موسسه تحقیقات اوتیسم توصیه می‌کند، اگرچه تشخیص این بیماری به پزشک نیاز دارد، اما والدین و مراقبان باید از علائم آن آگاه باشند. کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است علائم اجتماعی، ارتباطی و رفتاری مختلفی داشته باشند.

به گفته این موسسه که مقر آن در کالیفرنیا است، این علائم می‌توانند شامل مشکل در برقراری ارتباط با افراد دیگر باشند که اغلب در اوایل کودکی آشکار می‌شود.

یک متخصص واجد شرایط قادر است هرگونه تاخیر در رشد گفتار و ارتباطات غیرکلامی را ارزیابی کند.

علائم ابتلا به اوتیسم از ۱۸ ماهگی قابل تشخیص هستند و شامل موارد مختلفی ازجمله تغییر در لحن صدا است.

سرنخ دیگر می‌تواند لحن صدا باشد. با اعلام این موسسه، برخی از افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است در تنظیم یا تعدیل لحن صدای خود مشکل داشته باشند. آنان ممکن است خیلی بلند، خیلی آرام یا با صدایی یکنواخت صحبت کنند.

تماس چشمی ضعیف یا اجتناب از تماس چشمی، یکی دیگر از علائم رایج است. کودک مبتلا به اوتیسم همچنین ممکن است در تشخیص و استفاده از حالات چهره، حرکات فیزیکی و زبان بدن کلی مشکل داشته باشد.

رفتار‌های تکراری نشانه‌های رفتاری رایجی هستند که می‌توانند شامل چرخیدن یا تکان دادن دست‌ها و بازو‌ها یا گرفتن انگشتان در مقابل چشمان باشند.

کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است با اسباب‌بازی‌ها یا اشیاء دیگر به روش‌های غیر معمول بازی کنند؛ شامل چرخاندن مکرر کلید‌ها یا چرخاندن خستگی‌ناپذیر سکه‌ها.

رفتار‌های تشریفاتی مانند خوردن غذا‌های یکسان در هر وعده غذایی یا ناراحت شدن خیلی زود پس از هر تغییری در برنامه‌ها می‌تواند نشانه دیگری باشد.

برخی از افراد در طیف اوتیسم ممکن است با کوبیدن سر خود به دیوار، گاز گرفتن دست یا خاراندن پوست خود آسیب ببینند. این موسسه خاطرنشان کرد که رویکرد‌های پزشکی، حسی، تغذیه‌ای و رفتاری زیادی برای درمان این رفتار‌ها وجود دارند. اگر فرزند درگیر خودآزاری است، والدین باید فوراً با پزشک کودک خود صحبت کنند.

شرایط خاصی می‌تواند با اوتیسم از جمله تشنج، حساسیت‌های حسی، اضطراب، اختلالات خواب و اختلالات گوارشی، متابولیک و سیستم ایمنی همراه شود. برای کمک به تشخیص اوتیسم و درمان رفتار‌ها و شرایط، همزمان با پزشک تماس بگیرید.

بزرگسالانی که این علائم را دارند نیز ممکن است مبتلا به اوتیسم تشخیص داده شوند که احتمالا به دلیل افزایش آگاهی و غربالگری است.

منبع :هلث