فیلیپو گراندی کمیسر عالی سازمان ملل در امور پناهندگان در نشستی که از سوی مجمع جایزه صلح نوبل در اسلو پایتخت نروژ برگزار شده بود، اظهار داشت: در مجموع ۶.۵ میلیون افغانستانی به‌عنوان پناهجو یا آواره داخلی به‌سر می‌برند.

گراندی افزود: از جمله ۱۰۳ میلیون انسانی که امروز در جهان مجبور به ترک خانه‌های خود شده‌اند، شهروندان افغانستان بزرگترین رقم پناهجویان و آوارگان را تشکیل می‌دهند که این مقدار پس از جنگ جهانی دوم بی‌سابقه است.

مقام ارشد سازمان ملل همچنین گفت: شهروندان افغانستان به‌دلیل چندین دهه جنگ‌های ویرانگر، خشونت، حکومت داری بد، فقر و تأثیرات آب‌وهوایی مجبور به ترک خانه‌های خود شده‌اند.

گراندی ابراز کرد: ۴۰ میلیون افغانستانی دیگر که هنوز در افغانستان زندگی می‌کنند و نمی‌خواهند کشورشان را ترک کنند، نیاز به توجه جامعه بین‌المللی دارند.

گراندی تصریح کرد: واقعیتی که افغانستانی‌ها با آن مواجه هستند قابل توجه است، فقر فراگیر است و نیمی از آن‌ها مصونیت غذایی ندارند.

گراندی درباره تعامل طالبان با جامعه جهانی نیز تصریح کرد: پس از چندین دهه جنگ و خشونت در افغانستان، تعامل با طالبان برای سیاستمداران غرب مشکل و حساس شده است، اما ما انتخابی دیگر جز تعامل نداریم، زیرا پیامد تعامل نکردن حتی بیشتر ناخوشایند است.

این مقام ارشد سازمان ملل درباره پناهجویان افغانستانی نیز گفت که بازگشت پناهجویان بستگی به ایجاد اعتماد از سوی طالبان دارد که آیا آنان با همه شهروندان افغانستانی برخورد یکسان می‌کنند و آیا زنان و دختران از حق کار و تحصیل برخوردار می‌شوند یا خیر.

گراندی تأکید کرد: بدون اعتماد هیچ کسی باز نخواهد گشت، مگر اینکه آن‌ها و خانواده‌هایشان احساس مصونیت کنند، ما به‌طور مداوم گفته‌ایم که اعتماد فقط توسط خود طالبان می‌تواند به وجود بیاید.