مصطفی طاری بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون درباره تازه‌ترین فعالیت‌های خود توضیح داد: آخرین حضور من در مقابل دوربین بیش از یک سال پیش بود که حضوری کوتاه در پروژه «سلمان فارسی» جناب آقای میرباقری داشتم، غیر از آن نزدیک به ۱۰ سال است که در هیچ پروژه‌ای حضور نداشته‌ام.

واقعیتش هم این است که دیگر انگیزه‌ای برای بازیگری ندارم. دلیل قبول دعوت آقای میرباقری هم ضمن دوستی‌ای که با ایشان دارم این است که می‌دانم کارش را خوب می‌شناسد و هر بار که به عنوان بازیگر در پروژه‌های ایشان حضور داشته‌ام از این حضور مستفیض شده‌ام. آنقدر آگاهی، وسواس و مدیریت در نوشتن و کارگردانی دارند که همکاری با ایشان همواره لذت‌بخش است.

وی تأکید کرد: من خودم در عرصه بازیگری کسی نیستم، اما قطعاً ترجیح می‌دهم با کسانی کار کنم که از همکاری با آن‌ها چیزی یاد بگیرم. نزدیک به ۵۰ سال است که در این حوزه مشغول به فعالیت هستم و هنوز هم دوست دارم در کاری حضور داشته باشم که چیزی از او یاد بگیرم. به همین دلیل تا به امروز ۶ همکاری با داوود میرباقری داشته‌ام.

در سریال «سلمان فارسی» هم نقش کوتاهی را پذیرفتم که هرچند کوتاه است، اما در یک قسمت سریال فوق‌العاده حساس است و تا به امروز چنین نقشی را ایفا نکرده بودم. همواره دنبال نقش‌هایی هستم که بتوانم از عهده آن بربیایم. هر بازیگری که هنر بازیگری دارد، خودش را بعد از ۴، ۵ سال می‌شناسد و می‌داند از پس چه کار‌هایی برمی‌آید. نقشم در «سلمان فارسی» هم بسیار زیبا و حساس بود و برای من هم تازگی داشت.

با تفکری که درباره بازیگری دارم، هر کاری را قبول نمی‌کنم

طاری تأکید کرد: من دیگر جوان ۲۰ ساله نیستم و می‌خواهم با هر کسی که همکاری می‌کنم، از من پخته‌تر باشد و چیزی از او یاد بگیرم. بازیگری که چنین تفکری دارد، مطمئن باشید هر کاری را قبول نمی‌کند. جوانانی هم که وارد این حرفه می‌شوند، کاش این شناخت را نسبت به اهمیت حرفه خود داشته باشند. ما در زمان تحصیل در دانشکده هنر‌های دراماتیک، از ۷ صبح با همه بچه‌ها کار می‌کردیم و می‌دانستیم از اساتید چه باید بخواهیم. همین امروز اگر جلوی دوربین حاضر می‌شوم، می‌دانم که چقدر می‌توانم از پس آن بربیایم.

طاری درباره اینکه چرا نسبت به ادامه فعالیت در حوزه بازیگری بی‌انگیزه شده است هم توضیح داد: واقعیت این است که وقتی یک کار من را تحت فشار قرار دهد و حتی اذیتم کند، از آن لذت می‌برم چراکه مجبور می‌شوم برای آن تمرین بیشتری داشته باشم. من از این چالش‌ها لذت می‌برم. «هنر بازیگری» با این یک بازیگر صرفاً یک سری دیالوگ را بگوید، فرسنگ‌ها فاصله دارد. من نمی‌توانم چنین نگاهی به بازیگری داشته باشم. «هنر بازیگری» حائز اهمیت است. بازیگر و کارگردان در هر پروژه‌ای باید حرفی برای گفتن داشته باشد. کار بازیگری چه در سینما و چه در تلویزیون به‌صورتی است که باید جدی گرفته شود و محتوا داشته باشد. دوست دارم سراغ پروژه‌ای بروم که از من کار بکشند. وقتی سر پروژه داوود میرباقری می‌روم، تا ساعت ۲ و ۳ نیمه شب برای یک نقش تمرین می‌کنم. به‌طور کامل خودم را در اختیار پروژه قرار می‌دهم. اگر انتقادی هم از کارم بشود، از آن لذت می‌برم.

این بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون تأکید کرد: تحصیلات در رشته بازیگری مهم نیست. ۸۰ درصد بازیگران بزرگ دنیا تحصیلات دانشگاهی نداشته‌اند و صرفاً در کلاس‌های بازیگری حضور داشته‌اند، اما در عین حال بسیار مطالعه می‌کنند و آنقدر عاشق حرفه خود می‌شوند که براساس دانش خود تبدیل به سوپراستار می‌شوند و اثرات جاودانه از خود به یادگار می‌گذارند.

با چالش‌های اقتصادی زندگی کنار می‌آیم، اما کارنامه‌ام را خراب نمی‌کنم

طاری درباره تبعات مالی و معیشتی وسواسی که برای حضور در عرصه بازیگری داشته و منجر به کم‌کاری‌اش در یک دهه گذشته شده است هم گفت: اصلاً اینگونه نیست که من از نظر اقتصادی شرایط خیلی خوبی داشته باشم، اما ترجیح می‌دهم با چالش‌های اقتصادی در زندگی‌ام کنار بیایم، اما کارنامه و حرفه‌ام را خراب نکنم. خیلی از دوستان سرشناس به من زنگ می‌زنند تا سر کاری بروم، اما وقتی قصه‌ها را می‌خوانم صراحتاً می‌گویم این کار‌ها از عهده من خارج است و انگیزه‌ای برای ایفای نقش در آن‌ها ندارم. وقتی نقشی را دوست نداشته باشم نمی‌توانم آن را بپذیرم.

وی درباره اینکه آیا دل‌تنگ حضور در سینما نمی‌شود هم گفت: مگر می‌شود که دل‌تنگ نشوم؟ امروز هم اگر شرایطی پیش بیاید که احساس کنم می‌توانم در یک کار اثرگذار باشم و از حضور در آن چیزی یاد بگیرم، حتماً آن را می‌پذیرم. هنر بازیگری عشق من است. من کارم را از صحنه تئاتر آغاز کردم و اولین استادم جناب حمید سمندریان بود و ۱۲ سال با او همکاری داشتم. همواره هم در سینما و تئاتر فعال بوده‌ام، اما وقتی احساس می‌کنم دیگر از کاری لذت نمی‌برم چرا باید حضور در پروژه‌ای را بپذیرم.

خاطرم هست روزی در بانک بودم، رئیس بانک آمد گفت موقعی که در مختارنامه دیدمت، آنقدر عصبانی بودم که می‌خواستم جلوی دستم باشی تا هر چه می‌خواهم بگویم! گفتم من خاک پای شما هستم، هر چه می‌خواستی همین الان بگو! (می‌خندد) این اثرگذاری برایم لذت دارد

این بازیگر درباره ایفای نقش کاراکتر‌های معتاد در کارنامه بازیگری خود هم گفت: نقشی در فیلم «بی‌پناه» داشتم که مربوط به سال‌های دهه ۶۰ می‌شود و در آن نقش معتاد داشتم که فوق‌العاده هم اثرگذار بود. بعد از آن بار‌ها این نقش به من پیشنهاد شد. در دو سه کار هم این نقش را به صورت کوتاه پذیرفتم، اما اکثر کار‌های دیگرم نقش‌های تاریخی بوده است. خاطرم هست زمانی که سریال «سفر سبز» پخش می‌شد، با آنکه ماجرای اعتیاد در آن محوریت نداشت و حرف قصه فیلم چیز دیگری بود، همزمان با پخش سریال روزی همراه برادرم سوار تاکسی شدم، خانمی به‌عنوان مسافر آنجا بود که وقتی من را دید گفت تو من را اذیت می‌کنی! آنقدر نقش منفی من روی او تأثیر گذاشته بود که می‌گفت تو من را برهم ریخته‌ای! آنقدر ادامه داد که مجبور شدم از ماشین پیاده شوم! کمی که تاکسی جلوتر رفت، ایستاد و همان خانم گفت، آقای طاری هرچند اعصابم از دستت خراب است، اما هنر بازیگری‌ات را دوست دارم. این اتفاقات برایم زیاد رخ داده است.

وی افزود: نقش‌های مثبت و منفی برای من یکسان است و به‌دنبال تکرار خودم نیستم. همین که مخاطب بتواند جذب نقشی که ایفا کرده‌ام، بشوند، برایم بسیار مهم است. مردمی که در کوچه و خیابان مرا می‌بینند، با نقش‌هایی مثل «مختارنامه» و یا دیگر فیلم‌ها و سریال‌هایی که داشته‌ام مرا به یاد می‌آورند و آنقدر محبت دارند که حد ندارد. خاطرم هست روزی در بانک بودم، رئیس بانک آمد گفت موقعی که در مختارنامه دیدمت، آنقدر عصبانی بودم که می‌خواستم جلوی دستم باشی تا هر چه می‌خواهم بگویم! گفتم من خاک پای شما هستم، هر چه می‌خواستی همین الان بگو! (می‌خندد) این اثرگذاری برایم لذت دارد. حتی در نقش منفی هم باید اثرگذاری وجود داشته باشد.

اگر در قید حیات نباشم هم به «سلمان» افتخار می‌کنم

این بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون ادامه داد: امیدوارم زنده باشم و نقش‌آفرینی‌ام در «سلمان فارسی» را هم ببینم. به کار داوود میرباقری مطمئنم و اگر در قید حیات نباشم هم خوشحالم که مردم این نقش‌آفرینی را می‌بینند و این برای من افتخار است. مردم در این سال‌ها نقش‌آفرینی‌های زیادی از من دیده‌اند و گاهی من را که می‌بینند با آن‌ها خاطره‌بازی می‌کنند. من هم سرم جلوی همه این مردم برای همیشه پایین است.

طاری درباره حضور کم‌رنگ خود در کار‌های سینمایی به نسبت سریال‌های تلویزیونی هم گفت: من از ابتدای دهه ۵۰ زمانی که وارد دانشگاه شدم برای امتحان تئوری و عملی بازیگری اقدام کردم که از میان بیش از ۴۰۰ نفر، ۲۰ نفر انتخاب شدند که من یکی از آن‌ها بودم. از همان سال وارد سینما شدم و بعد از آن هم به عرصه بازیگری تئاتر وارد شدم. نزدیک ۹ سال در تئاتر روی صحنه می‌رفتم و در همان سال‌ها همراه با علی نصیریان در فرانسه هم نمایش‌هایی را اجرا می‌کردیم. من عاشق حرفه‌ام بودم و همچنان هم هستم. دوست دارم کاری در سینما و تئاتر هم داشته باشم و نقشی به من پیشنهاد شود که آن را دوست داشته باشم.

وی در پایان درباره فعالیت‌های پیش روی خود توضیح داد: در حال حاضر دو سه قصه را آماده کرده‌ام و در تلاش هستم تا فیلمنامه آن‌ها را کامل کنم تا بتوانم خودم آن‌ها را بسازم. البته از نظر اقتصادی بودجه کار را ندارم و باید ابتدا برای مجوز آن‌ها از وزارت ارشاد اقدام کنم. بعد از سال‌ها فعالیت این توانمندی را دارم که این قصه‌ها را خودم روایت کنم، اما توان اقتصادی‌اش را ندارم و باید ببینم در ادامه چه اتفاقی رخ می‌دهد. آدمی نیستم که خودم را تحت فشار بگذارم. حتی با جوان‌ها هم علاقه‌مندم کار کنم، اما همه چیز باید سر جای خودش باشد.

منبع: مهر