مریم اردبیلی، عضو شورای فرهنگ عمومی، درمورد نقش اتحاد به عنوان عامل مهم پیروزی تیم ملی ایران در مقابل تیم ملی ولز بیان کرد: باید قدر همبستگی و سرمایه اجتماعی مان را بدانیم. یعنی وقتی نشانه‌هایی از همبستگی اجتماعی و همدلی مردم و احساس مشترک را به بهانه‌ای مثل مسابقه‌های ورزشی تجربه می‌کنیم باید قدر این موضوع را بدانیم و درواقع، پیام این همدلی به این معنا نیست که مشکلات فراموش شده اند بلکه پیام این است که مسئولین کشور در مواجهه با چنین مردمی به عنوان سرمایه، وظیفه دارند که مشکلات آن‌ها را حل کنند و این توان در مردم ایران وجود دارد.

این عضو شورای فرهنگ عمومی گفت: اگرچه نباید با یک خوشدلی و ساده لوحی فکر کرد که با یک رویداد، همه مسائل حل شده اند، در مقابل هم، نباید این رویداد و پیام‌ها و واقعیتی که از همدلی مردم ایران، بازنمایی شده اند را کم اهمیت و نادیده گرفت. زیرا هر دو آن ها، ما را به خطا می‌اندازند.

او تصریح کرد: باید قدر سرمایه‌ای را دانست که امید و نشاط و تعامل سازنده‌ را فراهم می‌کند. زیرا مردم، دوست دارند آن را تجربه کنند حتی پس از تلخی ها، مشکلات معیشتی و همچنین، دو قطبی‌هایی که دشمن به آن‌ها دامن می‌زند. بنابراین، ملتی که از همدلی و احساس مشترک خودش به وجد می‌آید و شوق به آینده دارد، ملتی است که آینده دارد و باید قدر این فرصت‌هایی که همه با هم لمس می‌کنیم را بدانیم و از آن‌ها استفاده کنیم تا مشکلات موجود را حل کرده و نقص‌ها و خلل‌هایی که در قالب شکاف‌های مختلف اجتماعی به این همبستگی‌ها آسیب وارد می‌کنند را ترمیم کنیم.

اردبیلی ادامه داد: رویداد‌هایی مثل برنده شدن تیم ملی ایران باید عزم ما را چندبرابر کنند تا شکاف‌های اجتماعی برطرف شوند و تحولاتی به منظور بهبود وضعیت کشور اتفاق بیفتند. چون چنین سرمایه‌ای داریم.

او گفت: با بُرد اخیر تیم ملی ایران، وحدت، دوباره رنگ همدلی را به همه کشور پاشید؛ به طوری که آن را در لحظه‌های هیجان و در قالب انگاره هویت ملی دیدیم، ولی به طور کلی، مسابقه‌های ملی به هویت سازی ملی و تقویت آن کمک می‌کنند و بدنبال آن، این سوال ها مطرح می‌شوند که چرا فوتبال تا این اندازه همه گیر است؟ چرا جام‌های جهانی و بازی‌های ملی تا این حد در همه دنیا فراگیر هستند؟

به گفته این عضو شورای فرهنگ عمومی، بازی هایی مثل جام جهانی، زبان جهانی ملت‌ها هستند و در واقع، کشور‌ها به دنبال وجوه و مدینه فاضله در این رقابت‌ها هستند. مثلاً نقشی که فناوری VAR برای ضایع نشدن حقی در این مسابقات برعهده دارد، بسیار جالب است و این موضوع برای تیم ملی ایران هم اتفاق افتاد و این نشان دهنده فضای عادلانه و رقابت سالم است.  

اردبیلی افزود: اگرچه رسانه‌های دیگر برای کشورمان فضاهایی را فراهم می‌کنند و گاهی اوقات، باعث می‌شوند داده‌های متفاوتی از هم را دریافت کنیم و در حباب‌های رسانه‌ای پیرامون خود اسیر شویم، ولی با وجود چنین رقابت‌ها و پیروزی‌هایی از سوی تیم ملی کشور، دوباره همدیگر را درک می‌کنیم و با هم، همدل می‌شویم و این فرصت‌های فهم مشترک، طناب‌هایی هستند که باید بقیه اجزای مفقوده از هم فهمی یکدیگر را بازیابی کنیم و هویت ملی خود را حفظ کنیم. بنابراین، چنین رویداد‌هایی نباید مصادره به مطلوب یک گروه یا جناحی شوند و این موفقیت‌ها باید برای همه ملت ایران با همه عقاید و سلیقه‌ها به حساب بیایند.  

 جام جهانی؛ میدانی برای حضور تیم‌ملی کشورها و نمایش هویت آن ها

همچنین، سید حسین شهرستانی، پژوهشگر و مدرس دانشگاه بیان کرد: فوتبال به شدت با جامعه ارتباط دارد و یکی از جذابیت‌های آن در سراسر جهان این است که با امر ملی پیوند دارد و نمادی از حال و هوا و روحیه و احوالات ملت هاست. از اینرو، به غیر از عوامل فنی، با توجه به این که فوتبال یک بازی گروهی است و آن جمع، سرنوشت مشترک خود را درک می‌کنند و برای آن می‌جنگند و هویت مشترک خود را ذیل معنای واحدی تعریف کنند. بنابراین، اگر این هویت و اشتراک جمعی و هم سرنوشتی مخدوش شود و ازبین برود، نتیجه آن شکست است.  

این پژوهشگر گفت: میدان جام جهانی، محلی برای حضور تیم‌های ملی است و همه کشور‌ها با مشکلاتی که دارند وارد این میدان می‌شوند و تلاش می‌کنند آبروی پرچم و هویت ملی خود را حفظ کنند.

او تصریح کرد: فوتبال استعاره‌ای از وضعیت اجتماعی است و این بار، به طور خاص، برای تیم ملی ایران خود را نشان داد و البته باید مراقب تفسیر‌های نمادین باشیم و فاصله شان با واقعیت را حفظ کنیم. زیرا خیلی نمی‌توان فوتبال را تفسیر ایدئولوژیک کرد، ولی باید بدانیم تفرقه، پریشانی و ناامیدی باعث شکست می‌شوند و این را می‌توان در اولین بازی تیم ملی ایران در جام جهانی مشاهده کرد و علت هم این بود که تکلیف بازیکنان با خودشان در جامعه و زمین مشخص نبود.

به گفته این پژوهشگر، اتحاد، انسجام، امیدواری و هویت بسیار مهم هستند و بازیکنان تیم ملی، در بازی دوم، تا حدی تکلیف خود را با خودشان، دشمنانشان و... مشخص کردند و برای ملت تا آخرین لحظه جنگیدند. بنابراین، وقتی تکلیف فرد با خودش مشخص باشد تا آخر می‌جنگد و می‌ایستد و با تمام وجود به میدان می‌آید. زیرا دشمنان کشور، ایران پریشان را می‌خواهند و ایران بسامان را نمی‌پسندند و در این میان، انسجام و اتحاد می‌توانند عامل مهمی برای پیروزی باشند.