چهارشنبه امام رضایی و ایام رجبیه هر کجای حرم که باشی به سمت روضه منوره دست ادب برسینه می‌گذاری و صلوات خاصه را با دل زمزمه می‌کنید. عطر اسپند در هوای صحن جامع رضوی ناخودآگاه هر زائری را به سوی خود می‌کشاند و حال وهوای غریبی به مشامت می‌رسد؛ غریب، چون امام رضا (ع)، غریب، چون زائری که در غربت مشهد خود را به آغوش حرم امام رضا (ع) رسانده است.

صحن وسرای حرم امام رضا (ع) در ایام رجبیه با ریسه‌های رنگی و کتیبه‌ها و گل‌هایی که در میان حوضچه‌های پر از آب قرار گرفته است آرامش عجیبی دارد گویی بهشت را در آغوش کشیده‌ای ...

هر گوشه حرم امام رضا (ع) را که می‌نگری حال و هوایی خاص دارد حتی چایخانه، نوشیدن یک استکان چای در صحن وسرای حرم امام رضا (ع) قابل توصیف نیست.

چایخانه حرم در روز چهارشنبه حال و هوای دیگری به این آستان نورانی بخشیده، گوشه دنجی از صحن کوثر، چایخانه حرم چشم‌انتظار زائران است و خادمان با چند لیوان چای گرم پذیرای دلدادگان حضرت هستند.

زائر رجبیه که باشید با حضور زیر چتر این چایخانه، نفسی تازه می‌کنید و سلامی به لب‌های تشنه‎ شهیدان نینوا می‌فرستی.. زمانی که پس از نماز و زیارت حسابی دلت هوس یک چای خوشمزه کرده باشد، گوشه گوشه صحن‌ها و رواق‌های حرم مطهر رضوی در روز‌های چهارشنبه همیشه زیبا و دیدنی است، اما حال‌و هوای چایخانه حضرت و صفای آن در زمستان وسرمای هوای به گونه‌ای دیگر است.

از باب الرضا (ع) صحن جامع رضوی به صحن کوثر که برویم خیمه‌ای را می‌بینیم که نام چایخانه حضرت رضا (ع) بر آن نقش بسته است. در ساعاتی خاص زائران برای عطر شیرین چایی داغ که در لیوان ریخته می‌شود، صف می‌بندند.

تنها زائران امام رضا (ع) می‌فهمند چقدر نوشیدن یک چای در حرم آقا می‌چسبد. وقتی خسته از همه کار‌های روزانه و سفر خود را به نماز و زیارتی در حرم رسانده‌ای و دلت می‌کشد تا گلویی تازه کنی؛ حتی آن‌ها که نیت نوشیدن چای را هم ندارند، وقتی به چایخانه حضرت می‌رسند، دست دلشان می‌لرزد و پایشان سست می‌شود.

خادمان چایخانه در معاشرت‌های خودشان جمله‌ای دارند که می‌گویند «بیاید حرم، چایش با ما!» چای باشد و هل و گلاب و عطر و طعمش هم باب میل باشد تا خستگی از تنت بیرون برود اگر این چای را مهمان مهربان‌ترین امام باشی که دیگر هیچ!

نوشیدن این چای متبرک به تو آرامشی وصف نشدنی می‌دهد چرا که تو این چای را مهمان بهترین بنده خدایی.

دیدن صف زائران برای نوشیدن چای متبرک بسیار زیبا و پر لطف است این‌جا است که درک می‌کنی امام رئوف چگونه مهمان نوازی می‌کند و با نگاه مهربانش دانه‌های اشک را از روی گونه‌های سرد زائرین درگاهش می‌زداید، کدام مهمانی را دیدی که در غربت خود مهمان نوازی کند!