روح‌الله سهرابی در یادداشتی در خصوص تحریم چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر گفت: تحریم یعنی مبارزه نرم! گویا تعدادی اندک از سینماگران فرصت جشنواره را مغتنم شمرده و با بهره‌جویی از آن وارد ژست تحریم و به عبارت بهتر، مبارزه نرم شده‌اند! این رویکرد چنانچه انتخاب از روی اختیار باشد به خودی خود بلااشکال است، اما ناگزیر ملاحظات و قواعد بعدی را به‌دنبال خواهد داشت! اصلی‌ترین ملاحظه و قاعده این تحریم و مبارزه آن است که مادامی که جمهوری اسلامی برقرار و چراغ سینمایش روشن است و جشنواره فیلم فجر در دایره فرهنگی و هنری‌اش برگزار می‌شود نه باید فیلمی بسازند یا بازی کنند و نه در جشنواره‌ای شرکت کنند. یکی از بارزترین وجوه رسانه‌های فراگیر امروز، تاریخ‌نگاری آنهاست. رسانه‌ها ثبت و ضبط می‌کنند و برای مردم به یادگار می‌سپارند. انگشت شمار اسم‌هایی که به‌عنوان تحریم‌کنندگان سینما و جشنواره فیلم فجر اعلام موضع کردند به یاد داشته باشند که نامشان در حافظه جمعی و فردی مردم این سرزمین حک خواهد شد تا گذر زمان سنگ محکی باشد برای سنجش عیار ادعایشان!

چنین مبارزانی چنانچه به راهی که در پیش گرفته‌اند معتقد و به عهد خود پایبند باشند لاجرم باید بر سر این تصمیم باقی بمانند و مادامی که نظام جمهوری اسلامی برقرار است از هرگونه حضور در شئون مختلف سینمای ایران اعم از پشت دوربین، جلوی دوربین، پس تولید و ... خودداری کنند. مردم منتظر روز‌ها و ماه‌ها و سال‌های پیش‌رو هستند تا این ادعای بزرگ را راستی آزمایی کنند! علیرغم اینکه تحریم چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر شکست سختی خورد، اما از این پس همه ما نظاره‌گرِ رفتار آنانی هستیم که بر طبل این مبارزه کوبیدند!