بهروز وجدانی پژوهشگر حوزه مردم‌شناسی و هنرهای سنتی درباره تاریخچه ساز عود که در هفدهمین نشست کمیته بین الدولیپاسداری از میراث فرهنگی ناملموس به عنوان اثری جهانی ثبت شد، گفت: تاریخچه پیدایش ساز عود به حدود ۱۵۰۰ سال پیشبرمی‌گردد منتهی این ساز در ایران بربت نام داشت. بعد از مدتی که این ساز به مناطق اسلامی‌نشین عرب رفت، نام آن تغییر کرده و عودنامگذاری شده است. 

او ادامه داد: صفحه رویی این سایز از جنس پوست است و در کشورهای عربی صفحه رویی ساز را از جنس چوب ساختند و برای همیننامش را هم عود گذاشتند. همین موضوع نشان می‌دهد که سابقه این ساز به ۱۵۰۰ سال قبل برمی گردد. از سویی ساز عود درکشورهای عربی تحول بیشتری داشته است و به همین خاطر ایرانی‌ها فکر می‌کنند این ساز، سازی عربی است درصورتی‌که این‌طورنیست. 

عضو هیات علمی پژوهشی وزارت میراث‌فرهنگی، افزود: کم کم شیوه نواختن عود باب شد، عود عربی، عود ترکی، عود ایرانی. ایننوع‌های مختلف عود از نظر ظاهری با هم تفاوتی نداشتند به جز حجم کاسه آن‌ها. شیوه نواختن و سیم‌هایشان یکی است. عرب‌ها با عودموسیقی عربی، ترک‌ها موسیقی ترکی و ایرانی‌ها نیز موسیقی ایرانی را با استفاده از این ساز اجرا می‌کردند. مرحوم منصور نریماناین ساز را ایرانی کرد و چند کتاب نیز درباره عود با نام‌های «۴۲ قطعه برای عود» و «ردیف موسیقی ایرانی برای بربت» نوشت. 

عضو هیئت مدیره کانون پژوهشگران خانه موسیقی، در ادامه بیان کرد: در حال حاضر این ساز در گروه نوازی و تک نوازی در همه نقاطایران رواج کامل دارد و در کلاس‌ها و دانشگاه‌ها نیز تدریس می‌شود. 

او درباره اینکه معرفی ساختن و نواختن عود و ثبت آن چقدر می‌تواند در رونق آن تاثیر داشته باشد؟ گفت: همیشه این موضوع را مطرحکردم که ثبت هر پدیده‌ای به صورت جهانی از ارزش بالایی برخوردار است و تفاوتی هم ندارد کدام اثر باشد. اگر ما مدعی این هستیم کهصاحب فرهنگی غنی هستیم، می‌توانیم نمونه‌هایی را در حوزه موسیقی به ثبت برسانیم چراکه در حوزه موسیقی برای خودمان وزنه‌ایبودیم. 

مؤلف و مترجم مدرس در زمینه موسیقی سنتی و نواحی ایران، ادامه داد: وقتی وزارت میراث‌فرهنگی پرونده ثبت جهانی را تهیه می‌کند،این پیام را به ما می‌دهد که این اثر، اثر ارزشمندی است. مردم هم معرفی جهانی را پذیرفته‌اند، از سویی همه ارگان‌های خصوصی ودولتی نیز قبول کردند تا از ثبت ساز عود حمایت کنند. بنابراین پس از این، ساز عود ارج و قرب بیشتری دارد و باید بپذیرند و مجریاناین ساز را حمایت کنند تا بتوانند تکثیر شوند. 

وجدانی در ادامه افزود: همه اینها دستاوردهایی است که بعد از ثبت جهانی شدن یک اثر، در بعد جهانی و بین‌المللی به آن ارزش دادهمی‌شود. ثبت جهانی هر اثری ارزشمند است و باعث حفاظت از آن اثر می‌شود. ممکن است بسیاری ندانند و بگویند ثبت فقط ثبت استدر صورتی‌که این‌طور نیست. در نتیجه ما باید برای حفاظت از هر اثری که ثبت جهانی می‌شود برنامه‌های کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت داشته باشیم.