سال‌های اخیر، نگهداری از حیات وحش بومی و غیربومی، تجارتی چند میلیارد دلاری شده است که از یک طرف تنوع زیستی را تهدید می‌کند و از طرفی دیگر بر سلامت و اقتصاد تاثیرگذار است.

علاوه بر این حیوانات خانگی یا فرار کرده، یا توسط صاحبانشان در طبیعت رها می‌شوند و یا در اسارت خانگی می‌میرند. در هر صورت این سرنوشت ناخواسته، اخلاقی نیست. رها شدن عمدی یا غیرعمدی این حیوانات در طبیعت صدمه‌های جبران ناپذیری به تنوع زیستی وارد می‌کند و بسیاری از حیوانات غیربومی که در طبیعت زنده می‌مانند و تولیدمثل می‌کنند به گونه مهاجم برای تنوع زیستی محلی که در آنجا رها شده اند، تبدیل می‌شوند.

بسیاری از حیوانات غیربومی که در خانه‌ها نگهداری می‌شوند گونه‌ای مهاجم برای زیستگاه‌ها و حیات وحش کشور ما هستند.

تجارت نوظهور حیات وحش خانگی بسیاری از گونه‌های بومی را در خطر انقراض قرار داده است مثل کاهش تعداد سمندر لرستانی که تنها زیستگاه آن جنوب لرستان و شمال خوزستان است.

همچنین گسترش این تجارت موجب تخریب زیستگاه‌ها می‌شود، زیرا حیوانات مهاجم زنجیره غذایی و چرخه حیات آنجا را تغییر می‌دهند.

نکته مهم دیگر همزیستی عوامل بیماری زا با برخی حیوانات مهاجم است که با آن‌ها به زیستگاه جدید وارد می‌شوند. پس ما علاوه بر رعایت مقررات سختگیرانه بین المللی تجارت حیوانات باید از نگهداری حیوانات غیربومی بپرهیزیم و در آگاه سازی افراد جامعه بکوشیم تا هرگز حیوانات خانگی که دومین عامل انقراض تنوع زیستی در سراسر جهان هستند در طبیعت رها نشوند و به مراجع قانونی مانند سازمان حفاظت محیط زیست سپرده شوند.

در ادامه فیلمی را در این خصوص مشاهده کنید.