استقلال در فصل گذشته در جدال برابر تیم‌هایی که جزو مدعیان قهرمانی نبودند، عملکرد قابل دفاعی به جا گذاشته بود به طوری که یکی از دو شاخصه لازم قهرمانی که بردن تیم‌های پایین جدولی بود را احراز کرده بود. فرهاد مجیدی به خوبی توانست امتیازات لازم را برای موفقیت مقابل تیم‌های نیمه پایینی جدول و مدعیان قهرمانی کسب کند و همین مسئله، راز قهرمانی تیم او بود.

با این حال استقلال در این فصل و با حضور ریکاردو ساپینتو روی نیمکت، با وجود ارائه فوتبال تهاجمی، در غلبه بر تیم‌هایی که یک نوع بازی دفاعی فشرده و متراکم را برابر خط آتش استقلال قرار می‌دهند، به مشکل خورده است و حتی کار به جایی رسید که او در نشست‌های خبری، از سبک دفاعی حریفان گلایه می‌کرد.

تساوی مقابل نفت مسجد‌سلیمان و پیکان و آلومینیوم در نیم فصل نخست، گواه این ادعاست. اما اکنون شرایط با آزمون و خطای نیم فصل نخست متفاوت است و فرصتی برای اشتباه وجود ندارد. با برگشتن استقلال به کورس قهرمانی، آبی‌ها این فرصت را دارند در هفته‌های پیش رو برابر تیم‌هایی قرار بگیرند که در جدول رده‌بندی جایگاه بالایی ندارند.

این شمشیر دو لبه در دستان کادر فنی استقلال قرار گرفته و حالا در هفته نوزدهم، استقلال باید به مصاف قعر‌نشین جدول رده‌بندی برود. تیمی که برای زنده ماندن تلاش می‌کند و از آنجایی که ۲ هفته دیگر باید برابر پرسپولیس نیز قرار بگیرد، در نتیجه کسب یک تساوی نیز برای آن‌ها نتیجه مطلوبی است.

دیدار با قعرنشین لیگ برتر، فرصتی به ظاهر ایده‌آل است که می‌تواند به کم کردن فاصله استقلال تا صدر به آن‌ها کمک کند، اما لازمه وقوع این اتفاق، همان فوتبال سراسر تهاجمی آبی‌ها در دو هفته اخیر است.

حضور تماشاگران در ورزشگاه آزادی نیز مزید بر علت خواهد شد تا شاگردان ساپینتو با حمایت هواداران خود از این فرصت استفاده ببرند. دیداری که بدون حضور سرمربی محروم برگزار می‌شود.