زهرا شمس‌احسان عضو و رئیس کمیته اجتماعی شورای اسلامی شهر تهران در صد و بیستمین جلسه شورا، تذکر پس از دستور با اشاره به استانداردسازی مراکز یاور شهر اظهار کرد: ارائه خدمات درمانی و مراقبتی مطلوب به گروه‌های آسیب‌پذیر و آسیب‌دیده یکی از اولویت‌های مدیریت شهری به‌ویژه در مواقعی که عدم جمع‌آوری و عدم اسکان مناسب این جمعیت‌ها، موجب برهم‌زدن نظم و مخدوش کردن چهره‌ی زیبای شهر می‌شود، است.

شمس‌احسان اصافه کرد: طراحی فضا‌های مناسب و دارای استاندارد‌های کالبدی، اولین قدم برای ورود به این عرصه و ایجاد چرخه‌ی حمایت، مراقبت و توانمندسازی در تمام گروه‌های در معرض خطر  است.

وی گفت: با عنایت به بند (ث) ماده ۸۰ قانون ششم توسعه، شهرداری موظف به همکاری با سازمان بهزیستی درباره بهره‌برداری و تکمیل مراکز نگهداری، درمان و کاهش آسیب معتادان متجاهر و بی‌خانمان و راه‌اندازی مراکز جامع توانمندسازی و صیانت اجتماعی برای معتادان بهبود یافته اقداماتی انجام دهد.

رییس کمیته اجتماعی شورای اسلامی شهر تهران افزود: همچنین اقدامات انجام شده در حوزه‌ی مراکز مراقبتی و سازوکار‌های جمع‌آوری معتادان متجاهر در بطن مأموریت‌های سازمان رفاه و خدمات و مشارکت‌های اجتماعی گنجانده شده است.

شمس‌احسان تاکید کرد: مهمترین بُعد در تاسیس و بهره برداری این مراکز، نحوه‌ی طراحی و مدیریت آنان است، باید توجه داشت که رسالت اصلی شهرداری تهران در این مدل از ساماندهی معتادان، باید متمرکز بر درمان و توانمندسازی باشد و صرفاً جنبه‌ی انضباطی آن مدنظر نباشد.

عضو شورای شهر تهران گفت: تعامل با گروه معتادان متجاهر نیاز به تدوین شیوه‌نامه‌های رفتاری بسیار پیچیده دارد که سطح اصحکاک بین نیروی انسانی شاغل در مرکز و معتادان را به حداقل برساند.

وی افزود: رعایت نسبت‌های آماری بین مساحت مرکز و تعداد ساکنین آن نیز یکی از عوامل کاهش احتمال اغتشاش و درگیری است؛ این نکته در خصوص حداکثر تعداد افراد اسکان‌یافته در هر خوابگاه (۶۰ نفر)، تعداد طبقات تختخواب‌ها، سرانه‌ی سرویس بهداشتی و ... نیز صادق است.

شمس‌احسان تاکید کرد:  از شهرداری  تهران خواستارم برای احصای استاندارد‌های همه‌جانبه برای طراحی و مدیریت مراکز یاورشهر و باز طراحی مجدد فضا‌های پیشین بر اساس این شاخصه‌ها و ایجاد مراکز جدید بر اساس آن هستم.

وی گفت: این شاخصه‌های استاندارد مربوط به کالبد و تمام جوانب امنیتی، مراقبتی، بهداشتی و درمانی بوده و عدول از آن با توجه به وضعیت کلی ساکنان آن مرکز و تراکم آنان، می‌تواند منجر به وقوع اتفاقات ناگوار شود.

وی گفت: پیشنهاد می‌شود که مراکز کوچک‌مقیاس که طراحی، متناسب‌سازی و مدیریت آن‌ها در دسترس‌تر است، در دستور کار قرار بگیرد و هم‌زمان رسالت اصلی که همانا موضوع صیانت پس از اتمام دوره درمان است، به‌عنوان جزء لاینفک چرخه‌ی توانمندسازی گروه‌های آسیب‌دیده مورد تأکید قرار گیرد.