خرداد ماه سال گذشته بود که پس از صدورحکم دیوان عدالت اداری مبنی بر ابطال انتخابات ریاست فدراسیون وزنه برداری در سال ۱۳۹۸ سرانجام علی مرادی پس از حواشی مختلف به وجود آمده از ریاست این فدراسیون کنار رفت.

زمزمه‌ها که مدتی قبل از سرپرستی قریب الوقوع انوشیروانی به گوش می‌رسید رنگ واقعیت گرفت و وی بر صندلی سرپرستی این فدراسیون نشست. اتفاقی که علیرغم شواف‌های فراوان و اظهار نظر‌های ضد و نقیض خروجی چندانی برای فدراسیون وزنه برداری نداشت.

انوشیروانی که جلسه با مغضوبان و معترضان به ریاست علی مرادی را در اولویت برنامه‌های خود قرار داده بود نتوانست در این مدت تغییر وضعیت چشمگیری در این رشته المپیکی ایجاد کند.

علیرغم وعده‌های موجود برنامه خاصی در وزنه برداری به سرانجام نرسید و حواشی بر متن این فدراسیون ارجحیت داشت. به نظر می‌رسد انوشیروانی در مدیریت موارد مختلف وزنه برداری موفق عمل نکرده است.

مشکلات مالی همچنان یکی از دغدغه‌های فدراسیون است تا جایی که خبر از تعویق پرداخت دو ماهه حقوق کارمندان فدراسیون به گوش می‌رسد.

آنچه بدیهی است وزنه برداری برای خروج از بحران فعلی خود نیازمند تحولی است، تحولی که اعضای مجمع رای دهنده باید به آن توجه ویژه داشته باشند، به نظر می‌رسد نخستین فاکتور برای انتخاب رئیس آتی وزنه برداری هنر مدیریت و جذب منابع مالی است نه کارنامه قهرمانی.
وزنه برداری ایران شایسته تجربه روز‌هایی طلایی است که بار سنگین رقم خوردن آن بر عهده افرادی است که باید برای ادای دین به این رشته مصلحت را بر هر نوع منفعت شخصی و سفارش ترجیح بدهند.