باشگاه فرهنگی ورزشی صنایع پشتیبان سال گذشته (۱۴۰۰) با هدف حمایت از ورزش حرفه‌ای استان هرمزگان تشکیل شد. سهامداران این باشگاه پنج صنعت غول هرمزگان یعنی پالایش نفت بندرعباس، فولاد هرمزگان، صبا فولاد خلیج فارس، آب شیرین کن خلیج فارس و بنا گستر کرانه هستند. صنایعی که خود به تنهایی توان تیمداری از چند رشته ورزشی را دارند، اما با تصمیم مسئولان ارشد استان گردهم جمع شدند تا به صورت یکپارچه و با تشکیل باشگاه فرهنگی ورزشی صنایع پشتیبان از ورزش حرفه‌ای هرمزگان در سطح کشور و حتی بین المللی پشتیبانی کنند.

طی دو سال گذشته امتیاز تیم‌های شهرداری بندرعباس (بسکتبال) و آیندگان هرمزگان (فوتسال) در رقابت‌های لیگ برتر کشور به باشگاه صنایع پشتیبان واگذار شد تا این باشگاه حامی ورزش حرفه‌ای استان در سطح اول ورزش کشور باشد.

اما مشکلات مالی و مدیریتی باشگاه صنایع پشتیبان طی این مدت به حدی زیاد بوده که نه تنها دردی از ورزش هرمزگان دوا نکرده بلکه اوضاع را بدتر از گذشته هم کرده است.

سهامداران باشگاه صنایع پشتیبان به وعده‌های خود در خصوص کمک‌های مالی عمل نمی‌کنند و انگار کسی هم نمی‌تواند حتی به آن‌ها بگوید بالای چشمتان ابرو!

تیم‌های بسکتبال و فوتسال صنایع هرمزگان که در لیگ برتر کشور حضور دارند از مشکلات مالی زیادی رنج می‌برند و چند بار تا آستانه انصراف از حضور در مسابقات هم پیش رفته اند، اما هر بار با روش‌های سنتی قدیمی از جمله کدخدامنشی به فعالیت خود ادامه داده اند.

حالا و با تصمیم نمایندگان استان در مجلس شورای اسلامی و استاندار هرمزگان، تیم فوتسال صنایع با حمایت‌های مالی شرکت پالایش نفت بندرعباس و تیم بسکتبال صنایع نیز با حمایت‌های مالی شرکت فولاد هرمزگان در لیگ برتر کشور به میدان می‌روند، اما همچنان خبری از پرداخت مطالبات بازیکنان و کادر فنی این تیم‌ها نیست و مدیران این دو صنعت بزرگ استان فقط هزینه پرواز و اسکان تیم‌ها را پرداخت می‌کنند.

اما ورزش حرفه‌ای تنها به پرداخت پول هتل و پرواز ختم نمی‌شود و مدیران این دو صنعت بزرگ باید بدانند که پرداخت مطالبات بازیکنان و کادرفنی یکی از مهم‌ترین موضوعات و اصول اولیه تیمداری در ورزش حرفه‌ای و قهرمانی است.

اما سوال اصلی این است که چرا باشگاه صنایع پشتیبان هرمزگان که از ۵ شرکت بزرگ غرب بندرعباس (پالایش نفت بندرعباس، فولاد هرمزگان، صبا فولاد خلیج فارس، آب شیرین کن خلیج فارس و بنا گستر کرانه) تشکیل شده است، توان اداره دو تیم لیگ برتری را ندارد و کار به جایی رسیده که این باشگاه از پس هزینه‌های روزانه خود هم بر نمی‌آید.

استان هرمزگان و به طور خاص شهر بندرعباس لقب پایتخت اقتصادی ایران را یدک می‌کشد، اما انگار در پایتخت اقتصادی ایران هیچ کس به فکر حمایت از ورزش حرفه‌ای و حتی رونق ورزش همگانی هم نیست.

چند سوال و نکته مهم:

چگونه در استان‌های دیگر صنایع و شرکت‌های کوچکتر نسبت به غول‌های هرمزگان از ورزش حرفه‌ای حمایت می‌کنند؟

اگر این موضوع نیاز به مجوز قانونی دارد، چرا مسئولان ارشد استان یک بار برای همیشه این مشکل را حل نمی‌کنند؟

اگر منع قانونی وجود ندارد و خود صنایع و شرکت‌ها به مسئولیت‌های اجتماعی و وظایف قانونی خود عمل نمی‌کنند، چرا با آن‌ها برخورد نمی‌شود؟

و البته صد‌ها سوال و چرای دیگر که هیچ کس حاضر به پاسخگویی و شفاف سازی دقیق در این زمینه نیست.

طی سال‌های گذشته تیم‌های مهمی از جمله والیبال آلومینیوم، فوتبال آلومینیوم، فوتبال البدر بندرکنگ، فوتسال آذرخش بندرعباس، بسکتبال البدر بندرکنگ، بسکتبال استقلال زرین قشم، فوتسال بانوان و تیم‌های رشته‌های دیگر از جمله ووشو، تکواندو، کاراته و... که همگی در سطح اول ورزش کشور حضور داشتند، منحل شدند و هیچ بعید نیست که طی روز‌ها و ماه‌های آینده خبر انحلال و نابودی کامل تیم‌های فوتسال و بسکتبال صنایع هرمزگان هم به این لیست اضافه شود.

نویسنده: پرویز بلوچیان رضوان