غلامعلی حداد عادل رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی، در حاشیه شانزدهمین نمایشگاه بین المللی گردشگری و سی و ششمین نمایشگاه ملی صنایع دستی گفت: فکر نمیکردم تا این اندازه از این نمایشگاه استقبال شده باشد که حرکت در راهروها سخت باشد و باید به شما تبریک بگویم. از سویی هم مردم هم خیلی با علاقه از این نمایشگاه بازدید و هم خرید میکنند، آنهم در یک فصل برفی و هوای سرد و این استقبال امیدوار کننده است.
او افزود: ایران عزیز ما کشور چند هزار ساله است یعنی ما چند کشور در دنیا بیشتر نداریم که هویت خودشان را از چند هزار سال پیش حفظ کرده باشند و استمرار بخشیده باشند. چین، هند، مصر و ایران وارثان تمدنهای باستان هستند که اتصال زنجیره شان قطع نشده است. خیلی تمدنها بوده که منقرض شده و استمرار ندارد، اما ایران جزو چند تمدن کهن استمرار یافته است.
حداد عادل بیان داشت: در طول این چند هزار سال اقوام متنوع، بناهای گوناگون، شهرهای متنوع، دستاوردهای تمدنی و فرهنگی بسیاری در اینجا شکل گرفته است. گرچه در طول تاریخ صدمههایی هم دیده، اما مثل یک سرو تنومند ریشه اش سرسبز مانده است و اگر هم شکستگی دارد، شکستکی هایش تماشایی است. در چنین کشوری با مردمی با لیاقت و با همت خیلی کارها و دیدن خیلی آثار دیدنی است.
رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی گفت: معتقدم توجه به گردشگری و صنایع دستی میتواند از حالت حاشیهای به متن منتقل شود. الان وقتی همه به اقتصاد فکر میکنند اول به نفت، کشاورزی و صنعت فکر میکننند، اما گردشگری وصنایع دستی را در حاشیه میبینند. به نظرم با تهدیدهای جهانی و تحریمها و انواع فشارهایی که داریم گردشگری و صنایع دستی ارز بر نیست بلکه ارز آور است و اگر دولتها به این مهم توجه کنند و صنایع دستی را از حالت تفننی در بیاورند و در چرخه اقتصاد این زنجیره صنایع دستی را کامل کنند، میتوانیم گام بلندی در اقتصاد مقاومتی برداریم.
او درباره حوزه مورد علاقه خود بین میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی گفت: هر سه اینها حوزههای مورد علاقه ام هستند. وقتی یک جا ساکن هستم به صنایع دستی عشق میورزم، زمانیکه به سفر میروم به سمت میراث فرهنگی میروم. در حوزه گردشگری هم سراغ جاهای سیاحتی میروم، اما در کل وقتی به سمت صنایع دستی میروم به یاد میراث فرهنگی میافتم و برعکس.
حداد عادل در پایان گفت: توصیه میکنم مسئولان چنین نمایشگاههایی را بیشتر برپا کنند و در اقتصادی کردن و ایجاد بازار برای صنایع دستی فکرهای تازه کنند. صنایع دستی باید به مردم شناسانده شود و بازارهای صنایع دستی ایجاد شده و در هر محلهای در تهران و شهرهای بزرگ چنین بازارهایی برپا شود.