برنامه ایتمار بن غفیر وزیر کابینه جدید رژیم صهیونیستی برای بازدید از مسجد الاقصی نوعی مبارزه طلبی در برابر اعراب، مسلمانان و پادشاه اردن به شمار می‌رود و روابط امان-تل آویو را به سمت بحرانی دیپلماتیک سوق می‌دهد.

براساس گزارش رای الیوم، با تشکیل کابینه‌ای بسیار تندرو و نژادپرست در رژیم صهیونیستی و با توجه به مشکلات ناشی از تحولات سال‌های اخیر در روابط شخصی میان بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر این رژیم و عبدالله دوم، پادشاه اردن، محافل سیاسی رژیم اشغالگر پیش بینی می‌کنند که روابط میان امان و تل‌آویو به پائین‌ترین حد خود خواهد رسید و به نوعی وارد بحران خطرناک سیاسی خواهد شد. به این موارد باید نکته دیگری نیز اضافه کرد و آن اعتقاد بخش اعظمی از احزاب حاضر در ائتلاف جدید حاکم بر رژیم صهیونیستی به باور نادرست صهیونیست‌هایی است که می‌گویند اردن همان فلسطین است.

نویسنده این مقاله افزود: در کنار این مسائل، برنامه ریزی ایتمار بن غفیر چهره فاشیست کابینه و وزیر امنیت داخلی اسرائیل برای ورود به مسجد الاقصی نیز به منزله ماجراجویی علیه اعراب و مسلمانان تلقی می‌شود، اما نکته مهم‌تر در این برنامه ریزی این است که چنین برنامه‌ای پیامی تند به پادشاه، مقامات و مردم اردن محسوب می‌شود، زیرا اردن از سال ۱۹۶۷ قیمومیت اماکن مقدس مسلمانان و مسیحیان در قدس اشغالی را برعهده دارد و تا به امروز تمام کابینه‌های رژیم صهیونیستی سعی کردند تا این شرایط پایدار بماند، زیرا بی توجهی به آن می‌تواند سبب شعله ور شدن اوضاع منطقه شود.

لازم به یادآوری است یکی از برنامه‌های اساسی کابینه جدید رژیم صهیونیستی این گونه بیان شد که ” یهودیان در تمام مناطق سرزمین اسرائیل حق انحصاری و غیر قابل تصرف دارند، دولت هم برای استیفای این حق، در این مسیر گام برخواهد داشت و شهرک سازی را در تمام مناطق اعم از الجلیل، النقب، جولان، یهودا وسامره (نام توراتی کرانه باختری ) توسعه خواهد داد. “

تسوی بارئیل، شرق شناس صهیونیستی در این باره می‌گوید: ” این ”حق“ در واقع در برگیرنده خط اساسی دولت‌های سابق است، اما واژه‌های انحصاری و غیر قابل تصرف از صفات جدیدی است که بدان افزوده شد. این موضوع وقتی در کنار این مسئله قرار می‌گیرد که هیچ نیتی برای رسیدن به توافق صلح با فلسطینیان در کار نیست، آنگاه عیان می‌شود که شاهد شکل گیری جبهه سیاسی جدیدی هستیم، جبهه‌ای که نه تنها در برابر فلسطینیان واردن قرار دارد بلکه اسرائیل را در برابر آمریکا وکشور‌های غربی قرار خواهد داد.»

بارئیل که از تحلیلگران امور عربی روزنامه هاآرتص است می‌افزاید: مسئله‌ای که بیشترین نگرانی را برای عبدالله دوم به دنبال دارد تقابل برنامه اساسی کابینه جدید اسرائیل با مسئولیت اردن درباره اماکن مقدس است که از نگاه مقامات امان، مسئولیتی غیر قابل تصرف تلقی می‌شود.

تسوی بارئیل در ادامه با طرح چند سئوال به سخنانش ادامه می‌دهد: آیا شاه اردن برای مهار بلندپروازی‌های نتانیاهو و وزرای تندرویی، چون ایتمار بن غفیر و بتسلئیل اسموتریچ، که در پی ساخت بنای هیکل سوم هستند، می‌تواند به دوستش، جو بایدن، اعتماد کند؟ آیا در دورانی که سخن از عادی سازی روابط میان اسرائیل با عربستانی مطرح است که تمایلش را جهت کنار زدن اردن و به دست گرفتن مسئولیت نظارت بر اماکن مقدس قدس آشکار ساخته است، می‌توان به ائتلاف بی اساس موسوم به وحدت عربی اعتماد کرد؟ نکته دیگری که اهمیت آن کمتر از موارد بالا نیست اینکه آیا پادشاه اردن در برابر اغتشاشات، که ممکن است در اردن آغاز شود و در ادامه به کشور‌های عربی و اسلامی هم برسد، موفق عمل خواهد کرد؟

در همین زمینه یعقوب ناگل، ژنرال بازنشسته و رئیس پیشین شورای امنیت ملی رژیم صهیونیستی، در مقاله‌ای که روز گذشته در روزنامه اسرائیل هیوم منتشر شد، نوشت: شرایط اردن بسیار حساس شد، با این شرایط تلاش برای حفظ یا توسعه ائتلاف میان امان و تل آویو کار آسانی نخواهد بود، کارشناسان به تنش درروابط شخصی پادشاه اردن و نخست وزیر اسرائیل متمرکز شدند و از قرائت کلی موضوع بازماندند.

ناگل ادعا کرد پیش بینی می‌شود روابط دو طرف به روال عادی بازگردد، در این میان روند تعامل با مسجد الاقصی و تلاش برای همزیستی مسالمت آمیز میان اعراب و یهود در قدس باید در راس اولویت‌ها باشد تا سبب گرمابخشی به روابط دو طرف شود، البته هم زمان رژیم صهیونیستی نباید با اظهارات خارج از چارچوب مقامات اردنی با تساهل برخورد کند.