محمدعلی محسنی بندپی عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان با بیان اینکه سرمایهگذاران فراوانی در کشور علاقهمند به سرمایه گذاری در بخش تولید هستند، گفت: مقاومتهای بسیار جدی نیز در دستگاههای مختلف در مسیر این سرمایه گذاری وجود دارد.
نماینده مردم نوشهر، چالوس و کلاردشت در مجلس شورای اسلامی افزود: یک سرمایه گذار قصد راه اندازی کارخانه ساخت کیتهای آزمایشگاهی در بندر نوشهر را داشت، اما ۲۰ ماه برای حل مشکلات درون بخشی آن تلاش شد تا بالاخره عملیات اجرایی این واحد تولیدی در دهه فجر امسال آغاز شد.
او ادامه داد: با راه اندازی این واحد که بزرگترین کارخانه تولید کیت و دستگاه آزمایشگاهی خاورمیانه است بخشی زیادی از نیاز کشور به واردات این محصول نیز برطرف میشود.
عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی گفت: سرمایه گذار این طرح اکنون با رفع موانع قول داده است این کارخانه تا دهه فجر سال آینده بهره برداری شود.
نماینده مردم نوشهر، چالوس و کلاردشت در مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه یک سرمایه گذار دیگر نیز اعلام کرد حاضر است ۱۱ هزار میلیارد تومان در بخش گردشگری منطقه سرمایه گذاری کند، افزود: دستگاههای اجرایی باید با سرمایه گذاران تعامل داشته باشند و عدم همکاری بین دستگاههای اجرایی سبب چالش در اجرای برنامههای توسعهای منطقه میشود.
محسنی بندپی ادامه داد: ۹۲ درصد مناطق نوشهر و چالوس جزو منطقه حفاظت شده البرز مرکزی است و برای دست یابی به توسعه پایدار و اشتغالزایی مناسب، سازمان حفاظت محیط زیست باید نگاه تعاملی به سرمایه گذاری در این مناطق داشته باشد
او با بیان اینکه توسعه پایدار با رعایت ملاحظات زیست محیطی امکان پذیر است، گفت: اگرچه صنعت گردشگری اولویت توسعه در غرب مازندران است، اما با اقتصاد تک محصولی نمیتوان به توسعه پایدار رسید.
نماینده مردم نوشهر، چالوس و کلاردشت در مجلس شورای اسلامی گفت: اعتبارات دولتی برای توسعه بخش گردشگری کافی نیست به همین دلیل ایجاد شهرکهای صنعتی سبز و توسعه کشاورزی نوین از راهکارهای رسیدن به توسعه پایدار منطقه در کنار توسعه بخش گردشگری است.
این نماینده مجلس افزود:زمینهای فراوانی نیز در منطقه وجود دارد که متعلق به منابع طبیعی است، اما میتواند در قالب اجارههای بلند مدت برای کشت محصولات کشاورزی در اختیار مردم قرار دهد.
محسنی بندپی ادامه داد: مهاجرت روستاییان به شهرها به دلیل نبود فضای مناسب شغلی است و اگر صنعت و محیط زیست با هم تعامل داشته باشند میتوان زمینه ماندگاری جمعیت در روستاها را فراهم کرد.