مصرف کنندگان قهوه می‌توانند از کشف دارونمای جدیدی استفاده کنند که نشان می‌دهد قهوه بدون کافئین، علائم ترک آن را در افرادی که به مصرف روزانه کافئین اعتیاد دارند، برطرف کند. اگر شما یکی از 90 درصد بزرگسالانی هستید که هر روز قهوه می‌نوشند، این کشف می‌تواند برای شما مفید باشد.

تحقیقات انجام شده توسط دانشگاه سیدنی نشان داد که علائم ترک کافئین، مانند سردرد، خستگی، خلق و خوی بد و تحریک پذیری، پس از مصرف این دارونما در افراد کاهش می‌یابد.

این تحقیق که در مجله Psychopharmacology منتشر شده است، توسط دکتر للو میلز، محقق ارشد دانشکده پزشکی اعتیاد، با همکاران دانشکده روانشناسی، دکتر جسیکا لی، پروفسور بازنشسته رابرت بوکس و پروفسور بن کولاگیوری هدایت می‌شود.

دکتر میلز گفت: «یک فنجان قهوه بدون کافئین قدرت این را دارد که علائم ترک را به میزان زیادی کاهش دهد، بدون آنکه افراد بدانند که این دارو کافئینی ندارد.

برای این مطالعه، 61 مصرف کننده سنگین قهوه که سه فنجان یا بیشتر در روز مصرف می‌کردند، به مدت 24 ساعت بدون کافئین ماندند و میزان علائم ترک آن‌ها اندازه گیری شد؛ سپس به سه گروه تقسیم شدند: به دو گروه قهوه بدون کافئین داده شد، به یک گروه صراحتا گفته شد که در حال نوشیدن قهوه بدون کافئین هستند و گروه دیگر فریب خوردند که فکر می‌کردند قهوه معمولی است. به گروه سوم، آب داده شد.

سه چهارم ساعت بعد، از همه شرکت کنندگان خواسته شد تا علائم ترک خود را دوباره ارزیابی کنند.
دکتر میلز گفت: «گروهی که ما به آن‌ها دروغ گفتیم، کاهش زیادی در علائم ترک کافئین گزارش کردند، حتی اگر هیچ دلیل دارویی وجود نداشته باشد. زیرا آن‌ها انتظار داشتند که علائم آن‌ها کاهش یابد و کاهش یافت؛ به عبارت دیگر یک اثر دارونما. ما اکنون در چندین مطالعه به این موضوع پی برده‌ایم. چیزی که در این مطالعه جدید جالب بود این است که علائم ترک حتی زمانی که افراد می‌دانستند که بدون کافئین مصرف می‌کنند نیز کاهش می‌یابد. نه به اندازه گروهی که به آن‌ها دروغ می‌گفتیم، بلکه به میزان قابل توجهی».

این نوع واکنش به عنوان اثر دارونما با برچسب باز شناخته می‌شود، اثری که حتی زمانی رخ می‌دهد که بدانید در حال دریافت دارونما هستید.

قبل از اینکه به آنها نوشیدنی داده شود، از شرکت کنندگان خواسته شد تا میزان مصرف نوشیدنی‌های مختلف را برای کاهش ترک کافئین ارزیابی کنند. جای تعجب نیست که افراد گفتند که انتظار دارند بیشترین کاهش را از قهوه کافئین دار تجربه کنند. رتبه بندی خروج مورد انتظار از کافئین و آب غافلگیرکننده‌تر بود.

دکتر میلز گفت: «خنده دار بود که آن‌ها در واقع انتظار داشتند که آب بیش از مصرف بدون کافئین از مصرف آن‌ها بکاهد. کناره گیری در گروهی که به آن‌ها آب دادیم به هیچ وجه افت نکرد، در حالی که افرادی که دارونما مصرف کردند کاهش علائم قابل توجهی داشتند. کاهشی که آن‌ها تجربه کردند برخلاف چیزی بود که انتظار داشتند وقتی به آن‌ها آب و بدون کافئین داده شود، اتفاق بیفتد».

دکتر میلز و همکارانش به این نتیجه رسیدند که این اثر دارونمای برچسب باز ناشی از یک اثر قوی کاهش مصرف شرطی است که در طول عمر نوشیدن قهوه ایجاد شده است.

سال‌ها ارتباط طعم و بوی قهوه با کاهش ترک اعتیاد به این معنی است که داروی بدون کافئین می‌تواند یک اثر کاهش مشروط ترک را حتی بدون کافئین و حتی بدون انتظار، ایجاد کند.

دکتر میلز گفت:«مهم است توجه داشته باشیم که اثر دارونما با برچسب باز مشاهده شده در این مطالعه احتمالا کوتاه مدت است، اما یک فنجان بدون کافئین می‌تواند به افرادی که می‌خواهند مصرف کافئین خود را کاهش دهند، کمک ‌کند تا به طور موقت از بدترین هوس‌های خود خلاص شوند و مصرف کانئینی نداشته باشند».

این مطالعه نشان می‌دهد که عوامل شناختی مانند آنچه شما انتظار دارید و اینکه فکر می‌کنید چقدر دارویی در بدن خود دارید، تاثیر زیادی بر نحوه تجربه علائم ترک دارد.

دانشمندان این مطالعه را برای مدل‌سازی برخی از فرآیندهای مرتبط با اعتیاد به هر دارویی از جمله داروهای جدی‌تر یا مضرتر، انجام دادند.

منبع: مدیکال اکسپرس