پیش از اینکه مسی با یک شوت از راه دور دروازه تیم مکزیک را باز کند، این تیم با دفاع چند لایه و فشرده همه راه‌های نفوذ را به روی مسی و هم‌تیمی‌هایش بست و به آنها اجازه هنرنمایی نداد و شاید اگر ضربه مسی نبود، تیم مکزیک می توانست تا سوت پایان بازی از سوی داور دروازه‌اش را بسته نگه دارد. اما بعد از گلی که مسی به ثمر رساند، مکزیک که دیگر چیزی برای از دست دادن نداشت، جلو کشید تا گل خورده را جبران کند که این تاکتیک به تیم آرژانتین اجازه داد، این بار به قلب خط دفاعی مکزیک نفوذ کند و در یکی از حملات به گل دوم برسد.

شکل دفاعی تیم مکزیک تا پیش از شوت مسی بدون نقص بود و به نظر می رسد تنها نکته ای که مکزیک فکرش را نمی کرد، شوت کاپیتان بود که درس های خوبی از خود به جا گذاشت.

در پایان مسابقه سرمربی تیم آرژانتین از بازی تدافعی مکزیک گله نکرد و از نقشه و راهکار خودش برای عبور از این خط فاعی حرف زد و ایده‌هایی که در زمین از سوی بازیکنان پیاده شد. این یک واقعیت است؛ هر تیمی با هر سبکی که دوست دارد، بازی می کند و تیم مقابل نمی تواند، تعیین و تکلیف کند که حریفش به چه سبکی بازی کند. اتفاقی که بارها در لیگ برتر ما بدان پرداخته می شود و مربی از سبک بازی دفاعی تیم حریف ایراد می گیرد. برابر تیمی که صفر تا صد و با یازده بازیکن دفاع می کند، شوت زدن بهترین راهکار برای رسیدن به گل است، چراکه شوت تاکتیکی است که برتری عددی تیم حریف را از بین می برد. از همه مهمتر مقاومت تیمی که صفر تا صد دفاع می کند، فقط تا گل اول است و بعد از گل تغییر وضعیت می دهد تا گل خورده را جبران کند و اینجاست که تیم مقابل هم می تواند بدون دغدغه به بازی اش ادامه دهد.

این اتفاق بارها و بارها در لیگ برتر خودمان رخ داده است، تیم های مدعی در مصاف با تیم های دفاعی برای رسیدن به نتیجه مطلوب باز می مانند و کمتر چالش شوت را مورد آزمایش قرار می دهند، در حالی که بهترین شیوه برای گلزنی در برابر چنین تیم هایی شوت از راه دور است. کاری که مسی در بازی با مکزیک انجام داد. یک پیروزی سخت و هوشمندانه و این یک درس خوب از بازی بزرگ آرژانتین – مکزیک بود.