انتخاب بدی بود. " این جمله‌ی هفته گذشته سپ بلاتر بود که در یک پادکست زنده رادیو ۵ درباره تصمیم فیفا در سال ۲۰۱۰ برای اهدای میزبانی جام جهانی به قطر صحبت کرد. رئیس فیفا در آن زمان البته خود بلاتر بود. سنجش اینکه رئیس سابق فوتبال چقدر از تصمیم خودش پشیمان است کمی دشوار است.

اما صادقانه، حالا یک ذره هم مهم نیست. زیرا تا چند روز دیگر بزرگترین رویداد ورزشی روی زمین در ایالتی در شبه جزیره عربستان که ۴۴۰۰ مایل مربع آن عمدتاً از صحرای بایر تشکیل شده است، برگزار خواهد شد. از مرگ تکان دهنده کارگران مهاجر در حال ساخت استادیوم و سوابق وحشتناک حقوق بشر در منطقه؛ نکاتی است که تاریخ فوتبال جهان را برای برگزاری چنین تورنومنت بزرگی در یکی از گرم‌ترین و کوچکترین کشور‌های جهان زیر سوال می‌برد و قطعا از قطر به عنوان بحث برانگیزترین میزبانان تاریخ جام جهانی تا همیشه یاد خواهد شد.

در واقع می‌توان گفت قطر انتخاب بسیار بسیار بدی بود!

جام جهانی در تابستان‌های متناوب برگزار می‌شود. این راهی است که همیشه بوده است. این راهی است که همیشه باید باشد. به جز امسال، یعنی با گرمای شدید قطر، میزبانی مسابقات در ژوئن و جولای غیرممکن شده است. حتی در اوج زمستان قطر دمایی که به بازیکنان تحمیل می‌شود حدود ۲۶ درجه سانتی گراد پیش بینی می‌شود. چیزی که برای فوتبال دوستان حال حاضر کمی دور به نظر می‌رسد، اما اگر قدیمی باز باشید می‌توانید با دیدن بازی‌های قطر یاد جام جهانی سال ۹۴ آمریکا یا مکزیک ۷۰ خواهید افتاد.

یک فصل با دو نیم فصل

تصور کنید شما چهارده بازی جذاب در لیگ برتر جزیره دنبال کرده‌اید در فصلی که آرسنال در صدر فرمانروایی می‌کند و سیتی به دنبال اوست و لیورپول در حال گذراندن سیاه‌ترین روز‌های چندین فصل اخیر خود است ناگهان همه چیز متوقف می‌شود باید به سراغ جام جهانی و دیدن بازی‌ها در فضایی با شن و ماسه‌ی زیاد برویم. شاید باکسینگ دی بتواند لیگ برتر انگلیس را نجات دهد، اما بقیه لیگ‌های جذاب اروپا چه خواهند شد؟! صادقانه بگویم مغز ما هواداران فوتبال به چنین چیزی عادت ندارد که یک سریال فوتبالی را در سه نوبت ببینیم!

سیاست، اخلاق و حقوق بشر

بر اساس گزارش گاردین، از زمان برگزاری مسابقات در قطر در سال ۲۰۱۰، بیش از ۶۵۰۰ کارگر مهاجر در قطر جان باخته اند که بسیاری از مرگ و میر‌ها به طور مستقیم به زیرساخت‌های مورد نیاز برای میزبانی این رویداد مرتبط است. گفته می‌شود که شرایط کاری نفرت انگیز - از جمله کار اجباری - و گرمای طاقت فرسا علت اصلی آن است.

در مورد خود این کشور، گزارش اخیر دیده‌بان حقوق بشر بیان می‌کند که دستگیری شهروندان همجنس‌گرا و ترنس‌جندر و گاهی مجبور کردن آن‌ها به عمل جراحی تبدیل جنسیت، کاری است که نیرو‌های امنیتی قطر انجام می‌دهند. قطر کشوری است که قوانین سختگیرانه مسلمانان را رعایت می‌کند که برخی از آن‌ها با تفکر غربی بسیار مغایرت دارد.

در حال حاضر، تیم استرالیا ویدئویی در انتقاد از حقوق بشر در قطر منتشر کرده است و برند هامل پیراهن‌های جام جهانی خود را به نحوی تولید کرده که دیده نشوند و انتظار می‌رود ۹ کاپیتان اروپایی بازوبند «OneLove» را برای افزایش آگاهی در مورد تبعیض جنسیتی ببندند.

به طور شگفت انگیزی کمتر پیش می‌آید که سیاست وارد عرصه جام جهانی شود. چیزی که هم در المپیک و هم در اسکار به خوبی مشاهده می‌شود.

تجربه طرفداران

برای یک لحظه تصاویر بسیار آشنای پرتاب شدن صندلی‌های پلاستیکی درون زمین و آتش بازی پشت دروازه‌ها فراموش کنید. بله در قطر هیچ هولیگانی وجود نخواهد داشت و این حداقل نکته بدی نخواهد بود. اما برای اکثریت قریب به اتفاق هواداران فوتبال که از سفر به یک کشور جدید و تشویق تیم خود در جام جهانی امسال لذت می‌برند، تجربه‌ای ناامید کننده خواهد بود؛ بنابراین وقتی یک کشور گلی به ثمر رساند انتظار زیادی نداشته باشید که در سکو‌ها دست و پا زدن‌های زیادی از تماشاگران ببینید.

هر نوع شرط‌بندی در قطر غیرقانونی است، بنابراین زیاد روی مهاجمان تیم‌ها برای گلزنی حساب نکنید. قوانین سخت مصرف الکل در قطر به این معنی است که نوشیدن در ملاء عام و مست بودن در ملاء عام غیرقانونی است و جرم به حساب می‌آید؛ بنابراین در داخل محوطه ورزشگاه آبجو سرو نخواهد شد.

فاصله در حد یک فریاد است

یکی از عجیب‌ترین جنبه‌های این جام جهانی نزدیکی تمام ورزشگاه‌ها است که دلیل آن کوچک بودن قطر است. در حالی که چهار سال پیش تیم‌ها، دشت‌ها و شهر‌های وسیع روسیه را طی می‌کردند، در اینجا تمام فعالیت‌ها در فاصله‌ای به اندازه‌ی یک فریاد انجام می‌شوند. شما نگران گم شدن در دوحه نباشید با یک صدا زدن ساده هر جای قطر باشند آشنایان خود را دوباره پیدا خواهید کرد!

منبع:‌خبرآنلاین