرانی است به هر کس ندهند. پرطاووس قشنگ است به کرکس ندهند» اگر واقعا دلسوز مملکت و مردم و طرفداران پرسپولیس هستی مانند جرارد پیکه که ۳۰ میلیون یورو طلبش را به بارسلونا بخشید کل مبلغ قراردادت را به سازمان‌های خیریه ببخش و خداحافظی کن تا درس معرفت به همه فوتبالیست‌های جوان و تازه‌کار بدهی و در میدان عمل فضای حقیقی نه در فضای مجازی ثابت کنی پول‌پرستی در قاموست نیست. این گوی و این میدان.

منبع: جوان آنلاین